Winterduatlon Kleit

2007 zit er bijna op. Op de valreep nog een duatlon meegepikt, net zoals vorig jaar toen ik nog wat Kasterleefrustraties van me moest afrijden.

Eigenlijk had ik hier niet echt zin in (vooral omdat ik verder rustig wil opbouwen), maar ik had Yannick (Mariannes zoon) enkele maanden geleden gezegd dat hij eens een winterduatlon moest proberen en zo had ik ons beiden ingeschreven.

Zonnig winderig weer en zowat dezelfde gezichten aan de start als vorig jaar, behalve natuurlijk de betreurde Benny, een minuut stilte voor de start was dan ook op zijn plaats.

Yannick startte samen met de dames en de andere -18 zo'n 3 minuten eerder. De start was niet overdreven snel maar ik had vandaag geen overdrive en startte meteen op het "normale" wedstrijdtempo. Dat was snel genoeg om na dik 2' van plaats 20 naar de top 3 te lopen. De duo's startten samen met ons, wat de wedstrijd wel wat vertekende.

Het lopen ging prima en bij de solo's wisselde ik op kop met zelfs 30" voor op de rest. Op de MTB ging het minder vlot : terwijl ik in feite kon profiteren van de duorijders, kon ik de snelsten niet volgen. Kris Steyaert en Benjamin VDVelde (vorig jaar ook net voor mij) haalden mij na 2/3 van de eerste ronde dan ook in, ik haakte nog een 3tal km aan, maar dan moest ik zo uit het wiel.

De tweede ronde ging dus solo verder en ik voelde dat mijn tempo zakte, maar toch werd ik niet meer bijgehaald. Plaats 3 was dus een feit dus de laatste loopproef (heel kort, zo'n 1600m) was een formaliteit, maar opnieuw bleek ik met voorsprong de snelste looptijd te hebben.

Conclusie, lopen : prima zoals verwacht, fietsen : nog werk aan, zoals verwacht... maar de loopvoorbereiding zal toch het belangrijkst blijven in functie van Rotterdam.

En Yannick ? Die deed het prima met de zege bij de -18-jarigen en zelfs een 9e plaats overall !! Hij heeft heel wat looppotentieel maar zal uiteraard blijven focussen op het wielrennen...

Zo, aan iedereen een prettig eindejaar en een gezond en sportief 2008 gewenst !

Eindejaarsloop Bredene

4 weken na de marathon was het eens tijd voor een conditietest. Een thuismatch te Bredene dan nog, 12 km met wat duinenpaden en een stuk op het strand. Koud maar prachtig weer, de doortocht op het strand was schitterend mooi...

De 9 en de 12km startten tesamen. Het ontgaat mij trouwens waarom de organisatie 2 afstanden voorziet die niet eens veel van elkaar verschillen, de chaos aan de aankomst loog er nier om.

Bon, in de start kon ik aardig mee, blijkbaar is mijn basissnelheid best in orde. Ploegmaat Frederic (9km) en Steven Broucke (12km) liepen lichtjes uit, ik liep samen met bekenden Kristof Slabbinck en Dominique Verbeke, van kortbij gevolgd door een verbazende Lorenzo Coopman en Gino Denaet.

Bij het ingaan van de duinen was Broucke gaan vliegen en samen met Slabbinck kwam ik tot bij Frederic. Na een goede 6 km kreeg de 12km een extra lus voorgeschoteld : het strand op. Tot onze frustratie zakten we haast overal in het zand, ik heb veel gezigzagd maar vond zelden een wat harder stuk. Steven Broucke liep niet verder uit, en naar het einde toe haalden we hem in (hij vertelde achteraf dat hij niet wou riskeren om verkeerd te lopen...) en tot mijn grote verbazing kwam Gino Denaet aansluiten !

Gelukkig mochten we de terugweg aanvatten op de dijk richting Twins, en Broucke trok direct goed door. Ik kon hem volgen, de anderen moesten passen.

Bij binnenkomst van Bredene moest ik ook de rol lossen, en meter voor meter liep 'm weg. In de laatste kilometers veranderde er dus niets meer, maar ik kon mooi mijn tempo en hoge hartslag 175 vasthouden. Een extra boost zat er niet in.

Tweede plaats dus, op een tiental seconden van de verdiende winnaar. Gezien de eerder weinige en vooral rustige training van de vorige weken blijkt de vorm beter dan verwacht.


Morgen zondag rij ik rondjes in Kasterlee, om de beruchte HEL te volgen...

Plannen voor 2008

Voila, de afbeelding zegt het allemaal : als eerste doel, deze marathon op 13 april 2008. Genoeg tijd dus om de belasting deze keer heel geleidelijk op te drijven, en dan weer af te bouwen...

De zomer staat dan weer in het teken van duatlon met Powerman Geel als zwaarste wedstrijd wellicht. En voor het najaar... da's nog veel te ver !

December : klemtoon op geleidelijke opbouw en vooral duurtraining en ook krachttraining. In januari moet het volume dan echt omhoog met duurlopen boven 25 km, en in februari ook de intensiteit met misschien een tweetal crossen. In maart moeten de puntjes op de i worden gezet, met een 10 mijl (Oostende-Brugge) en een halve marathon (Zwinstedenloop ?) als testwedstrijden, en ook de langste duurlopen.

Ik zal echter het fietsen zeker niet achterwege laten, want die trainingen verschaffen juist die extra uithoudingstroef die je toch nodig hebt bij een marathon. Daarenboven zie ik me niet tot de gevraagde +100 km-weken te komen en eerlijk gezegd lijkt me dat ook niet onoverkomelijk voor een goede prestatie.

Dat ik de Hel van Kasterlee dit jaar aan mij voorbij laat gaan, is een extra voordeel, de opbouw kan nu heel langzaam beginnen, terwijl ik vorig jaar rond deze periode in topvorm was en dat eind februari moest bekopen met een dipje...

In feite is de vorm nog goed ! Pas 10 dagen na de marathon (vorige woensdag) voor 't eerst gelopen, ademhaling OK maar toch snel vermoeide benen. Zondag met de Hermeslopers in 't bosje van De Haan, ik dacht dat dit een ontspannen zondagochtendloop zou zijn, maar integendeel was het een zeer pittige training (wat niet echt mijn bedoeling was) door de modder en de duinen. Na een moeizame start ging het echter vlot en ook de benen protesteerden niet meer, dus ik acht me wel klaar om stilaan wat meer regelmaat in de trainingen te brengen en bvb deze week te beginnen met een totaal van 40 km lopen.

Eerder rustig trainen, maar tussentijds de vorm eens testen : het moet kunnen, dus start ik wellicht in de einde/nieuwjaarslopen van Bredene (15 december) en Lombardsijde (5 januari).

Rusten...

Eerst en vooral aan iedereen een bedankje voor de lovende woorden !

De voorbije week heb ik gerust, niet omdat ik moe was (ik voelde me integendeel fris) maar omdat ik half kreupel was. Geen enkele last aan hamstrings, kuiten, knieën of schenen (waar ik toch van verschiet), maar alle schade zat in de quadriceps, en hoe. Maandag kon ik amper stappen, dinsdag nog achterwaarts de trap af, enz. Zaterdagmorgen eens getest, maar na 1 km kalm lopen was er al te veel pijn. Vandaag gefietst en pas nu kan ik zeggen dat het leed geleden is en de spieren weer min of meer hersteld zijn. Al zal ik nog wel wat wachten om wat te lopen, woensdag misschien eens.

Ik vraag me soms af hoe mijn benen mij tot aan de meet hebben geholpen, vorige zondag. Soit, het is nu toch tijd om eens fysiek en mentaal rust te nemen, en al eens te kijken naar 2008.

Een voorjaarsmarathon zie ik nu wel zitten, vanaf mei dan duatlons, en wie weet in het najaar een volgende marathon ? Stilaan komt er wel een plannetje in mijn hoofd, en we zien wel hoe de duatlonkalender er zal uitzien.

Op www.marathonkasterlee.be staat er een kort filmpje over de marathon en uiteraard kom ik ook eventjes in beeld. Check it out, en tot later...

Marathon Kasterlee : debuteren en winnen !

Inderdaad, gewonnen ! Maar het kostte enorm veel moeite en karakter... Mijn tijd : 2u42'15".

Vooraf was ik er niet echt gerust in, want een smerige buikgriep had mij woensdag geveld. Op slag 2 kilo lichter en een pak reserves kwijt. Ik voelde me vandaag weer goed, maar de weegschaal gaf toch ruim 1 kilo lichter aan dan normaal.

Het was koud maar zonnig in Kasterlee. Samen met 1000 anderen (300 op de marathon en meer dan 700 op de halve) weg om 10 uur. Ik keek naar niemand en startte behouden, hartslag 155 à 157. Paul Mertens, vernoemd als favoriet, nam direct voorsprong, en ook Frankie Leus liet ik lopen.

Ik behield gewoon mijn tempo van 3'38/km en zo haalde ik Leus bij na 4 km en Mertens na 8 km. Na 10 km kwam ik door in 36'38". Die eerste 10 km lagen er toen redelijk bij omdat de grond nog bevroren was.

Aan km 11 werden we dan het bos ingestuurd, en het er lag er echt vettig bij. Talloze keren wegschuiven, steeds corrigeren, een goede passage zoeken, soms zelfs over een struik springen om de modder te ontwijken...

Het bleef goed gaan, hartslag steeds zo'n 163 en rustige ademhaling, maar aan km 14/15 voelde ik al pijn opkomen in de beide quadriceps. Het tempo zakte natuurlijk sterk tijdens de modderpassages, maar dat was voor iedereen het geval.

Ik haalde geregeld nog een snelle starter van de halve marathon bij, enkel Loïc Hélin kwam tot bij mij, en liep in zijn laatste kilometers nog wat weg.

Doortocht halfweg in 1u18'25, nog niets geforceerd, maar wel al echt pijnlijke benen. Dit ging heel zwaar worden...

Paul Mertens volgde op 50", niet bepaald een geruststellende voorsprong. Al van bij het begin van de tweede (en laatste) ronde moest ik op de tanden beginnen bijten om het tempo hoog te houden door de pijnsignalen van de benen te negeren.

Tot km 26 bleef ik 3'40/km lopen, en de kloof op Mertens groeide, dat kon ik zien in de uitgestrekte velden. De veldwegen lagen er nu vettig bij, zodat ik veel in het hobbelige gras moest lopen om niet steeds weg te glijden.

De volgende vlakke kilometers gingen nog aan 3'50/km, het werd stilaan zwaarder, ondanks de mooi op niveau blijvende hartslag. 30 km doorkomst in 1u51'48".

Maar dan kwam de hel... Met intussen haast verkrampende benen het modderbad in, ik moest zwaar op de tanden bijten en het tempo daalde tot boven de 4'/km. Enkel op de goedlopende stukken kon ik een mooi tempo maken, maar bergop en vooral bergaf was het enerzijds zwoegen en anderzijds de pijn verbijten. De sterkste afdaling moest ik zelfs bijna wandelend naar beneden omdat de slagen op de bovenbenen niet te harden waren.

Intussen begon Mertens te naderen, maar ik weigerde het hoofd te laten hangen : op de makkelijke stukken trok ik het tempo zo hoog mogelijk op, op de moeilijke probeerde ik de schade te beperken.

Doordat Marianne mij geregeld een drinkbus aangaf had ik geen tekort aan energie, alhoewel het naar het einde toe toch stevig bijtanken was. Maar de tank bleef voldoende gevuld, hartslag 163 tot aan de meet.

Pas in de laatste kilometer (4'10" en 1 miljoen naalden in de benen) was ik er gerust in toen Mertens nog op dik 200 meter bleek te zitten. Met gebalde vuist over de finish, opgelucht dat ik er was geraakt.

In de tweede ronde heb ik dus nog heel wat verval gekend (1u23'50) maar ik was al blij dat ik er zonder echte inzinking was geraakt, en de zege had kunnen veilig stellen.

