Koninginneloop Oostende

Zaterdag 22 september stond de Koninginneloop op het menu. Een parcours dat voor 100% door het park en bos loopt, met gevarieerde ondergrond, best wat scherpe bochten en een enkele helling. Tevens het trainingsparcours van de plaatselijke atleten.

Met Jurgen Dereere aan de start was al op voorhand geweten wie de zege zou binnenhalen. Ik kon het starttempo al iets makkelijker aan dan op het Westerkwartier en bleef zo net achter Dominique Verbeke, terwijl Jurgen al zachtjes aan wegliep (eerste km in 3'12). In de eerste ronde ging het mij snel genoeg en ik moest soms een paar meter laten.

Kristof Slabbinck was er ook bij. In het begin van de tweede ronde voerde ik het tempo heel lichtjes op en Dominique moest een gaatje laten. Kristof naderde terug maar ik counterde met een extra versnelling waardoor hij opnieuw wat terrein verloor.

Niet zonder moeite kon ik dan gedurende de resterende kilometers de kloof uitbouwen tot een halve minuut. Jurgen was intussen naar een voorsprong van 2'45" gefladderd !!! Niettemin was ik tevreden met de gelopen tijd van 40'23".

Ik voel dat ik met wat zwaardere snelheidstrainingen nog beter moet kunnen, maar voorlopig blijf ik het relatief rustig aan doen, om dan in oktober de loopkilometers geleidelijk op te drijven. De voorbije week heb ik er toch ook 55 gelopen en zonder (overdreven) protest van de benen, ook de recuperatie na een wedstrijd gaat nu zoals het moet, zondag immers 3u30 gefietst met een goed gevoel, wel wat zere benen maar dat is logisch na de Koninginneloop.

Een zege, maar wat een trieste dag...

Iedereen weet intussen wel hoe het de onfortuinlijke Benny Vansteelant is vergaan. Woorden schieten tekort, iedereen rouwt om zulk een tragisch verlies...

Ik kende Benny als oppervoorbeeld voor alle duatleten, steeds 100% begaan met zijn sport, een groot sporter maar ook een groot mens, altijd bereid voor een gesprek, geen vedettenallures...

Ik zal hem missen, hij was ook bij uitstek het baken waaraan ik mijn eigen (relatief) bescheiden prestaties afwoog, hij had niet voor niets de bijnaam unbeatable Benny. Een topconfrontatie zonder Benny zal in de komende jaren toch steeds "raar" aanvoelen.

Ik wens vooral Joeri veel sterkte om zich over dit verlies heen te zetten, en de voortrekkersrol van Benny over trachten te nemen.


Het waren dan ook deze gedachten die vrijdagavond in mijn hoofd spookten tijdens de loopwedstrijd in het Oostende westerkwartier. Ik moest en zou winnen om de zege te kunnen opdragen aan Benny.

In de eerste ronde moest ik Dominique Verbeke en Steven Broucke zo'n 50 meter laten gaan, maar ik hield wat over. In de 2de ronde liep ik het gat dicht en demarreerde bijna direct, en met succes. Ik kon verder uitlopen en met een kleine 100 meter voorsprong de wedstrijd winnen (9,15 km in 30'04").

Benny, mijn gedachten waren (en zijn) bij jou. Nog eens sterkte aan de naaste familie...

Prince in Londen

Van zaterdag tot maandag waren we in Londen ! Dankzij Prince dan nog, die daar namelijk een rijtje van 21 concerten afwerkt, en waarvan Marianne een grote fan is.

Het optreden was trouwens zeer de moeite, en de playlist bij momenten verrassend. Zo speelde hij zelfs Best of you van de Foo Fighters !

Citytrips betekenen ook veel wandelen, flaneren, kijken, genieten... Londen is een zeer verscheiden stad waar je gerust enkele weekends mee kan vullen, we gaan ooit nog wel eens terug.

