"Olifantloop" 17 oktober

'k Was op voorhand niet beslist of ik nu ging MTB'en of lopen, uiteindelijk toch voor deze loopwedstrijd gekozen omdat de loopvorm nog in de lift zit of zou moeten zitten...

Het draaide even anders uit want hoewel de eerste kilometer als vanouds ging, voelde ik even later dat de hartslag veel te hoog was, 'k zat al direct in 't rood en dat is allesbehalve normaal bij mij. In plaats van verder door te stomen richting voorhoede, moest ik alle zeilen bijzetten om Lorenzo "de raket" te volgen. Afzien zonder snel te gaan is altijd frustrerend !

Ondanks het slechte gevoel en de povere eindtijd (34'50 voor 10km op een weliswaar traag en soms vettig parkparcours) werd ik toch nog 5de.

Volgende keer dan maar beter ! 's Avonds was ik in elk geval beter in vorm ;-)

Halve marathon Kuurne

Na 2,5 maanden looptraining met een maximum weektotaal van 45km en een langste duurloop van 16km een halve marathon op het programma te zetten, tja : dat is misschien wel typisch voor mij...

Die naakte cijfers zeggen voor mij nooit veel, als ik er in geloof dat het wel zal gaan, dan lukt het ook meestal. Klinkt misschien simpel, maar 't is in feite gewoon zelfkennis, zelfvertrouwen en ervaring. En de juiste training natuurlijk !

En dus zette ik "Rapper dan een ezel", een halve marathon te Kuurne op mijn loopmenu. Ik liep deze wedstrijd al in 2000 en onthield vooral de enorm sterke bezetting in de breedte.

Ook nu veel (sub)toppers aan de start en zoals gebruikelijk hield ik mij voor om de hele wedstrijd hetzelfde tempo te proberen volhouden. De eerste kilometers gingen in 3'23"/km ongeveer, net snel genoeg om in pakweg 40e positie te lopen. Nadien kon ik het tempo vasthouden rond 3'25-3'27/km, hartslag mooi zo'n 5 slagen onder omslagpunt. Tussen km 5 en 13 volgde ik het spoor van een concurrent, vanaf dan vond ik het tijd om wat meer vaart te maken toen ik zag dat de laatste km in 3'29 was gegaan.

Geregeld kwamen atleten in zicht die als mikpunt konden dienen en stuk voor stuk raapte ik ze op. Enkel de laatste kilometers ging de hartslag in 't rood, maar in feite zag ik nooit af (recept : niet te hard van stapel lopen in de eerste helft). Ik eindigde op de 20e plaats in 1u13'23". Ik had eigenlijk op een tijd in de 1u12' gerekend, maar mijn gps gaf 21,49km aan (ook die van andere atleten gaf bvb 21,4 aan) kortom : de eigen mogelijkheden goed ingeschat (tempo 3'25/km) en alle 4 ronden aan zowat hetzelfde tempo gelopen.

http://rapperdaneenezel.be/uitslag-2009.htm

Ik laat de wedstrijden nu even achter mij om het loopkilometervolume wat op te kunnen drijven en dan zien we wel wat het volgende doel wordt (al is er natuurlijk al iets aan 't broeden :)

Duatlon Ronse

Vandaag stond de duatlon van Ronse op het programma. Helaas opnieuw een korte en dus sprintduatlon, maar aangezien de loopsnelheid stilaan terug is had ik er toch hoop op om dicht te eindigen vandaag.

De start was zoals gebruikelijk (lees : de eerste 400m onder 70") en eveneens zoals gebruikelijk kon ik niet mee met de top 10. Het zal evenmin verbazen dat ik nadien een lichte remonte kon doen en uiteindelijk na 3km kon wisselen als 11de, maar toch een halve minuut na de top 5.

Op de fiets draaide het niet zoals in Wetteren, ik zat echt wel op de limiet in de eerste 2 ronden. Eddy Buts sloot aan en reed een ronde later van ons weg, ik had niet de benen en adem om mee te gaan, jammer want het parcours was met een mooie helling wel mijn ding. Vooraan was de wederoptredende Woestenborghs aan een solonummer bezig en hij zou ogenschijnlijk zonder moeite winnen.

Het viertal na hem bleef binnen handbereik maar in het groepje van 9 waarin ik zat was er onvoldoende samenwerking, zodat we wisselden op nog steeds 30".