Wel, 100% resultaat ondanks een korte/magere voorbereiding en die buikgriep, een goede start als marathonloper, want dit smaakt naar meer...

Bedankt aan iedereen voor de aanmoedigingen en de tips !

Halve marathon Deinze-Aalter

Vandaag stond dus deze halve marathon op het herfstmenu. De voorbije week stond in het teken van de recuperatie, met complete rustdagen op maandag, donderdag en zaterdag. Dinsdag 8 km heel rustig, de benen waren echt wel kapot na de 33 km van vorige zondag. Woensdag nog eens het zwembad opgezocht, en vrijdagavond toch 14 km gelopen om niet helemaal vast te roesten.

Een blik op de deelnemerslijst leerde mij dat Bart Bleyaert de te kloppen man zou zijn. Maar ook de wind was vandaag een fameuze tegenstander. Noordwestenwind, en dat bij een parcours dat eerst 15 km naar het noorden gaat, en dan 6 km naar het westen... Gelukkig bleef het droog tijdens de wedstrijd.

Een ruime kopgroep liep de eerste kilometers aan zo'n 3'33/km maar ik was toch ongedurig en versnelde 2 keer fors na nog geen 5 km, met als resultaat dat ik samen met Bleyaert verder kon. We losten goed af en liepen in eerste instantie nauwelijks uit op de achtervolgers, misschien 50 meter na 10 km. Dit was allemaal met wat reserve, ideaal dus, maar ook logisch omdat fors kopwerk niet veel uithaalde bij zo'n harde tegenwind. Sommige kilometers gingen in 3'42, andere dan weer in 3'32.

Daarna begonnen we elkaar wat te testen en na 12 km versnelde ik redelijk fors, Bleyaert liet eerst een gaatje maar kwam dan toch makkelijk terug. Na 15 km moesten we de brug over het Schipdonkkanaal over, en Bleyaert nam 10 meter maar ik kon redelijk makkelijk terug aansluiten.

Een kilometer verder kwamen we dan écht in de wind te lopen : nu zat de wind rechts op kop, recht van over het water, zonder beschutting. Bleyaert zette zich helemaal links en versnelde, ik moest hem meter voor meter laten gaan.

Die laatste 5 km werd het dan ook wel afzien : ondanks een zowat maximale inspanning daalden mijn kilometertijden van 3'28 over 3'38 naar 3'49, amai wat een tegenwind ! Gelukkig kwam er dan een dikke kilometer met rugwind, maar Bleyaert inhalen zat er hoegenaamd niet in, hij liep steeds verder weg en eindigde verdiend als winnaar in 1u15'18".

Na 1u16'02 zat het er ook voor mij op, 'k was content dat ik er was !

Ik kan tevreden zijn, de eerste 15 km gingen heel vlot, de hartslag niet in 't rood. De laatste 6 km waren daarentegen lastig, zeker als je je concurrent zo ziet weglopen...

Voila, nu mogen de benen het rustig aan doen tijdens de week, en hopelijk willen ze volgende zondag "vlot" 42 km lopen.

Hier vind je nog een link van mijn gps : http://trail.motionbased.com/trail/activity/4402375 Wel eigenaardig dat op deze link 21.5 km aangegeven wordt, terwijl er toch wel degelijk 21.29 werd aangegeven op het display. Op die link kun je vanalles aanklikken en zelfs het parcours zien via satellietbeelden...

Trainingsupdate

Nog 2 weken te gaan, en de zwaarste arbeid zit er intussen op. De voorbije week heeft alvast enkele persoonlijke trainingsrecords opgeleverd.

Zo heb ik (op 4 trainingen nota bene) op één week 86 km afgemaald. Een opwarmertje of rustweek voor de echte marathonloper, voor mij dus zowat het dubbele van een doorsnee week. Tevens mijn langste looptraining ooit gedaan, namelijk 33 km.

De 4 trainingen waren trouwens niet van de poes. Junkkilometers probeer ik te vermijden, dus elke training moet zijn nut hebben !

Voor de geïnteresseerden overloop ik de voorbije week eens :

Maandag : 55' aquajoggen

Dinsdag : 5x 3250m aan hf 160-165 met 1'30 pauze, zware kost !

Woensdag : 17km met daarin 5 intervallen (1000-1500-2000-1500-1000) aan 3'40/km

Donderdag : rustige groepsrit op de koersfiets 2u45

Vrijdag : 14 km waarvan 10 km in 36', dit kostte (heel) veel moeite, de trainingen begonnen door te wegen.

Zaterdag : rustdag om wat te bekomen !

Zondag : 33 km waarvan de laatste 5 km aan hf 160-165. Oef...

Zowat alle kilometers heb ik off road gelopen om de benen te sparen, en blijkbaar ben ik blessurevrij door deze week geraakt, al was het met moeite en mits regelmatige ijskoeling van de scheenbenen.

Uiteraard zit de vermoeidheid in het lijf, en de trainingen begonnen moeizamer te gaan, maar de weg naar de supercompensatie kan beginnen. Halfweg deze week nog eens 6x 1000m doen, maar voor 't overige 3 rustdagen en nog 2 korte duurloopjes. Op die manier kan ik zondag uitgerust aan de halve marathon Deinze-Aalter beginnen. Die moet dan de ultieme prikkel worden om er helemaal te staan op 18 november. Veel rust in de laatste week, om genoeg energie te hebben voor de 42,195 km.

Veel lopers vragen naar mijn ambities. Uiteraard ga ik naar de marathon met een zekere ambitie, maar vooral met het besef dat er bij de eerste keer wel wat kan mislopen. Veel zal ook afhangen van het weer en de vorm van de dag. Wat het ook wordt, ik zal al blij zijn dat ik dan toch eens een marathon heb gelopen. En nu duimen dat verkoudheden en griepjes op afstand blijven...

Marathontraining

Hoe pak je nu een marathon aan, als je pas 4 weken de tijd neemt om je specifiek voor te bereiden ?

Een eerste en logisch antwoord kan luiden : niet. Inderdaad, als je je beperkte tot looptrainingen en -wedstrijden tot 15 km, is de basis wellicht te smal. Als duatleet heb ik altijd gedacht dat de zaken anders liggen. Tenslotte zijn wij zware inspanningen van 1 tot 3 uur "gewoon", en om die aan te kunnen wordt er soms 4 à 5 uur op de fiets getraind. Lange trainingen zijn een duatleet of triatleet dan ook niet vreemd.

De voorbije week heb ik trouwens ontdekt dat 2 triatleten dezelfde redenering maakten, en onlangs hun debuut op de marathon maakten. Karel Pardaens - www.karelpardaens.be - , de rosse raket, ging voor een tijd onder 2u30 in Amsterdam, maar omwille van spierkrampen moest hij tevreden zijn met 2u50 na een doortocht halfweg in 1u14'. Nog een andere wou ruim onder 3 uur, doch moest het stellen met haast 10' meer.

Eén zaak is duidelijk : er kan veel misgaan in een marathon, en bij vele bloggers zie ik ook dat ze halfweg perfect op schema zitten, maar dat hun verhoopte eindtijd toch grandioos de mist ingaat tijdens de laatste kilometers, ondanks mooie en lange voorbereidende trainingen.


De uitdaging om het in een debuutmarathon goed te doen, is dan ook groot. Al rest er mij weinig tijd, ik zal hem nuttig besteden.

2 zaken lijken mij essentieel : vooreerst de lange trage duurloop, anderzijds ook tempolopen of herhalingen op marathontempo. Het schema dat ik uitwerkte heb ik nu een dikke week kunnen uitvoeren, en ik voel dat mijn lichaam de trainingen goed verteert, al spartelen de scheenbenen wat tegen.

Ik overloop de voorbije 10 dagen eens :

maandag 15 oktober : rust
dinsdag : 9 km rustig 38'
woensdag : 9 km rustig (nog altijd wat spierpijn van het weekend ervoor)
donderdag : 40' aquajoggen met intervallen
vrijdag : 11,5 km rustig 47'
zaterdag : 's morgens 2u30' MTB, eerder rustig
' s namiddags : wedstrijd bosje 10 km in 35'45" en 5 km rustig
zondag : 19 km zeer rustig in 1u26'

maandag 22 oktober : rust
dinsdag : 15 km in 1u : 20' aan hf 130, 20' aan hf 140 en 20' aan hf 150
woensdag : 18,5 km : 6x 1640m aan tempo 3'28/km (hf 162) met 2' rust ertussen
donderdag : 45' aquajoggen
vrijdag : 13 km vlotte duurloop in 50' (hf 150)
zaterdag : 27 km lange duurloop in 2 uur (hf 135)

Planning : morgen rustige fietstraining 2u30, maandag aquajoggen.

Pas vandaag dus de eerste lange duurloop, bedoeling is om er volgende week nog een serieuze klets bij te doen. Het aquajoggen is nuttig om blessures op afstand te houden, daarnaast ben ik ervan overtuigd dat bepaalde spieren intensiever worden getraind door de weerstand van het water.

Door de trainen met doorgaans lage intensiteit kan ik blijkbaar meer kilometers aan (blessurematig bedoel ik), de fysieke recuperatie gaat daarnaast ook veel vlotter. Het gaat in elk geval een stuk vlotter dan bij een gecombineerde training lopen/fietsen. Misschien is dit omdat het totaal aantal trainingsuren toch lager ligt.

Volgende week wordt dus de zwaarste week, met 4x 3250m aan stevig tempo en een lange duurtrainingen van +30 km.

De week erna bouw ik al serieus af, om op zondag 11.11 een halve marathon te lopen als laatste stevige prikkel. Ik weet dat ik daar snel van recupereer, zeker wanneer ik niet voluit ga, wat ik dan ook niet van plan ben. Dan nog een laatste superrustige week, en we zullen wel zien wat het dan in de wedstrijd wordt...

Massaloop De Olifant

Gezien de beslissing om een marathon te lopen, door sommigen als waanzin bestempeld omwille van de korte voorbereiding, doch door de meesten enthousiast onthaald, waren de weekendplannen wat aangepast.

Geen toertocht op en rond de Koppenberg op zaterdag, wel 's morgens een mooie tocht door de plaatselijke duinen en bossen gedaan. Zo zat er 's namiddags nog wat jus in de benen voor de afsluiter van het Oostends Loopcriterium.

Prachtig rustig herfstweer, nu je het zegt in feite ideaal weer voor een marathon...

Ik heb de wedstrijd gelopen met als doel op de intensiteit van een marathon te lopen. Afgaande op tabellen allerhande, kan je immers theoretisch berekenen wat je marathontijd kan zijn.

De test was alvast zeer positief, want het gelopen tempo ging gedurende de 10 km moeiteloos. Dat het na 30 km niet meer zo vlot zal gaan, wil ik gerust geloven, zeker gelet op het parcours...

Ik wil echter vooral de fout niet maken om te snel te starten. Als ik terugdenk aan de halve marathon van Kasterlee van vorig jaar, en de demarrages van de samen met mij gestarte marathonlopers (alsof het een 10 km wedstrijd was...), wel, zo ga ik het niet aanpakken. Gewoon op tempo starten en hopen dat het kan worden volgehouden tot aan de meet.

Nu, we zijn er nog niet : er moeten nog vele kilometers getraind worden, en de blessures loeren om de hoek...

Een marathon !?

Al lange jaren wil ik eens een marathon uitlopen, maar om diverse redenen - niet in het minst mijn blessuregevoeligheid - is dat er nog nooit van gekomen.

Sedert ik vorig jaar in november de halve marathon van Kasterlee liep (tegelijkertijd met de atleten van de marathon), speelde ik met het vage idee om daar eens de marathon te lopen.