Nefast voor de vorm ? Wie zal het zeggen, dinsdagavond de eerste training sedert vrijdag, en het ging best goed, alleen de benen voelden wat stijf aan van het vele wandelen. Anderzijds gaat het nu een pak vlotter. Waar ik tot voor kort een training aan 4'10 à 4'15/km afwerkte aan heel lage hartslag en me moe voelde, gingen de 2 laatste trainingen (vrijdag en dinsdag) aan 3'55/km en als vanzelf... Dus inderdaad Koen, rusten is ook trainen !!

Dwars door de Nieuwe Koerswijk

Gisteren dan toch bij de sportarts geraakt, want de recuperatie blijft moeizaam gaan. Binnenkort weten we hopelijk wat er aan scheelt op dit punt.

Niettemin is de remedie allicht gekend, met name het wat rustiger aan doen. Maandag en dinsdag waren dan ook 2 rustdagen, in de hoop tegen woensdagavond paraat te staan voor de loopwedstrijd.

Al voelde ik me de hele dag vrij moe, de adrenaline voor de wedstrijd gaf de toch de nodige vibes. Ik startte met het plan om sowieso mijn eigen tempo te lopen en zeker niet te forceren, de hele tijd aan of net onder het omslagpunt lopen dus.

In het deelnemersveld was ik in feite favoriet en tot mijn opluchting ging het vlot, ik kon zonder forceren of demarreren stilletjesaan uitlopen op Steve Lowyck, die wel echt sterk bezig is de laatste tijd, en de rest.

Na één ronde (11' rond) was mijn voorsprong nog zeer klein (15 meter ?) maar nadien werd de kloof blijkbaar groter (2de ronde in 11'15") zodat ik niet hoefde te forceren. Na 8km kreeg ik toch wat last van verkramping aan de ademhaling, maar gelukkig ging dit vrij snel over en liep ik de laatste kilometer zelfs nog in 3'15 om als eerste te eindigen in 33'36 voor (volgens mijn gps) 10 km rond.

Met die tijd ben ik best tevreden, de conditie op zich is niet zo veel minder als in mei/juni (zo'n 5"/km) en tegenover bvb Powerman Geel ging dit een stuk vlotter.

De vele rustdagen hebben dus eindelijk hun effect, en ik ga het zo houden voor de volgende weken : nu en dan eens lopen of een toerke rijden, afgewisseld met Dwars door het Westerkwartier en de Koninginneloop.

Kwakkelweekje...

Echt veel valt er niet te melden deze week : na het Ardennenweekend was ik toch serieus versleten. Twee keer 40' gelopen, op 't gemak want het liep echt stroef... Met andere woorden, ook 3 rustdagen, dat overkomt me niet veel.

Zaterdag deed ik in Wetteren mee aan een wielerkoers met toch een redelijk goed deelnemersveld. Ik voelde me voor de start nog altijd moe en lui, maar eens in de wedstrijd ging het toch goed. Ik had vooral goede benen en nadat ik me had laten wegdrummen tot de laatste positie en vaststelde dat het peloton in 2 stukken was gescheurd, kon ik toch in één ruk naar peloton 1.

Nadien schoof ik verder door en reageerde telkens, zodat ik wat later automatisch in de kopgroep terechtkwam en veel kopbeurten deed.

Wat teveel, want de laatste 5 kilometer zat ik er door, helemaal verkrampt aan de milt en longen. Niettemin kon ik op mijn duatlontempo de aansluiting behouden tot voor de eindsprint. Zodoende eindigde ik laatste van de kopgroep, dus qua resultaat nog deftig voor iemand die niet koerst. Met een beetje interval- en sprinttraining op de fiets zou dit wel beter hebben gegaan, maar soit, dit was eenmalig.

Vandaag zondag was ik echter helemaal niet gerecupereerd (echt wel heel diep gegaan blijkbaar) zodat ik in Waardamme in de duatlon niks kon gaan uitrichten... Eens losgelopen en een record gevestigd van mijn traagste looptempo ooit.

Het algemene gevoel van de laatste 2 maanden is duidelijk : op en af, en als ik diep ben geweest, veel recuperatietijd nodig. Het wordt tijd voor wat extra rust en voor een check-up !

Ook wat herbronnen wat het najaar betreft, eens een echte rustperiode inlassen, of toch trainen voor een vroeg winterdoel ... ?