Ik maakte de beginnersfout om als (voor)laatste de wissel in te duiken. Doordat ik ook als 1 van de weinigen van schoenen wisselde had ik meteen 50 meter achterstand op de rest. Deze keer wou ik echt wel eens diep gaan (in tegenstelling tot in Wetteren) en ik kon 4 atleten remonteren. Ploegmaat Wesley De Mulder klampte aan en ik zag nog 3 atleten binnen handbereik maar in de laatste kilometer plafonneerde ik toch wat. Wesley had nog een goede eindsprint en werd 8e. Ik werd 10e, op amper 5" van de 7e plaats (en 30" van het podium). Domme wissel dus...

Toch ben ik zeer tevreden omdat ik op 't einde de 3e snelste looptijd realiseerde, zie :
http://www.triathlon.be/uitslagen/2009/view_uitslag_vtdl.asp?wed_id=70 Niet onlogisch dat ik na de aankomst wel wat tijd nodig had om te bekomen :)

Hiermee zit het duatlonseizoen er nu wel snel op, jammer dat er geen langere afstanden op de kalender stonden in september...

Volgend weekend een specialleke !

Dwars door het Westerkwartier

Toen ik eind juli de looptrainingen hervatte, wou ik wedstrijdklaar zijn tegen deze wedstrijd, of althans toch "volle bak" lopen. Na 4 rustige trainingsweken, gevolgd door 4 intensievere weken met vooral 2 duatlons, voelde ik dat ik er klaar voor was.

Deze wedstrijd is ook een beetje speciaal voor mij. Niet alleen was het in 2005 mijn allereerste wedstrijd van het Oostends Loopcriterium, in 2007 won ik er op de dag dat Benny Vansteelant het leven liet. Telkens weer een moment om alles te relativeren...

Met Dereere en Stieperaere aan de start waren de hoogste podiumplaatsen al besproken, Jurgen vloog blijkbaar en won met ruime voorsprong (27'31" voor 9km). Ik volgde aanvankelijk het tempo van Wim Coussement (eerste km in 3'13") en na 2km nam ik over. Even later probeerde ik te versnellen maar ik trapte alleen op mijn eigen adem. 't Was blijkbaar nog te vroeg voor mijn diesel... Een sterke Stijn Spriet nam over na 4km en in zijn zog trachtte ik te volgen. Coussement moest de rol lossen. Aangezien ik mezelf niet wou sparen nam ik na 5km hard over zodat Stijn er toch af moest. Nu was het een kwestie van volhouden en afzien, en dat lukte op beide punten :-)

Ik eindigde na 29'53", zowaar sneller dan in 2007 (30'04" toen) !

Volgende zondag nog eens een duatlon (Ronse) en hopelijk haal ik daar een goede uitslag want de loopafstanden zijn bijzonder kort (2,7 - 25 - 2,5).

BK 1/8e duatlon Wetteren 13.9.2009

Na Waardamme had ik dus begrepen dat er aan de loopsnelheid nog veel sleutelwerk was. Alhoewel een 1/8 duatlon voor mij toch (veel) te kort is, wou ik vooral toch beter doen dan in Waardamme en (bvb) in het lopen aansluiting vinden met de groep die toen 30" voor mij liep).

Op training eens 5x 400m gedaan (echt kapot gegaan, hoe absurd dit ook klinkt) en een paar dagen later 6x 200m.

Op de wedstrijddag zaten de benen net op tijd in frisse vorm. Het loopparcours kon voor 75% als veldloop tellen , met vele korte bochten, hellingen, gras en zand. De start was navenant : ik liep de benen vanonder mijn lijf maar verzeilde na amper 200 meter in zowat 40e (!!!!) positie. Na nog geen km zag ik bvb ploegmaat Benny Coopmans al 100 meter voor mij uit lopen.

Ik was dus weer bezig aan 10km tempo maar panikeerde of forceerde niet. De snelstarters hadden duidelijk wel geforceerd want velen vielen fors terug en ik kon zelf een heuse remonte doen en als 16e wisselen.

Op die manier zat ik meteen in een ruime groep en was opdracht 1 (aansluiting met de snellere lopers van Waardamme én de concurrenten voor de titel bij de H40) geslaagd. Op de fiets voelde ik de benen niet, maar al gauw bleek dat enkel Jurgen Boterberghe mee het tempo wou maken. Pieter Rijnders, topveldloper, zat toen alleen op kop en vocht moedig om solo zijn voorsprong te behouden , wat hem nog lukte ook : chapeau ! Na hem zat er een groep van 8, waarvoor ik een kleine halve minuut te kort kwam, wij reden dus op plaatsen 10 tot (pakweg) 23.