Pas gisteren heb ik voor mezelf beslist om het er daar dan effectief maar eens op te wagen ! Ik bleef maar besluiteloos of ik nu zou focussen op een duatlon in Nederland op 11 november, of dus de marathon van Kasterlee op 18 november, over exact één maand dus. Dat betekent uiteraard loop- én fietstrainingen.

Nu, ik heb al veel duatlons gedaan en dus heb ik bij mezelf gezegd : komaan, doe maar eens die marathon !

Nu weet ik ook wel dat ik geen tijd meer heb voor een specifieke en ideale voorbereiding, maar enerzijds heb ik de laatste weken toch behoorlijk getraind (tot 20km duurloop) en anderzijds trek ik uiteraard niet met de scherpste ambities naar een debuutwedstrijd (Kasterlee is trouwens een vrij zwaar parcours, waar dus geen PR's moeten worden verwacht, maar ik zal er dus sowieso eentje zetten ginds). Info : http://www.marathonkasterlee.be/algemeen.htm

Niettemin wil ik toch goed presteren, en dus verzamel ik her en der looptips voor de marathon, zie ik hoe anderen goed of slecht presteren met deze of gene voorbereiding...

Soit, ik zal een tandje moeten bijsteken gedurende de komende 3 weken, om dan nog een goede week te kunnen afbouwen. Ik ben nu al benieuwd wat dat gaat geven op 18 november, en met de opgedane ervaring kan ik dan in 2008 misschien wel eens een grondige marathonvoorbereiding doen.

Het draait goed

Verbazend goed zelfs, en dan vooral de recuperatie, die het 2 maand geleden volledig liet afweten. De vrij rustige maand september heeft dus duidelijk deugd gedaan.

Het lopen gaat echt vlot, en deze keer geen last van al te pijnlijke scheenbenen na een week van 50 km en eentje van 55 km.

Op de fiets is er ook opnieuw progressie, want de kracht was wat weggeëbd na het weinige fietsen in september. Door af en toe eens onder de middag een uurtje te rijden blijft de souplesse in de benen. De kracht en intensiteit wordt als vanzelf op de MTB getraind, bvb vorige zaterdag tijdens een toertocht waar ook de Kluisberg werd aangedaan en waar ik toch ondervond dat er nog werk aan de winkel is, maar het lijkt elke training wel beter te gaan...

Ik blijf voorzichtig, niet overdrijven is de boodschap en dus wordt de komende week wat meer rust ingebouwd.

De herfst kan beginnen

Misschien een vreemde titel, maar de herfst luidt elk jaar andere trainingen in. Het wordt weer vroeg donker en dan moet de voltijds werkende mens zich wat aanpassen door onder de middag te gaan lopen of zelfs eens fietsen.

Wat heeft de zomer van 2007 eigenlijk gebracht ? Een mooie vakantie, slechts één (tegenvallende) duatlon (Powerman Geel) en moeizame recuperatie in augustus, gevolgd door een septembermaand met (heel) veel rustdagen en net daardoor de terugkeer van het goede gevoel, met prima prestaties in de 3 laatste loopwedstrijden.

Ik heb mij de laatste weken wat herbrond wat de looptrainingen betreft. Na het lezen van nogal wat vakliteratuur heb ik het plan opgevat om wat meer variatie in mijn looptrainingen en -snelheden te steken.

Ik liep in mijn duurtrainingen namelijk altijd hetzelfde tempo (4' à 4'10/km). Intussen heb ik er toch achter de rug aan 4'15/km, aan 4'30/km en een intensieve aan 3'40/km. Maandag dan toch eens aan 4'/km, wel met één snelle kilometer ertussen. Deze middag fartlek gedaan, en mezelf niet gespaard qua recuperatie (8,2km op 30' met snelle stukken van 45" à 3'). Wel telkens een rustdag ertussen, en op die manier kunnen mijn benen volgen.

Al moet ik vanavond overslaan, de woensdagtrainingen in het Oostends bosje gaan ook opnieuw van start.

Wordt er dan eigenlijk nog gefietst ?? Wel, in september was het een mager beestje, ik denk dat ik 4 of 5 keer gefietst heb. Ik heb me echter net een nieuwe MTB aangeschaft (mijn oude hardtail werd bedankt na 10 jaar trouwe dienst) en daarmee ga ik toch elk weekend het bos of veld induiken. In oktober hoop ik toch minstens 2x per week te kunnen fietsen.

En waarom dan al die noeste trainingsarbeid in een traditionele recupmaand als oktober ?? Wel, gewoon omdat ik in deze periode van het jaar altijd graag train en me ook steeds goed voel.

Nog wedstrijden ? Wel, op mijn verjaardag dan nog, de loopwedstrijd van "De Olifant", maar dan wel eens voor de lol ('s morgens namelijk gaan MTB'en, tenzij het geen weer is om een hond door te jagen) in de buik van het peloton...

Koninginneloop Oostende

Zaterdag 22 september stond de Koninginneloop op het menu. Een parcours dat voor 100% door het park en bos loopt, met gevarieerde ondergrond, best wat scherpe bochten en een enkele helling. Tevens het trainingsparcours van de plaatselijke atleten.

Met Jurgen Dereere aan de start was al op voorhand geweten wie de zege zou binnenhalen. Ik kon het starttempo al iets makkelijker aan dan op het Westerkwartier en bleef zo net achter Dominique Verbeke, terwijl Jurgen al zachtjes aan wegliep (eerste km in 3'12). In de eerste ronde ging het mij snel genoeg en ik moest soms een paar meter laten.

Kristof Slabbinck was er ook bij. In het begin van de tweede ronde voerde ik het tempo heel lichtjes op en Dominique moest een gaatje laten. Kristof naderde terug maar ik counterde met een extra versnelling waardoor hij opnieuw wat terrein verloor.

Niet zonder moeite kon ik dan gedurende de resterende kilometers de kloof uitbouwen tot een halve minuut. Jurgen was intussen naar een voorsprong van 2'45" gefladderd !!! Niettemin was ik tevreden met de gelopen tijd van 40'23".

Ik voel dat ik met wat zwaardere snelheidstrainingen nog beter moet kunnen, maar voorlopig blijf ik het relatief rustig aan doen, om dan in oktober de loopkilometers geleidelijk op te drijven. De voorbije week heb ik er toch ook 55 gelopen en zonder (overdreven) protest van de benen, ook de recuperatie na een wedstrijd gaat nu zoals het moet, zondag immers 3u30 gefietst met een goed gevoel, wel wat zere benen maar dat is logisch na de Koninginneloop.

Een zege, maar wat een trieste dag...

Iedereen weet intussen wel hoe het de onfortuinlijke Benny Vansteelant is vergaan. Woorden schieten tekort, iedereen rouwt om zulk een tragisch verlies...

Ik kende Benny als oppervoorbeeld voor alle duatleten, steeds 100% begaan met zijn sport, een groot sporter maar ook een groot mens, altijd bereid voor een gesprek, geen vedettenallures...

Ik zal hem missen, hij was ook bij uitstek het baken waaraan ik mijn eigen (relatief) bescheiden prestaties afwoog, hij had niet voor niets de bijnaam unbeatable Benny. Een topconfrontatie zonder Benny zal in de komende jaren toch steeds "raar" aanvoelen.

Ik wens vooral Joeri veel sterkte om zich over dit verlies heen te zetten, en de voortrekkersrol van Benny over trachten te nemen.


Het waren dan ook deze gedachten die vrijdagavond in mijn hoofd spookten tijdens de loopwedstrijd in het Oostende westerkwartier. Ik moest en zou winnen om de zege te kunnen opdragen aan Benny.

In de eerste ronde moest ik Dominique Verbeke en Steven Broucke zo'n 50 meter laten gaan, maar ik hield wat over. In de 2de ronde liep ik het gat dicht en demarreerde bijna direct, en met succes. Ik kon verder uitlopen en met een kleine 100 meter voorsprong de wedstrijd winnen (9,15 km in 30'04").

Benny, mijn gedachten waren (en zijn) bij jou. Nog eens sterkte aan de naaste familie...

Prince in Londen

Van zaterdag tot maandag waren we in Londen ! Dankzij Prince dan nog, die daar namelijk een rijtje van 21 concerten afwerkt, en waarvan Marianne een grote fan is.

Het optreden was trouwens zeer de moeite, en de playlist bij momenten verrassend. Zo speelde hij zelfs Best of you van de Foo Fighters !

Citytrips betekenen ook veel wandelen, flaneren, kijken, genieten... Londen is een zeer verscheiden stad waar je gerust enkele weekends mee kan vullen, we gaan ooit nog wel eens terug.

Nefast voor de vorm ? Wie zal het zeggen, dinsdagavond de eerste training sedert vrijdag, en het ging best goed, alleen de benen voelden wat stijf aan van het vele wandelen. Anderzijds gaat het nu een pak vlotter. Waar ik tot voor kort een training aan 4'10 à 4'15/km afwerkte aan heel lage hartslag en me moe voelde, gingen de 2 laatste trainingen (vrijdag en dinsdag) aan 3'55/km en als vanzelf... Dus inderdaad Koen, rusten is ook trainen !!

Dwars door de Nieuwe Koerswijk

Gisteren dan toch bij de sportarts geraakt, want de recuperatie blijft moeizaam gaan. Binnenkort weten we hopelijk wat er aan scheelt op dit punt.

Niettemin is de remedie allicht gekend, met name het wat rustiger aan doen. Maandag en dinsdag waren dan ook 2 rustdagen, in de hoop tegen woensdagavond paraat te staan voor de loopwedstrijd.

Al voelde ik me de hele dag vrij moe, de adrenaline voor de wedstrijd gaf de toch de nodige vibes. Ik startte met het plan om sowieso mijn eigen tempo te lopen en zeker niet te forceren, de hele tijd aan of net onder het omslagpunt lopen dus.

In het deelnemersveld was ik in feite favoriet en tot mijn opluchting ging het vlot, ik kon zonder forceren of demarreren stilletjesaan uitlopen op Steve Lowyck, die wel echt sterk bezig is de laatste tijd, en de rest.

Na één ronde (11' rond) was mijn voorsprong nog zeer klein (15 meter ?) maar nadien werd de kloof blijkbaar groter (2de ronde in 11'15") zodat ik niet hoefde te forceren. Na 8km kreeg ik toch wat last van verkramping aan de ademhaling, maar gelukkig ging dit vrij snel over en liep ik de laatste kilometer zelfs nog in 3'15 om als eerste te eindigen in 33'36 voor (volgens mijn gps) 10 km rond.

Met die tijd ben ik best tevreden, de conditie op zich is niet zo veel minder als in mei/juni (zo'n 5"/km) en tegenover bvb Powerman Geel ging dit een stuk vlotter.

De vele rustdagen hebben dus eindelijk hun effect, en ik ga het zo houden voor de volgende weken : nu en dan eens lopen of een toerke rijden, afgewisseld met Dwars door het Westerkwartier en de Koninginneloop.

Kwakkelweekje...

Echt veel valt er niet te melden deze week : na het Ardennenweekend was ik toch serieus versleten. Twee keer 40' gelopen, op 't gemak want het liep echt stroef... Met andere woorden, ook 3 rustdagen, dat overkomt me niet veel.

Zaterdag deed ik in Wetteren mee aan een wielerkoers met toch een redelijk goed deelnemersveld. Ik voelde me voor de start nog altijd moe en lui, maar eens in de wedstrijd ging het toch goed. Ik had vooral goede benen en nadat ik me had laten wegdrummen tot de laatste positie en vaststelde dat het peloton in 2 stukken was gescheurd, kon ik toch in één ruk naar peloton 1.

Nadien schoof ik verder door en reageerde telkens, zodat ik wat later automatisch in de kopgroep terechtkwam en veel kopbeurten deed.

Wat teveel, want de laatste 5 kilometer zat ik er door, helemaal verkrampt aan de milt en longen. Niettemin kon ik op mijn duatlontempo de aansluiting behouden tot voor de eindsprint. Zodoende eindigde ik laatste van de kopgroep, dus qua resultaat nog deftig voor iemand die niet koerst. Met een beetje interval- en sprinttraining op de fiets zou dit wel beter hebben gegaan, maar soit, dit was eenmalig.

Vandaag zondag was ik echter helemaal niet gerecupereerd (echt wel heel diep gegaan blijkbaar) zodat ik in Waardamme in de duatlon niks kon gaan uitrichten... Eens losgelopen en een record gevestigd van mijn traagste looptempo ooit.

Het algemene gevoel van de laatste 2 maanden is duidelijk : op en af, en als ik diep ben geweest, veel recuperatietijd nodig. Het wordt tijd voor wat extra rust en voor een check-up !

Ook wat herbronnen wat het najaar betreft, eens een echte rustperiode inlassen, of toch trainen voor een vroeg winterdoel ... ?

Koen Maris wint in Zofingen !

In één woord : superprestatie ! Ploegmaat en trainingsmakker sedert bijna 10 jaar, en eindelijk heeft hij zijn grote doel bereikt door het duatlonequivalent van de Ironman Hawaii te winnen, de Powerman in het Zwitserse Zofingen.

Koen maakte er een spannende strijd van met de haast onklopbare Benny Vansteelant. Benny had doorgaans een kleine voorsprong, maar moest in het zicht van de finish Koen laten voorgaan ! Fysiek en mentaal heeft Koen allicht de wedstrijd van zijn leven gereden en gelopen. Ik ben er zowaar uitbundig blij van, al is het maar omdat ik goed besef hoeveel Koen doet en laat om zulke prestaties te kunnen leveren.

Tja, als we het op deze blog dan toch eens over mezelf mogen/moeten hebben : in het eerste deel van de week heb ik 3 duurlopen afgewerkt, opnieuw volgens het principe "rustig werken aan het goede gevoel", en inderdaad, stilaan kwam de souplesse erin, wat bewijst dat het niet altijd zinvol is om keihard te trainen. Ik heb in het verleden nog wel ondervonden dat ik soms heel goed presteer na een periode met enkel duurtrainingen. Vervelende bijkomstigheid was wel de hernieuwde pijn aan het scheenbeen... dus sedert donderdag niet meer gelopen.

Het voorbije weekend zat ik met de (schoon)familie in de Ardennen. Mooi weer, en dus toch 3 keer de koersfiets op. Ook daar viel het op dat ik dag na dag vlotter bergop reed. Geen lange trainingen, maar wel met de nodige intensiteit, op hellingen zoals de Stockeu, de Wanne, de Rosier...

Zo, veel lijn zit er in feite niet in de trainingen, deze zomer. Niettemin is de vorm nu opnieuw prima op de fiets. Het lopen zat vorige week duidelijk in de lift, benieuwd of ik deze week op dat elan verder kan gaan.

Tijdrit 18km Oostende

De voorbije week kwam het goede gevoel langzaam maar zeker terug : alles aan rustige intensiteit gedaan en voila. Omdat ik bij het loslopen dinsdag duidelijke pijn voelde aan mijn scheenbeen rechts heb ik wijselijk beslist om deze week niet meer te lopen. Intussen is de pijn haast volledig weg maar ik zal het toch in de gaten moeten houden. Aquajogging ga ik wel trachten in te lassen, hoe saai dat ook is...

Vandaag zondag was er een tijdrit van bijna 18km, dan nog vlakbij thuis ! Eens iets anders, en een goede test van de conditie en de benen.

Ik was bang om mij op te blazen en startte niet overdreven hard. De wind waaide redelijk, maar zat vooral in de zij, lichtjes tegen in de heenrit. 2 rondes op 't menu, en achteraf blijk ik halfweg de 23e tussentijd neer te zetten met 12'30. Soepel draaiend op 52/16 en 15.

De tweede ronde draaide het even goed, zo kon ik nog wel een tijdje doorgaan. Pas op anderhalve kilometer voor de meet ging de ketting op de 14. Efkes diep gaan maar goed volgehouden tot op de meet. Na de aankomst vroeg ik mij af of ik niet beter wat eerder de gaskraan volledig had opengedraaid...

Uiteindelijk werd ik 12e en mijn tweede ronde ging in 12'20, en dus sneller dan de eerste, trouwens goed voor de 4e tijd in die tweede ronde !! Sterk geëindigd, en dat geeft altijd een goed gevoel...

Top 5 was 20" veraf, top 3 30". De eerste twee kwamen van een andere planeet... Winnaar Stefaan Kerkhof ken ik nog van vroeger in de duatlons, en ook toen was hij een sterke fietser, maar dat hij op zo'n korte afstand liefst 2'30 (= 5 km/u) sneller rijdt (en dus 2' sneller dan nr 3 in de uitslag), tja daar stel ik mij wel vragen bij. Zeker als je ziet dat tussen plaatsen 3 en 24 slechts 1 minuut verschil zit...

De uitslag vind je binnenkort wel op http://www.krnso.be/Tijdrit/Tijdrit.htm

Powerman Geel

Mijn ietwat minder gevoel tijdens de voorbije week was gisteren tijdens de Powerman helaas nog steeds van de partij.

Ik beschikte gisteren enkel over een diesel, zonder turbo's.

Tijdens de eerste run zou ik sowieso niet forceren, en met een gemiddeld tempo van 3'29/km zat ik wel op schema, ware het niet dat ik daarmee toch een 20 seconden achterop hinkte bij ploegmaat Benny en Wim Lievens, kerels die ik doorgaans toch "moeiteloos" kan volgen in de eerste run.

Mede gezien de internationale bezetting wisselde in op stek 30. Op de fiets trok ik meteen serieus door omdat ik tot bij Benny en Wim wilde geraken. Ondanks een tempo van dik 40 km/u in de eerste 8 km kreeg ik ze zelfs niet in zicht ! Toen de Duitser Retzlaff en de Nederlander Van Rijswijck passeerden ging ik een paar kilometer mee, maar bij de doortocht na 15 km moest ik hen laten rijden, het ging mij een tikkeltje te snel. Nochtans ging mijn hartslag nooit boven de 170. Blijkbaar zat ik helemaal niet fris genoeg om eens een stukje in het rood te gaan. Hetzelfde gevoel als deze week op training dus, al zat er nochtans wel macht in de benen. Spijtig genoeg wel last van lage rugpijn, waardoor ik regelmatig eens moest rekken.

Het resultaat was wel dat we met 4 man overbleven, maar telkens ik van de kop kwam zakte het tempo serieus. Ik probeerde om er van weg te rijden maar telkens moest ik na 5 à 10 minuten toch inhouden, en ook dan ging ik niet in het rood. 2 minuten trager gefietst dan vorig jaar en de 30e fietstijd ...

Na de laatste wissel bleken mijn companen nog meer vermoeid dan ik, maar zelf kon ik moeilijk nog iemand remonteren want er was een kloof van haast 5 minuten gevallen op de groep voor ons, waar ze wel hadden kunnen aanhaken bij Retzlaff en co.

Die laatste 10 km waren zoals bij iedereen op karakter. Mijn hartslag bleef aanvankelijk zelfs steken op 155, terug wat verkramping helaas. Pas in de laatste kilometers leek ik op dreef te komen, maar ik schoof enkel wat plaatsen op omdat er nog een paar atleten, helemaal leeg allicht, moesten opgeven. De 20e looptijd was mijn deel.

Zodoende werd ik 23e, en tot mijn verrassing toch 8e Belg net als vorig jaar.

Ontgoocheld ben ik niet omdat ik weet en voel dat ik beter had gekund na een betere voorbereiding en een betere vorm van de dag.

Want met de jaren moet ik toch ondervinden dat het niet alle weken even vlot draait. Soms gaat het als vanzelf, zoals net na de vakantie, en soms moet ik de hele tijd forceren. Met de inspanningen van de voorbije 2 weken ben ik er wel van overtuigd dat de vorm binnenkort weer top zal zijn, we zien dan wel waar we die nog eens kunnen tonen...

Dwars door Mariakerke

De aanloop naar de Powerman van Geel ging niet over rozen. De recuperatie na de Sean Kelly was heel traag en alle intensieve stukken tijdens de trainingen voelden geforceerd aan.

Dinsdag in 't bosje 4x 1500m gedaan (3 keer rond de kleine lac), afgezien. Woensdagavond mee met de snelle mannen van Douchy, op de fiets dus. Tot mijn "schande" 2x moeten afhaken, het tempo lag geweldig hoog en er zat nikske macht in de benen. 1 keer gelukkig een hoekje kunnen afsnijden, maar 15km verder was ik er weer af, we reden al 48 km/u en er werd nog eens versneld, de beentjes konden niet volgen...

Niet goed voor de moral ! Donderdag rust en vrijdag Dwars door Mariakerke. Veel bekende gezichten en met het plan om niet te forceren.

Naar mijn doen dus (heel) rustig gestart en dan beginnen opschuiven omdat velen hun snelle aanvangstempo niet volhielden. Veel verbaasde gezichten bij 't passeren en hier en daar de bekenden aangemoedigd (oa Clint en Lorenzo, toch beter iets trager starten allebei !). In feite heel plezant om zonder afzien te lopen...

Na 7km zag ik enkel in de verte nog een groepje, dan maar beslist om er nog naartoe proberen te raken. De gaskraan dus wat meer open gedraaid, met de slotkilometer in zicht was de kloof nog redelijk groot, dus maar alle registers opengetrokken waardoor ik bij oa Sonny Matton kwam op 500m van de meet. Eerlijk gezegd, de inspanning van de laatste kilometer deed serieus pijn, waardoor het goede gevoel wat achterwege bleef. Aankomst in 34'28 of zoiets, klassering mij niet duidelijk ergens plaats 25 denk ik, dus toch wel "genoeg" punten in mijn categorie allicht om een mogelijke eindzege in het Lopcriterium niet weg te gooien. Dominique Verbeke blijft echter steeds van de partij zijn, zodat ik toch ook aan mijn 12 wedstrijden moet raken, vandaar mijn deelname want de strandloop doe ik niet mee.

Ik ben eens benieuwd voor morgen, hopelijk willen adem en benen mee !

Trainen voor de Powerman

Na maandenlang wedstrijden en daarna verlof, heb ik nog eens een ouderwetse trainingsweek achter de rug, wat meer volume dus, maar in feite niks spectaculairs, met name een tiental uur... er zijn er die dat op 3 dagen afhaspelen.

Iets te weinig gelopen naar mijn zin (dinsdag 14 km met wat snelheid, maar voor 't overige slechts wat losgelopen), maar wel goed gefietst met redelijk wat intensiteit.

Dat was vooral het geval tijdens de 130 km lange Sean Kelly Classic in de Ardennen. Door het hoge niveau van mijn fietskompanen (bedankt jongens !!), Koen Maris op kop, was het een zware training ! Het licht ging zelfs uit na amper 70 km, maar door wat te eten kwam ik er terug door, al was het beste er toch af na zo'n 115 km. Vorig jaar ging het toch vlotter. Beter een matige repetitie en volgende zondag een goede wedstrijd dan omgekeerd, zullen we maar zeggen !

Intussen zijn de beentjes nog altijd aan het herstellen van de Sean Kelly, maar morgen staat er nog een laatste stevige looptraining op het menu, en woensdag hopelijk nog wat snelheid opdoen op de fiets.

Vrijdagavond loop ik wellicht als training, zeker niet te rap dus, toch de stratenloop Dwars door Mariakerke-Raversijde, kwestie van mijn leidende positie in het loopcriterium niet zomaar weg te gooien...

Met nog wat rustdagen ertussen zou het met de frisheid voor de Powerman te Geel (www.powerman.be ) wel snor moeten zitten.

We will see...