Omdat ik mezelf op voorhand geklopt wist in de laatste loopproef (amper 2,5km) zette ik alles op alles in het fietsen om voldoende voorsprong te nemen, ook al wist ik heel goed dat het zelden lukt om weg te rijden. Ik zat geen seconde stil en viel ofwel zelf aan of ging mee met (meestal) Boterberghe, maar meer dan 10" liepen we nooit uit, al zag het er 1x toch goed uit. Eerlijk gezegd gaf het wel een kick om zo tekeer te gaan, maar anderzijds was ik natuurlijk ook vermoeid na zoveel (uiteindelijk nutteloze) inspanningen.

Bij de wissel knalden de meesten weg als een speer en ik besloot om mij niet meer te forceren, veel zin had het toch niet en dus eindigde ik als 22e en als 4e H40.

Toch tevreden met het gevoel en de prestatie op zich, minder leuk was het om na de aankomst van mijn ploegmaat te horen dat hij tijdens het fietsen de kloof op mij dichtreed omdat hij zelf wou winnen bij de H40 (wat hem trouwens lukte), ondanks de afspraak voor de wedstrijd dat we als ploegmaats niet tegen elkaar zouden rijden...

Duatlon Waardamme 30.8.2009

Op 30.8 was 't zover : dan toch aan de start van een duatlon in 2009, benieuwd wat het zou geven.

Wel, ik wist het heel snel : van bij start holde ik achter de feiten aan, hoe kon iedereen toch zo snel lopen ?? Nu ja, ik slaagde er simpelweg niet in om sneller te lopen dan aan de intensiteit van een 10km-wedstrijd. Ik kon toch een zeer bescheiden remonte doen van plaats 20 naar 11, aan de kop van een groepje van 5 de wissel in na 4km lopen.

Blijkbaar een zeer goede wissel gedaan, want ik kon de achtervolging alleen inzetten. Ik zag mezelf het gat van een kleine 30" op de groep voor mij wel dichtknallen (overmoed !) maar zo'n vaart liep het niet. Ten eerste waren de benen toch wat afgesneden door het snelle lopen en ten tweede begon de groep voor mij goed samen te werken zodat de kloof na 19km fietsen nog iets gegroeid was.

Het laatste loopgedeelte ging ik als een speer... gedurende 200 meter, de resterende 2,5km ging zeer moeizaam en met verkrampend bovenlichaam. 11e dus, had er toch iets meer van verwacht en dus was de boodschap : snelheid trainen !

Strandloop

Even getwijfeld om deel te nemen, omwille de hoge belasting die het strandlopen met zich meebrengt, maar ik wou toch eens testen om te zien hoe het zou gaan om een wedstrijd lang stevig door te lopen, zeg maar op wedstrijdtempo.

Bij de start kon ik redelijk vooraan blijven. Er stond een stevige tegenwind die het tempo wat drukte en dat kwam mij goed uit. Na 500m was het dan met de wind in de rug op het strand zelf, het eerste deel liep nog vlot maar vanaf de passage ter hoogte van de finish was het strand echt zacht, zware kost dus. Na die strook zat ik ongeveer 11e maar van zodra we terug op de dijk konden lopen schoof ik meteen op naar plaats 7.

Ik was echt verbaasd hoe vlot het ging, ondanks de tegenwind. Er zat echt veel macht in de benen en zuurstof in de longen... Dereere gaf er de brui aan en ik trachtte de kloof van 15" op een duo voor mij dicht te lopen. In de slotronde haalde ik er eentje bij (Dieter Colle) maar Wim Coussement versnelde ook zodat het kloofje zo'n 30-40 meter bleef en ik 5e werd.

Belangrijker nog was het feit dat ik geen enkel pijntje voelde, ook nadien niet. Ik voel enkel aan mijn scheenbenen dat ze het signaal geven van niet te snel de kilometers op te drijven. Best luisteren, want ik ben er ooit al in geslaagd een stressfractuur op te lopen na een weektotaal van max. 30 km...zoals de voorbije week.

Volgende zondag dus mijn eerste duatlon van 2009 : het komt er dus onverwachts toch van. Zonder hoge ambities, altijd afwachten hoe de benen de wissels verteren zonder specifieke training.

Dwars door Mariakerke en de Eandistijdrit

Zo, er valt nog eens iets te posten !

Ik twijfelde wat om vrijdagavond te starten in de loopwedstrijd te Mariakerke-Raversijde, met de tijdrit in 't vooruitzicht, maar besliste dan toch om mee te doen en op een ontspannen snel tempo te lopen zonder forceren.

Dat lukte vrij goed, 't is altijd makkelijk om een wedstrijd van 10km aan pakweg marathontempo te doen. Met een gemiddeld tempo van 3'43"/km aan een gemiddelde hartslag van 157 was ik best tevreden.