De 10 mijl van Wenduine

De vakantie was zalig ! Wat de sportieve kant ervan betreft zijn we toch geregeld gaan fietsen, als toeristen weilswaar met obligate terrasjes enzovoort. Grote afstanden of zware inspanningen waren er niet, daarvoor was het gewoon veel te heet. Behalve dan de laatste dag, dan heb ik de Mont Ventoux nog eens "bestormd" en die conditietest viel goed mee.

Ik had wel geen zin om te lopen, dus had ik bij terugkomst in België toch 14 dagen zonder looptraining. Uiteraard geen ING Run zonder training, maar de vrijdag erop (27 juli) was er in Wenduine een 10 mijl, dat moest wel lukken.

Zaterdag, maandag en dinsdag 4, 9 en 5 km gelopen, en dan lijkt 16 km wel veel, maar ik vatte de wedstrijd op als training.

Ook ploegmakker Benny Coopmans, met wie ik ook een fietstraining deed, stond aan de start. Ik was verrast door de start en verloor heel veel plaatsen. Ik had me voorgenomen om "rustig" te starten. Om wat plaats goed te maken moest ik echter enkele keren door stroken los zand, en eens op de kustbaan liep ik zo'n 30 meter achter de grote kopgroep. Gelukkig trokken ze nog niet door en kon ik het gaatje geleidelijk dichtlopen.

Het ging dus veel beter dan ik had gedacht ! Wat verder trokken de sterkste 4 er vanonder en versnipperde de hele groep. Na de doortocht in De Haan kwam ik samen met Benny, Dominique Verbeke en Christophe De Grande op plaatsen 8 t.e.m. 11. Aan mijn adem voelde ik dat ik nog een beetje overschot had en ongeveer half koers besloot ik te versnellen.

Ik liep geleidelijk aan weg en de achterstand op de man voor mij bleef gelijk. Christophe De Grande bleef wel redelijk dicht hangen.

Met nog 3 km te gaan kreeg ik het toch wat lastig aan het middenrif waardoor ik ietsje gas moest terugnemen. De Grande kwam terug aansluiten met nog 1 km te gaan. We losten elkaar nog eens af en naderden zelfs tot op 30 meter van Deruddere en nog een andere.

Een sprint of ultieme versnelling zat er niet in door de lichte verkramping aan de longen, en heel tevreden werd ik dus 9de. Blijkbaar ben ik maar iets van een 3"/km aan conditie verloren, dat belooft voor de komende weken.

Het bewijst ook dat rusten soms heilzamer is dan trainen !

SP Duatlon Kortrijk : opgave

Opgave dus, en nochtans had ik er een goed oog in na een zeer rustige week.

Maar 's morgens bij het loslopen had ik al gevoeld dat mijn borstkas wat geklemd zat, al had ik toen nog niet voor ogen dat mijn ademproblemen uit 2006 opnieuw zouden opduiken.

Op een zwaar parcours werden we op gang geschoten voor 11km lopen. Aanvankelijk ging het zeer goed, maar na 3km blokkeerde ik toch en moest ik duidelijk vertragen, heel wat anders dan tijdens de voorbije loopwedstrijden, waar er minstens even snel werd gelopen.

Ik wisselde in 8e positie en na enkele km fietsen zag ik ploegmaats Benny en Pieter opduiken. Ondanks goede samenwerking kwamen er nog een drietal aansluiten en zelf haalden we 4 man bij die vooraan hadden moeten lossen.

Ik had in feite veel "poer" in de benen maar mijn adem werd nogal snel afgesneden bij een langere maximale inspanning. Ik voelde de bui al hangen en had een beklemd gevoel in de borstkas.

Bij de wissel voelde ik dat het "over" was, een déjà-vu van vele wedstrijden vorig jaar, vooral Halle en Kasterlee. Het was zinloos om verder te doen, daarvoor deed het teveel pijn. Opgave dus, nooit plezant, zeker niet als je dacht een mooie prestatie te kunnen neerzetten.

Niet getreurd, integendeel want het is nu tijd voor vakantie ! Dinsdag rijden we naar de Luberon (Provence) om daar wat van het leven te genieten...

Duatlon Bellem (Aalter)

Zo, deze recreatieve duatlon is ook achter de rug. Het was een bewogen wedstrijd !

Ik voelde dat de Konterdamloop nog wat in m'n lijf zat, een enigszins loom gevoel en dus niet de scherpte om anderhalf uur diep te gaan.

Er werd toch vrij snel gestart voor 5,5 km en pas na 2 km kon ik opschuiven naar de 2e plaats, de jonge Waal Duvivier was er al snel vanonder gemuisd. Pas na de aankomst wist ik wie het was, en in de duatlon van Bastendorf hadden wij enkele kilometers samen gefietst.

Ik wisselde met Wim Lievens en Wout Moreel, in feite zoals ik verwacht had. Met drieën draaiden we goed rond, al sloeg Moreel geregeld een beurt over. Ik trok telkens goed door op de talrijke bruggen (in totaal 16x een brug over tijdens het fietsen) en na 5km hadden we Duvivier te pakken.

Enigszins tot onze verbazing was er halfweg koers bijna 20 man tot bij ons gekomen (!!), maar eens de kloof gedicht wou niemand nog initiatief nemen. Elke ontsnappingspoging bleek verloren moeite, zelf probeerde ik het ook enkele keren, maar er was altijd wel iemand die reageerde. Soms bleef het kilometers freewheelen...

Met een hele bende naar de wissel, en op dat moment miste ik de punch om helemaal vooraan te zitten. Ik liet me ook wat wegdrummen, en uiteindelijk verloor ik teveel tijd om goed te zijn. Zowat rond de 20e plaats begon ik te lopen, al had ik meer zin om te stoppen, met de motivatie onder nul want fris voelde ik me al helemaal niet meer.

Toch liep ik een aantal atleten voorbij en aan het keerpunt na 1,5km telde ik mezelf op de 10e plaats. Dat besef was dan ineens toch voldoende om de gaskraan open te draaien. In een mum van tijd liep ik nog een groepje van 6 voorbij, maar de top 3 was al veel te ver, met Duvivier die Lievens alsnog te grazen nam voor de zege, en Wout Moreel nog een 30tal meter voor mij. 4e dus.

Beetje gemengde gevoelens, maar aangezien de Konterdamloop blijkbaar nog wat in de kleren hing, mag ik wel tevreden zijn. Anderzijds wat spijt dat ik niet fris aan de start stond, want dan zat de zege er wel in.

Volgende week de SP in Kortrijk, en dat zal andere koek zijn met 11 + 7 km lopen !

Konterdamloop

De Konterdamloop bracht qua uitslag een kopie van de wijkloop van de nieuwe stad. 2e op exact 30" van Stieperaere.

Het wedstrijdverloop was in feite saai. Er stond een heel sterke tegenwind in de eerste honderden meters en er werd niet gek gestart zodat ik spontaan de koppositie innam maar zonder forceren. Niemand nam over, tot Stieperaere na een goede kilometer fors versnelde. Ik reageerde onmiddellijk, maar metertje per half metertje moest ik de kloof laten. Zelfde scenario voor mijn achtervolgers.

De resterende 10km groeide de kloof voor en achter mij, maar ik bleef goed doorlopen, al was het maar voor de eer om niet teveel achterstand aan mijn broek te krijgen. Ook voelde ik mij deze keer echt fris en kon ik goed tegen de wind in beuken. Een gemiddelde tempo van 3'17/km in die wind zegt genoeg denk ik. Volgens mijn GPS 11,55 km in 37'58.

Gisteren, zaterdag, een rustdag, en omdat de benen precies wel goed aanvoelen vertrek ik straks naar Bellem voor een duatlon (6-38-3). 't Is al geleden van het BK op 19 mei, ik ben eens benieuwd wat het zal geven...

Foto's MTB

Hier vinden jullie wat fotomateriaal van de MTBrace, dat geeft alvast een beeld van wat we voor de wielen geschoven kregen...

http://www.2manybikers.be/images/ctc/wetteren/race2/index.html

Lopen en mountainbiken

Zaterdag stond de wijkloop van de zogenaamde Nieuwe Stad op het menu. Vorig jaar had ik deze wedstrijd gewonnen. Dit jaar was het parcours wat gewijzigd : het bestond voor de ene helft uit heel veel draaien en keren in de woonwijk, de andere helft van het parcours situeerde zich in het sportpark De Schorre met finse piste, een toertje rond de wielerpiste en zo terug richting aankomst.

Een stond een harde wind en er stond 13,5 km op het menu. Het werd dan ook een zware wedstrijd. Er werd dan ook kalm gestart, maar desondanks vielen er al gaten na enkele honderen meters. Patrick Devos had er zin in en liep wat uit, en Davy Stieperaere dichtte het kloofje. Zelf wou ik niet van in het begin forceren en dus bleef ik op zo'n 15 meter erachter lopen.

Na 2,5 km ging ik over Devos, die toen net Stieperaere had moeten laten gaan. De hele eerste ronde bleef ik zo op 15 à 20 meter hangen. In de tweede ronde werd het gaatje dan toch stilaan groter, maar ook achter mij viel er een grote kloof met Carlo Desaever.

In de derde ronde voelde ik mij ronduit moe en bij tegenwind had ik soms het gevoel van stil te staan. Blijkbaar stond ik dus toch niet echt fris aan de start.

Met de finish in zicht kon ik mij toch opladen om de laatste anderhalve kilometer nog wat dieper te gaan, met als resultaat een tweede plaats op exact een halve minuut van Stieperaere en 1'10 voor Desaever. Op die manier verstevig ik mijn leidende positie in het Oostends Loopcriterium.



Zondag moest er uit een heel ander vaatje getapt worden ! Met name MTB'en in het centrum van Wetteren, mijn thuisbasis en ook van mijn club Triatlon Duatlon Wetteren. Zie www.cityteamchallenge.be .

Een dikke zandstrook, een steile trap op en af, enkele kuitenbijters, en dat op een kletsnat wegdek. Samen met ploegmakker Pieter Bracke verdedigden we onze clubkleuren tegen 10 andere teams. Een magere opkomst dus !

Ik vond het in feite nog wel plezant, ondanks mijn gebrekkige techniek op de MTB (die trouwens 5 maand stof had staan vangen en pas zondagmorgen weer in actie kwam). Pieter reed helaas lek waardoor we redelijk wat tijd verloren, maar echt druk maakten we ons niet.

Ik nam in elk geval geen risico's, maar knalde goed door op de rechte en stijgende stukken. Jammer van het weer, want veel volk om te supporteren was er natuurlijk niet.

We eindigden 6e met 2 ronden minder dan de winnaars, eigenlijk valt dat nog goed mee. 't Is wel een mooie formule, die trouwens een spannende strijd om de zege opleverde.

Zo, vrijdag is het alweer de Konterdamloop, dus dan moet er niet teveel getraind meer worden in dit herfstweer...

Vuurtorenloop Jean Bart

Vorige vrijdag stond de Oostendse Vuurtorenloop op mijn programma. Tot enkele uren voor de start twijfelde ik nog over mijn deelname. De reden hiervoor was de kniepijn die mij sedert een tweetal weken achtervolgt, en die er steeds erger op leek te worden, weliswaar enkel bij het lopen.

Nochtans, als je mijn trainingskilometers bekijkt zou het juist moeten beteren. Zo heb ik vorige week slechts twee keer 20' heel rustig gelopen. Daarom dat ik vermoed dat ook de fietstrainingen het herstel bemoeilijken (2 keer 70 km gefietst, duurtraining met slechts 20' goed doorrijden). Ook de week voor de pistemeeting had ik weinig gelopen, in feite enkel de intervaltraining op woensdag.

Het is zowat hetzelfde knieprobleem als dat waarmee ik sukkelde in 2002 en 2003. Hopelijk duurt het nu geen anderhalf jaar eer ik er van af ben...

Enfin, donderdagmorgen liep ik dus 20' los en ik raakte aanvankelijk haast niet vooruit. Vrijdag voelde ik zelfs last bij het stappen maar uiteindelijk besloot ik om toch maar te starten, in de hoop dat de pijn tijdens de wedstrijd zou wijken want het is vooral bij het begin van de training dat ik last heb, na enkele kilometers gaat het in feite beter.

Schoon volk aan de start, zoals ze zeggen, dus het beloofde een snelle wedstrijd te worden. De start ging in elk geval heel snel, en mijn gps vertelde mij dat we na 1km doorkwamen in 3'06 en na 2km in 6'13 !! Zowaar sneller dan vorige zondag op de piste...

Vandecasteele en Bleyaert bepaalden het tempo, Coussement en Van Peteghem volgden goed, maar ik moest geleidelijk toch een gaatje laten, terwijl andere atleten ook wat terugvielen. Zo ging ik de 2de van 3 ronden in met sterke beer Deruddere en met Hoppe. Van kniepijn geen sprake !!

Vooraan moest Van Peteghem lossen, en ongeveer halfkoers versnelde ik om het gat dicht te lopen. Hoppe moest lossen, maar Deruddere beet zich vast, al leek hij te sterven. Zijn hypernerveuze ademhaling is één van zijn sterke wapens, want die verstoort dan weer de ademhaling van zijn concurrenten. Je hebt namelijk onbewust de neiging om naar hetzelfde ritme te gaan, maar dat is uiteraard onmogelijk. Toen we Van Peteghem bijna te pakken kregen liet ik hem dus het gat dichtlopen want ik verslikte me haast in mijn eigen ademhaling.

Tot mijn verbazing "vergaten" ze om na het stuk langs de Spuikom rechts af te slaan (??) zodat ik zo'n 10 meter voorsprong kon nemen. Ze liepen het gat echter weer dicht en Van Peteghem had blijkbaar zijn tweede adem gevonden want de derde ronde was nog maar ingezet of hij demarreerde.

Ik liet eerst een gaatje en sprintte dan ook weg, in de hoop bij Van Peteghem te geraken en Deruddere kwijt te zijn. Ik kreeg het gaatje net niet dicht en omdat ik ietwat op adem moest komen kwam Deruddere voor de derde keer opnieuw aansluiten.

Eigenaardig genoeg namen Van Peteghem en Deruddere opnieuw de volgende bocht nogal ruim, zodat ik weer dichter kwam en Deruddere opnieuw kwijt was. Het was nog 2 km diep gaan en Van Peteghem liep nooit verder dan 25m weg.

Doordat Coussement door een blessure moest vertragen schoof ik nog een plaats op en eindigde ik 4de, net als vorig jaar, maar wel een kleine 20" sneller.

Sedert de wedstrijd zit ik met echt pijnlijke quadriceps. Ik kon tijdens de wedstrijd ook goed in het rood gaan, dus het zal wel aan de verzuring liggen. De kniepijn is er niet erger op geworden, ik zou zelfs zeggen dat het nu wat beter gaat. Afwachten maar, eerst de spieren goed laten herstellen en hopelijk kan ik deze week nog 1 of 2 kwaliteitstrainingen afwerken. Nog 3 weken knallen en dan is het tijd voor vakantie !

Beker van Vlaanderen Masters : 3000m

De voorbije week heb ik mij rustig kunnen houden met 2 rustdagen, 2 rustige en eerder korte fietstrainingen, maar toch een intervaltraining op de piste op woensdag (10x 200m + 600m + 200m + 400m).

Op zondag mocht ik dan de kleuren van VS verdedigen op een afstand die voor mij ongewoon is in wedstrijdverband, nl. de 3000 meter. Ik voelde me best goed en hoopte in feite op een snelle start, waarbij ik dan toch mijn eigen tempo zou lopen en misschien diegenen die te snel waren gestart, op het einde zou kunnen remonteren...

Maar bij een interclub gaat het om de punten, en niet om de tijd. Ik startte zoals gewoonlijk niet te snel, maar niettemin liep ik na 50 meter al op kop, niet in minst tot mijn eigen verbazing.

Ik vond het aanvankelijk prima, ik kon mijn eigen tempo regelen en dus liep ik ontspannen op een tempo dat mij zou toelaten om toch nog mee te gaan mocht er licht versneld worden.

Ik verwachtte dat de besten (waaronder Patrick Grammens) wel zouden versnellen na bvb 1 of 2 km, maar er gebeurde gewoonweg NIETS... De beteren wilden niet overnemen, enkele anderen konden misschien niet ?

Vertragen was geen optie, want vooral mijn sprint is mijn zwak punt. Stevig tempo blijven lopen dan maar : km 1 in 3'08, km 2 in 3'10. Niettemin moesten er maar 4 atleten de rol lossen (zo bleek achteraf want omkijken deed ik niet) en dus gingen we met 8 de slotronde in.

Op 300m van de meet vlogen ze mij alle 7 voorbij. Ik kon ook nog een ferme sprint inzetten, maar tegenover mijn concurrenten mis ik héél veel basissnelheid. Toch kon ik er nog eentje terugpakken, en eindigde ik op de hielen van goede bekende Bernus Geerinckx in een tijd van 9'22.

Onze club kwam uiteindelijk 2 puntjes tekort om de club van Bernus (Looi) te kloppen voor de zege : voor Bernus eindigen was dus voldoende geweest voor de algemene clubzege, maar die redenering gaat naturlijk op voor alle proeven waar de zege niet door een clubmakker werd behaald...

Jammer van de laksheid van de andere atleten, maar zo gaat het nu eenmaal. Achteraf bekeken zou ik wellicht beter gescoord hebben op de 5000 meter, waar het tempo van bij de start hoog werd gehouden en iedereen verspreid liep.

De komende 3 weekends staat er telkens een wedstrijd van het Oostends Loopcriterium op het menu, en telkens kan ik van thuis uit al lopend naar de start, 't is ook daarom dat ik bvb de duatlon van Lelystad (zaterdag aanstaande) links laat liggen, gewoon geen zin om zo ver te rijden...

Tijd voor wat rust...

... want de mot zit er een beetje in. Elke sporter kent het wel, de benen doen pijn, de recuperatie gaat wat minder, enz.

Het is ook niet te verwonderen, want na de loopwedstrijd op vrijdagavond, had ik de zaterdag erna 110 km gereden, en de zondag zelfs Tilff-Bastogne-Tilff (in de regen dan nog !). Na een vrij rustige week, dit weekend ook 105 + 130 km gefietst en de vrijdagavond een pittige looptraining.

Kortom, weer wat uithoudingsbasis gelegd maar blijkbaar toch wat teveel van het goede, dus doe ik het deze week wat rustiger aan. Komende zondag mag/moet ik me nog eens uitleven op de atletiekpiste voor (wellicht) een 3000 meter. En daarvoor zijn frisse benen wel een vereiste !

Winst in de stroppenloop

Aangezien het vat na het BK niet af was, keek ik eens naar de loopkalender, ik had nog wel zin in één of andere stratenloop. Vrijdagavond was er de Stroppenloop in Gentbrugge, dus die kon ik makkelijk "meepikken" na het werk.

Ik stond in feite goed fris aan de start, na maandag en donderdag gerust te hebben, op dinsdag 9k gelopen en op woensdag 80k gefietst (in groep aan hoog tempo).

12k op het menu, maar de start was gelijktijdig voor de lopers die voor 3 en 6k kozen. Er werd dan ook als gekken gestart, maar ze vielen wel veel sneller stil dan in een duatlon :-) Na de eerste ronde van 3 k liep ik zo'n 10 meter achter 2 concurrenten van de 12k, Geert Goddeeris en Wim De Bois.

Ik haalde ze bij en toen een loper van de 6k versnelde (een beginnend talent met de naam Abdi Bashir uit Somalië) ging ik mee in diens spoor. Mijn concurrenten dachten verkeerdelijk dat ik ook de 6k liep en pikten niet in : big mistake voor Goddeeris want die kon me allicht wel volgen.

Volgens de aanwijzingen van de begeleidende motard liep ik stilletjes aan verder uit, 50 meter halfweg en 100 meter na 9k bij het ingaan van de laatste ronde. De motard zei dan plots dat het gaatje nog 40 meter was (!), gelukkig had ik op mijn eigen tempo gelopen zodat ik nog kon versnellen tijdens de laatste anderhalve kilometer, tot mijn verbazing ging dat zelfs nog heel vlot, zalig is het dat het geen pijn doet om in 't rood te lopen.

Zonder die versnelling was ik eraan geweest, want Goddeeris finishte op amper 8". Een mooie overwinning dus, want die Goddeeris is beslist geen panenkoek.

Mijn gps gaf 11.8k aan in 38'49, goed voor 3'17/km. Uitslag : https://users.ugent.be/~pdevuyst/uit07/slg25mei.pdf

BK Duatlon te Hollain

Op 19 mei ging het Belgisch kampioenschap door te Hollain/Antoing. Gezien de voorbije resultaten kwam ik voor een plaats in e top 10. De Belgische "wereld"top was immers aan de slag in het WK in Hongarije, Jurgen Dereere haalde daar trouwens de zilveren medaille binnen. Waar de organisatie het haalde om niet alleen van datum te veranderen maar dan ook nog eens de dag van het WK te kiezen, is wellicht voor weinigen duidelijk...

Soit, bij afwezigheid van de toppers zat een top 10 plaats er dus wel in. Topfavorieten Koen Maris en Kris Coddens zouden er een mooie strijd van maken, ware het niet dat Kris ziek was geweest en bijgevolg al vroeg in de wedstrijd moest opgeven.

Voor mezelf verliep de wedstrijd in feite heel voorspelbaar en ook wel zoals gehoopt : een pak meters verliezen in de eerste honderden meters, om dan geleidelijk op te schuiven en na 1 km mijn plaats in te nemen. Een eerste groepje van zo'n 6 man ging een stuk te snel, maar de eenlingen die daarachter liepen konden we nog inhalen op uitzondering van Jochen Neyrinck.

In mijn groepje was ik het vooral die het tempo aangaf, samen met Bart Verkaemer. Uiteindelijk wisselden we na 10km in 33' met een man of 6, waarbij ploegmaat Benny, de TTLers Beerens en De Vuyst, Bernus Geerinckx en de jonge Waal Choteau.

Na een goede wissel trok ik meteen goed door om eventuele ballast overboord te gooien, Benny was immers goed mee. Het bresje werd echter gedicht door Bart Verkaemer. Deze zou trouwens nog verschillende keren gaten dichtrijden en zo vooral de TTL'ers telkens terugbrengen. Zo ook op het eerste lange stuk vals plat, waar we Jochen Neyrinck bijhaalden.

U hoort het al, niemand slaagde erin om weg te rijden, en omdat de samenhorigheid niet ideaal was en ook het parcours met zijn vele bochtige passages zich niet leende tot vlot ronddraaien, konden we niet naderen op de groep voor ons, die voor plaats 2 reed achter Koen Maris, die was gaan vliegen van in de eerste fietskilometer !

Meer nog, op 4 km van de wissel bracht Sottiaux nog een vijftal anderen tot in ons spoor. Deze groep bleef dan samen en met een klein peloton doken we de wissel in. Opnieuw verloor ik bij de start wat terrein maar al snel begon ik op te schuiven en na 1,5km lopen liep ik (zoals later zou blijken) op plaats 9. Van onze groep liepen enkel Jochen Neyrinck en Frederik Devuyst (die heel snel had gewisseld) nog voor mij en op hen naderde ik niet.

Ik moest heel diep blijven gaan om mijn plek te behouden want Stijn Beerens bleef toch op zo'n 20 meter hangen, maar het lukte. Bijna haalde ik zelfs onverwachts nog de stilvallende Yeray Luxem in, het scheelde ook maar 20 meter...