Vorig jaar was ik aan die intensiteit makkelijk 15"/km sneller, maar ik had uiteraard niets anders verwacht. De voorbije 4 weken telkens 2x 10km op 't gemak gelopen, vanaf volgende week ga ik 3x per week proberen met 1 al iets snellere sessie, hopelijk blijft de pijn achterwege.

Vandaag was er dan de tijdrit aan Plassendale brug, en daar wou ik toch eens alles geven ! De eerste kilometers gingen vlot met rugwind, na 6km was er dan een stuk met tegenwind en daar forceerde ik me blijkbaar wat, want nadien was het goede gevoel verdwenen met als gevolg dat ik geregeld eens een recupmoment moest inlassen om niet helemaal stil te vallen.

Blijkbaar toch niet voldoende gerecupereerd van de zeer intensieve fietstrainingen in de Ardennen van vorig weekend ?

Soit, ik zag mijn gemiddelde verder dalen tot 41,6 km aan de aankomst (42,3 halfweg). Het tempo was dus best goed, maar toch was ik wat ontgoocheld omdat ik niet het gevoel had op mijn volle waarde gereden te hebben.

Als de blessure niet opspeelt in de volgende weken, zou ik op 30,8 wel eens de duatlon in Waardamme op mijn programma durven zetten... Dat zal pijn doen !

Loopopbouw !

Hmm, dit weekend is het exact één jaar geleden dat het WK duatlon Long Distance doorging te Geel. Lopen en fietsen ging toen echt op een voor mij hoog niveau.

De loopperikelen bleven maar aanhouden, en de goesting was dan ook op een dag verdwenen...

Bon, even de draad oppikken sedert de vorige post : eind mei ben ik dan terug beginnen roeien, nogal veel zelfs, het ging redelijk goed maar ik had dan wel (veel) last bij 't fietsen, in de onderrug. Blijkbaar zijn die 2 sporten niet echt compatibel voor de rug...

Begin juli kreeg ik ineens goesting om te lopen en deed ik "zomaar" mee aan de Konterdamloop. Ontspannen gestart, geleidelijk het tempo opgevoerd en zelfs nog 9e geworden : meer had ik niet nodig om weer zin te krijgen om regelmaat in de looptrainingen te steken, temeer omdat ik tijdens en na de wedstrijd niet echt last had van mijn lies en/of bekken !

Tijdens de 2 vakantieweken die erop volgden (fietsen in de Provence!) heb ik dan wel niet gelopen, maar sedert 3 weken ben ik dus terug "en route", al is het (bewust) beperkt tot 2x per week en op 't gemak (duurtraining van ong. 40' aan HF120-135).

Af en toe voel ik nog wat last na de training, maar die gaat snel weg, dus ik hoop dat ik binnen enkele weken zonder pijn kan overschakelen naar 3 (of 4) trainingen per week.

Stiekem heb ik wel zin om nog eens een duatlon mee te doen, maar dan moet het natuurlijk goed blijven gaan, en na het voorbije jaar is het duidelijk dat dit nog te bezien valt...

De wielertoerist

De voorbije weken veel fietsplezier beleefd ! De week na de Ronde, de Rit van de Gouverneur gereden (155km vanuit Zulte) met sterke benen, de week erna de Peter Van Petegemclassic (opnieuw 150 km), helaas in de mist, en de week daarna de Davitamon Classic (nog maar eens 150 km). Vorig weekend in regio Leuven rondgetoerd.

Niet onlogisch dus, dat er weer macht in de benen is geraakt. Als ik naar duatlonuitslagen kijk, kriebelt het wel, maar de loopschoenen staan werkloos in de kast. Hopelijk is de blessure voorgoed verleden tijd op de dag dat ik weer zin heb om het lopen te hervatten. Who knows when ?

Zelfs het roeien is een beetje in de vergeethoek geraakt, ben tegenwoordig een fanatieke wielertoerist :-)

Ups en downs (bis)

Ja, 'k ben hier nog eens met een berichtje...

De opbouw van de looptrainingen ging in feite redelijk, na een tijdje toch bvb een duurtraining van 11 km gedaan zonder last, maar dan ben ik zomaar gestopt. Eerder door tijdsgebrek en meer zin om te fietsen. Eigenlijk kan je gerust zeggen dat ik voor 't moment zelfs geen goesting heb om te lopen !

Fysiek dan weer de tegenslag gehad van zowat een maand aan een stuk met een zware hoest te hebben gezeten (pas nu lijkt 't bijna verleden tijd), om nu sedert drie dagen antibiotica te nemen (ook sinusitis...).