Koen won uiteindelijk "makkelijk" voor de jonge Waalse triatleet D'Harveng en Johan Schoors. Daarna volgden Boulogne, Maetens, De Vuyst (eerste belofte), Neyrinck, Luxem, ikzelf, Beerens. Nog iets verder Lievens, Hermans en ploegmaat Benny, wiens motor deze keer niet in overdrive raakte, ondanks overschot tijdens de fietsproef.

Hiermee zit het duatlonvoorjaar er op, en ik kan terugblikken op constante prestaties op een behoorlijk niveau : 5e in Oostende, 4e in Geluwe en Ruddervoorde, 11e in Bastendorf (6e Belg) en 9e op het BK (8e Belg).

Debuut op de piste...

Inderdaad, 37 jaar, al een goede 8 jaar aan 't lopen, waarvan toch enkele jaren bij Vlierzele Sportief, en nu pas een eerste maal op de piste. Ik werd opgetrommeld omdat de club blijkbaar geen alternatieven had...

Nu goed, toen ik de namen bij de start hoorde afroepen wist ik meteen dat het streefdoel zou zijn om niet laatste te eindigen : Tom Van Hooste, Stijn Van De Velde, Lander Van Droogenbroeck, ...

De eerste kilometer ging zoals gepland, niet te heftig gestart en doorkomst in 3'07 met toch al 2 man achter mij. Twee atleten liepen niet verder weg en na 1800m haalde ik hen in. Misschien had ik even moeten afwachten maar in al mijn enthousiasme ging ik erop en hoopte ik erover te gaan. Eentje moest inderdaad gaandeweg lossen maar de ander bleef (zuchtend ?) in mijn spoor.

In een sprint ben ik sowieso "gejost" dus dacht ik dat de enige taktiek was om zo hard mogelijk te blijven lopen. 9'37 na 3km, meer verval dan ik wou of hoopte. Het goede gevoel van de eerste 2km was ver weg intussen, blijkbaar had ik inderdaad geen al te beste dag, zo'n beetje het gevoel van de hele week trouwens.

De 4e kilometer moest ik wat inbinden, maar op 700m van 't einde kon ik opnieuw een serieuze tand bijsteken. Niettemin kreeg ik mijn tegenstander er niet af, dan maar sprinten vanaf de laatste 300m, maar hij kwam er zoals verwacht toch makkelijk over.

Tegenvallende tijd van zowat 16'10 : combinatie van het alleen lopen (de atleten voor ons waren een pak sneller) en een wat minder gevoel. In feite zowat het gevoel van de Sint-Jansloop, waar de eerste kms goed gingen, maar waar het daarna geweldig afzien was.

Ook nu stikkapot aan de meet : diep gegaan !

Deze week toch maar rustig trainen zodat het goede gevoel terugkomt. Enkel op woensdag de gebruikelijke intervaltraining, en dan zou alvast mijn lopen OK moeten zijn voor 't BK. Vorige week heel weinig gefietst maar ik denk niet dat ik op dat punt een terugval moet vrezen als ik nog een paar rustige trainingen inlas.

Duatlon Bastendorf (Lux)

Met een 11de plaats (en 6de Belg) kan ik eindelijk eens tevreden terugblikken op een Luxemburgse duatlon. Want om de één of andere reden had ik nog nooit een goed gevoel overgehouden aan wedstrijden op Luxemburgse bodem...

We hebben er een leuk weekend van gemaakt door al op vrijdagavond naar Diekirch af te zakken. Met het vorige weekend in het achterhoofd (op zaterdag toen 150km gefietst) vond ik het geen probleem om met Marianne zo'n 3 uur te fietsen op zaterdag. Het wedstrijdparcours eens gereden en dan nog wat andere beklimmingen, jammer dat er aan zee zo geen parcoursen te vinden zijn...

Heel wat onbekende gezichten aan de start, maar veel deelnemers van mijn niveau, dus zou het knokken worden...

Bij het eerste lopen deed ik wat ik mezelf had ingeprent : meteen op eigen tempo lopen en zeker niet forceren. En het loonde, want vanaf de 2de van 5 ronden begon ik stelselmatig op te schuiven om na 32' te fiets op te springen, dik een minuut sneller dan vorig jaar, toen het wel een stuk warmer was.

Aangezien we meteen met een man of 5 bij elkaar kwamen te zitten, dacht ik dat het ideaal zou zijn om de vervelende strook vals plat en met tegenwind zonder al te veel energieverspilling door te komen. Helaas waren mijn 4 kompanen niet bijster sterk en toen ik bij de vierde aflossingsbeurt wat steviger overnam kon niemand mijn wiel houden. Solo verder dus...

Ondertussen waren de atleten voor ons (Nieuwkerk, Maetens en Neirynck hadden bij de wissel zo'n 30" bonus) natuurlijk verder uitgelopen en ik maakte me niet al te veel illusies om hen in te halen. Niettemin vlotte het heel goed op de klim en boven zag ik hen rijden. Toeschouwer Armand Vandersmissen klokte mij af op 40".

In de 2de ronde stond ik er alleen voor, al had ik toch wat steun van een onbekende belofte. Bij het begin van de derde ronde kwam de Fransman Rit aansluiten en samen zouden we de rest van de wedstrijd afwerken. We konden elkaar goed aflossen, ook op de klim.

Na de laatste wissel merkte ik wel dat een vrij grote groep met o.a. Wim Lievens toch nog vrij dicht was genaderd, maar ik voelde mij nog heel goed en wist dat ik stand zou houden. In eerste instantie kon ik wat uitlopen op de Fransman doch hij haalde mij in de laatste kilometer terug in en ik was niet bij machte hem bij te benen. Het leek wel alsof ik niet in overdrive kon gaan. Anderzijds was ik bij de aankomst quasi direct gerecupereerd en ook vandaag voel ik mij fris.

Resultaat : een elfde plaats met enkel sterke kerels voor mij en toch 6de Belg. Koen Maris won ondanks een valpartij, voor Coddens en Huub Maas.

http://www.triathlon.be/uitslagen/2007/view_uitslag.asp?wed_id=12

Duatlon Ruddervoorde

Deel 1 : Aangezien ik een fietsarm weekend achter de rug had omwille van de Sint-Jansloop, vertrok ik 's maandags naar Gent met de fiets in de wagen. 's Avonds dus terug naar zee op de tijdritfiets, die van onder het stof was gehaald met het oog op de duatlon van Ruddervoorde. Ik had best goede benen en ondervond ook weer dat niets sneller gaat op vlakke wegen dan een tijdritfiets. Eén probleem : opnieuw lage rugpijn omwille van de extreme positie, op sommige momenten haast onhoudbaar... De volgende dag opnieuw naar Gent en opnieuw ging het heel vlot, mijn kruissnelheid was heel de tijd 34 à 36 km/u zonder forceren.

Deel 2 : trainen met een topper. Op de fiets heb ik geregeld het gezelschap van Koen Maris, voor atletiektrainingen af en toe Jurgen Dereere. Voorwaar geen slecht gezelschap... Uiteraard heb ik voldoende ervaring om niet te pogen hun tempo te volgen, maar het is niettemin steevast een goede training en het houdt je met de beide voeten op de grond. Laat het er ons op houden dat ik mijn kilometers zo'n 15 sec. "trager" afwerk dan Jurgen (en dan wellicht nog altijd dieper moet gaan dan hem).

Deel 3 : het vorige weekend had mij met wat frustratie achtergelaten. Zo'n mooi weer, en dan wat rondlummelen om mij te sparen voor de loopwedstrijd, om daar vervolgens niet echt goed te presteren. Daarom besloot ik om de Davitamon Classic te rijden met enkele ploegmakkers van wielerclub Douchy. Op donderdag dus maar een rustdag en op vrijdag 40' rustig gelopen.

Deel 4 : Davitamon Classic. 150km, een pak hoogtemeters, prachtig weer, prachtig parcours... Ik nam me voor om nergens te forceren en deed dus niet veel kopwerk. Niettemin werd er meer dan stevig doorgereden door de gebruikelijke tempobeulen van de club. Superbenen had ik niet maar het klimmen ging toch vrij vlot, met als bonus wat extra recuptijd tot ons bendje weer compleet was. In plaats van na de laatste helling rustig richting finish te rijden werd het tempo juist opgeschroefd, de teller stond meer boven de 40 als eronder... Ik was dan ook redelijk versleten na 5 uur en meer dan 30 gemiddeld. Dat beloofde niet veel goeds voor Ruddervoorde, maar ik had mij in elk geval geweldig geamuseerd !

Deel 5 : sleutelen. De Vistapedalen waar ik sedert dit jaar mee rijd, werden zondagmorgen op mijn tijdritfiets gemonteerd. Na vergelijking met de positie op mijn koersfiets bleek dat ik mijn zadel met 4,5 cm moest laten zakken. Het kan niet anders dan dat ik in feite wat te hoog zat dus. Even kort getest, nog eens nagemeten en dan maar hopen dat het in de wedstrijd OK zou zijn.

Deel 6 : de duatlon (inderdaad, ik kom eindelijk terzake ;-). Opnieuw prachtig weer en best warm, maar de NO-wind zorgde voor zuurstof en deze keer had ik niet echt last. Met luie benen raakte ik zoals verwacht niet echt snel op gang tijdens de eerste 5km. Ongeveer halfweg versnelde ik toch wat en in het gezelschap van Michael Dewilde wisselde ik rond de 10e positie. In het rood was ik niet geweest, wat mij hopelijk goede fietsbenen zou opleveren.

Op de fiets voelde ik direct dat er onverwacht veel "jus" in de benen zat. Michael Dewilde stoomde onhoudbaar naar de zege, maar zelf haalde ik snel Wim Lievens in en even later ook Stijn Beerens. In de 2e van 3 ronden kwam de jonge Rob Douwen terug. Hij ging dus nog wat sneller maar dat tempo kon ik wel volgen, uiteraard op zo'n 10 meter afstand. Ook het tempo van een sterkrijdende Van Gompel was net te houden en we haalden ploegmaat Benny Coopmans bij met nog een goede ronde te gaan. Intussen waren we ook op en over Tom Van Driessche en Bart Verkaemer gegaan.

In de laatste ronde kon Van Gompel toch een gat slaan, en zelf haalden we nog net Jochen Neyrinck in aan de wissel. Ik verloor toch weer een goede 5 seconden in de wissel en had dus zo'n 30 meter achterstand op het kwartet Coopmans-Neyrinck-Lievens-Douwen. Blijkbaar stond Van Gompel geparkeerd met krampen.

Ik kwam opnieuw niet zo snel op gang en verloor aanvankelijk wat terrein maar op het stuk vals plat kon ik Lievens en Douwen inhalen. Nu draaide de motor op volle toeren, maar blijkbaar ook die van Benny en Jochen. Ik naderde amper. Met nog 500m te gaan had ik door dat het niet zou lukken en omdat Lievens al een eind achterop was drong ik niet meer aan.

Zodoende werd ik 4de en daarmee ben ik zeer blij. Vooral omwille van het fietsen. Het lijkt wel alsof ik pas nu de juiste positie op mijn tijdritfiets heb gevonden, want mijn rug heb ik niet gevoeld en ik kon veel kracht zetten. Ik miste dus wat scherpte tijdens het eerste lopen maar ik denk niet dat dit veel aan de uitslag zou hebben veranderd.

Blijkbaar is het op zich geen slecht idee om de dag voor een wedstrijd nog flink te trainen, al was het zaterdag natuurlijk van het goede wat teveel...

Sint-Jansloop

't Was afzien gisteren ! Terwijl het in het binnenland al enkele weken regelmatig 25°C is of zelfs meer, is het aan de kust doorgaans niet warmer dan zo'n 16°C geweest. Tot gisteren. Ook al was het in de schaduw misschien "maar" 18 à 20 graden, in de zon en met een licht rugwindje was het naar mijn normen al behoorlijk heet. Zeker in het seizoenbegin is de warmte nooit mijn bondgenoot. Het lijkt dan of ik plots minder energie heb.