Sedert mijn vorige bericht heb ik dus vooral gefietst, met een stijgende conditie. Voor de zoveelste keer ook de Ronde van Vlaanderen gereden maar die viel me wel tegen want ik had er echt geen goede benen. Die komen binnenkort wel terug nadat alle bacteriën definitief verslagen zijn :-)

't Is nu wat schipperen tussen fietsen of toch maar roeien, ik probeer er toch wat regelmaat in te krijgen. Vorig weekend voor 't eerst in de 8 met stuurman geroeid, efkes wennen maar wel plezant om "in groep" te roeien. Ik had redelijk snel (na een maand of 2) een redelijke techniek onder de knie, maar het is intussen duidelijk dat het veel training zal vergen om echt goed te roeien en ook vooruit te gaan zoals het hoort...

Ik ga in elk geval op de ingeslagen weg verder, met andere woorden : geen loopwedstrijden of duatlons dit jaar. Het is immers duidelijk dat intensief of lang lopen er voor het moment niet inzit.

In feite is het wel een opmerkelijke vaststelling dat ik daar geen probleem mee heb. In het begin keek ik sterk uit naar volledig herstel om meteen weer te kunnen lopen, opbouwen, wedstrijden plannen... maar na verloop van tijd wanneer blijkt dat het allemaal niet de gewenste vaart loopt, neemt de ambitie en de goesting vanzelf af, natuurlijk ook omdat ik mij met fietsen en roeien ook wel amuseer.

Anderzijds heb ik ook zoiets van "Wat moet ik eigenlijk nog bewijzen op mijn leeftijd?" Niet dat ik mij oud of versleten voel, verre van, maar het hoeft allemaal niet zo nodig meer op topniveau te gaan. Het (sport)plezier staat voorop, en zo wens ik het iedereen toe, ook degenen die wedstrijden doen uiteraard !

Ups en downs

2009 heeft totnogtoe niet veel goeds opgeleverd op sportief gebied. 2 tuimelpertes met de MTB begin januari waren een mooie aanzet, en een smerige griep, eind januari, was de zure kriek op de taart.

Toppunt was dan nog dat ik ziek werd tijdens een weekje Costa Blanca, waar ik van plan was om veel zonnige fietskilometers aan elkaar te rijgen. Niet dus...

Het duurde wel even eer ik volledig uitgeziekt was, al bij al bijna 14 dagen, en tegen dan was de motivatie om te trainen zowat verdwenen.

De loopblessure wil maar van geen wijken weten ondanks rust. Vandaar dat er in samenspraak met de kinesist is beslist om toch maar te hervatten en op die manier misschien de lichte pijn (want meer is het niet) te verdrijven. Ik heb intussen 4x 5km gelopen aan een zeer matig tempo (waar is die conditie heen ??) en de last achteraf lijkt toch een beetje af te nemen, dus er is hoop...maar geen illusies. Wekelijks een kilometertje erbij, zo kalm moet ik opbouwen.

De ambities voor 2009 zijn dus beperkt : eigenlijk vormt het roeien de enige uitdaging maar ik denk wel dat ik de techniek binnen een paar maanden wel helemaal onder de knie zal hebben. De voorbije 2 maanden heb ik maar 2x geroeid (wegens valpartijen, vriesweer, ziekte...) maar met de lente in zicht (laat ons hopen!) zijn er goede vooruitzichten...

Wensen voor 2009

Vooreerst aan elke bezoeker van deze blog een schitterend 2009 gewenst !

Mezelf wens ik een lijf dat niet tegenspartelt, want ik zou toch graag OOIT nog eens pijnvrij willen lopen. Al moet ik toegeven dat ik de laatste tijd niet echt doortastend op zoek ben gegaan naar een reddende behandeling. Dan toch maar een cortisonespuit, of misschien eens acupunctuur ?

Veel lijn zit er niet in de trainingen, al heb ik rond de feestdagen iets meer kunnen MTB'en. Roeien is al geleden van 21.12 en ik ben er toen in geslaagd uit mijn boot te tuimelen (iets te enthousiast geweest), zodat ik toch ook kan zeggen dat ik gezwommen heb deze winter ;-)

2009 wordt in elk geval een jaar met (minstens) 2 sporten (roeien en fietsen), maar staat dus niet gelijk aan duatlon. Eens ik van die verdomde blessure van af ben zal ik wellicht opnieuw lopen en dan volgt er wel een duatlondeelname. We zien wel, het komt zoals het komt, gene stress...