Na een nochtans qua uren beperkte trainingsweek voelde ik bij de opwarming al dat er wat minder fut in zit dan gebruikelijk. Ik was van thuis op 't gemak naar de start gelopen, 4km. Er stonden veel goede lopers aan de start, waaronder duatleet Kris Coddens. De start ging dus best snel maar ik trachtte niet te forceren. Na enkele minuten liep ik zo'n 10 meter achter een vijftal, en halfweg de eerste van drie ronden sloot ik aan. Voor dit groepje liepen nog 3 anderen waaronder Coddens en Diaz Rodrigues, die de wedstrijd zou winnen.

In die eerste ronde voelde ik mij prima. De drievoudige "klim" naar de Soldatenberg ging vlot. Bij het begin van de tweede ronde werd er versneld onder impuls van Geert Deruddere, en dat was er voor mij te veel aan. Waar ik Geert vorig jaar telkens achter mij liet, is het dit jaar andere koek, terwijl ik nochtans zelf ook iets sneller loop dan in 2006...

In de hellingenzone van de 2e ronde moest ik wat gas terugnemen, het verschil met de eerste ronde was groot, nu was het al wroeten om bergop te lopen. Wim Mory kwam terug en nam met nog een andere loper zo'n 20 meter. Maar dan vond ik plots, wellicht niet toevallig op het vlakke gedeelte, mijn tweede adem en kon ik het gat dichtlopen en de tot dan aanklampende en op mijn hielen trappende Desaever achterlaten. Enkel Mory kon mee.

Ik dacht dat ik gelanceerd was voor de laatste ronde, maar van de eerste meter bergop moest ik Mory laten gaan. Het liep opnieuw voor geen meter meer en ik moest ook toezien hoe er mij nog iemand inhaalde in de laatste kilometer. Mory nam nog ruim 100 meter, het zegt genoeg.

In finishte als 9de en moest mij toch enkele minuten zetten om te bekomen. Ik hou dus geen al te best gevoel over aan de wedstrijd, zeker als ik zie dat ik 1'20 moest toegeven op Deruddere, terwijl ik in de Hermesloop met "Veloopzwembenen" amper 30" verloor.

Maar blijkbaar zijn hellingen mijn ding niet, ook in de duatlons waar het op en neer gaat tijdens het lopen draait het nooit echt lekker. En voor de rest zullen we het maar op de eerste warmte steken zeker ?

Volgende zondag is er de duatlon in Ruddervoorde en ik vraag me af hoe ze het stayerverbod gaan doen naleven, want na amper 5km lopen zal er bijzonder weinig afscheiding zijn. Vorig jaar was het mijn eerste duatlon en was het 9°C en zonnig, dit jaar zou het 25°C worden...

Een week zonder wedstrijd

Sedert de Veloopzwem heb ik elk weekend een wedstrijd gedaan, maar vorige week stond er niets op het programma. Er kon dus weer eens wat meer volume getraind worden, ook dankzij het goede weer en de extra verlofdag op Paasmaandag.

Zo kon ik mijn fietskilometers eindelijk eens wat aandikken met ritjes van 87 (maandag), 112 (zaterdag) en 106 km (zondag). Zaterdag waren we met TDW op pad langs vlakke wegen, zondag met de "toeristen" al is dat laatste relatief want het gemiddelde van de rit was 33,5 km/u.

Woensdag heb ik voor het eerst sinds lange tijd nog eens op de piste getraind. 10x 400m en dus afzien geblazen, want mijn benen zaten niet echt fris. Telkens in 1'10 - 1'11, dan ging het enkele jaren geleden doorgaans toch sneller. Snelheid moet je dus echt wel trainen ! Ik denk wel dat mijn loopniveau met dergelijke trainingen nog een klein tikje beter kan worden. Ik moest er wel de zere benen bijnemen, zelfs tot zaterdag voelde ik het.

Komende zondag doe ik mee aan de Sint-Jansloop in Oostende, wellicht een vrij zware wedstrijd want dikwijls bergop-bergaf, hoe raar dat ook moge klinken voor een wedstrijd aan zee... Dat betekent dan wel dat er geen lange fietstrainingen op het weekendmenu zullen staan en dat vind ik dan weer wat jammer, maar op de Sint-Jansloop wil ik echt eens met frisse benen meedoen !

Wijkloop van 't Hazegras

Zo, de voorbije week was de moeite ! Verhuizen kost altijd meer tijd en energie dan je op voorhand zou denken. Ondertussen wonen we een week in ons nieuwe huis en is de chaos min of meer verdwenen.

Veel tijd om te sporten was er niet, en eerlijk gezegd denk je er ook niet echt aan. Woensdagavond toch anderhalf uur gefietst, en op donderdag en vrijdag een twintigtal minuutjes losgelopen, maar wat een zware verhuisbenen ! Omdat de Wijkloop van 't Hazegras vlakbij werd georganiseerd, wou ik toch meedoen als doorgedreven trainingsprikkel.

In alle verhuisbezigheden was ik het uur uit het oog verloren waardoor ik er maar net op tijd in slaagde aan de start te staan, met name een minuut op voorhand. Zonder deftige opwarming en met nog steeds zware benen, vlotte het niet echt. Al snel nam een groepje van 5 man een dikke 50m voorsprong. Dan kon ik de afstand wat gelijk houden en een paar anderen voorbijlopen. In de 2de van 4 ronden (totale afstand 11 km) viel ik echter wat stil, ik voelde me moe en mijn ademhaling verkrampte, ook al bleef mijn hartslag te laag voor een wedstrijd, zo'n 162 à 165 tegenover doorgaans 170 à 177. Ik heb dan niet geforceerd, waardoor mijn achtervolgers opnieuw een beetje naderden en waardoor de kopgroep van 5 een serieuze voorsprong nam.

In de derde ronde ging het opnieuw beter en liep ik weg van de naaste achtervolgers, die tot op enkele meters waren genaderd, halfweg koers. Omdat ik bij het ingaan van de laatste ronde zag dat de loper voor mij verzwakte, kreeg ik precies nieuwe energie en het was pas tijdens de laatste 2 km dat ik eindelijk onder stoom kwam en op het gebruikelijke wedstrijdtempo raakte, al raakte mijn hartslag nog steeds niet tot het omslagpunt. Ik naderde nog sterk maar strandde uiteindelijk op enkele seconden van de 5e plaats.

Rekening houdend met het gevoel (vermoeide verhuisbenen) kon ik zeker tevreden zijn. Op Pasen en Paasmaandag heb ik dan telkens meegereden met wielerclub Douchy, rustige ritjes van 70 en 85km.

Duatlon Geluwe 1 april

Het was een geslaagde wedstrijd voor Triatlon Duatlon Wetteren ! In het zonnige Geluwe stond de overwinning van Koen Maris in feite op voorhand al vast, meer nog : Koen finishte met bijna 5' bonus op de rest...

De start leek mij nog sneller te gaan als anders en zoals gebruikelijk kon ik een paar snelle starters inhalen. Ik liep deze keer toch wel echt op de limiet (hogere hartslag dan in Oostende), al had ik geen moeite om mijn companen te volgen en ook de kop te nemen, met name Bart Verkaemer, Tom Van Driessche en een op de tanden bijtende ploegmaat Benny Coopmans. Voor ons liepen enkel Jochen Neyrinck en Frederik De Vuyst, maar de kloof was beperkt, zo'n 10 seconden bij de wissel. Achter ons gaapte toch een kloof van bijna 100 meter. Koen had toen haast al een minuut voorsprong (hij liep 3'03/km, wij 3'13/km).

Ik was benieuwd hoe het fietsen mij zou vergaan, want de wind en het golvende landschap maakte het zeker niet makkelijk (als je ziet dat Koen de superman gemiddeld 37,5km/u reed...). Ik reed meteen samen met ploegmaat Benny, die fors doortrok op de brug over de snelweg, en Tom Van Driessche moest meteen overboord. Een kilometer verder hadden we Neyrinck en De Vuyst te pakken. De kasseistrook bergop was niet het dada van de TDW'ers, Neyrinck reed opnieuw wat weg, maar De Vuyst vloog er zo af. Verkaemer voelde blijkbaar de kasseien niet want net op die strook reed hij het gaatje (na een trage wissel) dicht. We haalden Neyrinck snel weer bij en reden dus met vieren goed rond. De samenwerking was vrij goed, al zorgde het lamentabele bochtenwerk van Verkaemer voor onnodige verbrokkeling. Hij reed echter heel goed, vooral op de kasseien, maar woekerde ook met zijn krachten. Benny en ik speelden het verstandig door geen zottigheden uit te halen.

In de laatste ronde ging het tempo er toch een beetje uit en ik begon de kilometers te voelen. De vermoeidheid was er en ik voelde toen al dat de laatste loopproef op karakter zou zijn. Met nog 2 km voor de boeg werden we bijgehaald door De Waele en Van Gompel, die er zelfs in slaagde om nog weg te rijden en een tiental seconden te nemen.

Mijn wissel was OK maar ik voelde dat het overleven zou worden. Benny en Jochen liepen stilletjesaan verder weg, ik had het echt zwaar en moest serieus op de tanden bijten, want ik wou de top-5 plaats niet laten schieten. Halfweg kwam Van Gompel zichzelf tegen zodat ik nog een plaats opschoof. Benny vocht zich prachtig naar de tweede plek voor Jochen.

Ik was content dat ik er was ! Lang geleden, maar na de meet moest ik toch even languit gaan liggen om te bekomen... Vorige week kon ik tijdens de laatste 5km nog knallen, maar vandaag na 40km op een moeilijk parcours was het toch even anders ! Moe maar tevreden, meer zat er vandaag niet in. Volgende afspraak wellicht in Ruddervoorde.

En nu verhuizen !

Uitslag vind je hier : http://www.triathlon.be/uitslagen/2007/view_uitslag_vtdl.asp?wed_id=5

Verhuiskoorts

De verhuis komt er (eindelijk !) aan... Het worden dus drukke, maar wel plezante tijden. Zondag nog de duatlon van Geluwe, en de dag erna beginnen aan de verhuis, we zien er al weken, zoniet maanden naar uit.

Wanneer ik terug een duatlon zal meedoen, zal afhangen van het gevoel, de goesting en de mate waarin ik nog getraind zal hebben, met andere woorden: de conditie. Op 7 en 22 april zijn er 2 loopwedstrijden van het Oostends Loopcriterium, dus die kan ik gerust meepakken. De Powerman van Horst laat ik dus aan mij voorbijgaan omdat ik mij daarvoor onvoldoende mentaal en fysiek kan voor opladen : aan zo'n wedstrijd wil ik maar meedoen als doel op zich, en niet om eens een toerke te lopen en te fietsen...

Intussen kijk ik toch ook uit naar zondag, waar we ongetwijfeld een one man show van Koen Maris gaan te zien krijgen, althans de toeschouwers... Na de wedstrijd van vorige zaterdag sukkel ik wel wat met de linkerknie, die wat aan alle kanten pijn doet. Misschien heb ik daar ergens een schuiver gemaakt op de natte zeedijk. In elk geval is de pijn er na de looptraining van woensdag op verergerd, maar gelukkig was de last tijdens het lopen beperkt tot een vaag gevoel. Drie rustige dagen zullen wellicht wel voor voldoende herstel zorgen. Met de conditie zit het alvast wel snor !

Duatlon Oostende

Soms vraagt een mens zich af... waarom ze een duatlon organiseren die start om 9 uur 's morgens. Al was het nu niet dat vroege uur dat de wedstrijd moeilijk maakte, neen : daar zorgden de wind en de kou wel voor, met wat motregen als schep erbovenop tijdens de wedstrijd. Met amper 50 deelnemers was er slechts een magere bezetting, maar met toppers als Dereere, Coddens en Maris aan de start, toch serieuze kwaliteit. De start was razendsnel met zo'n 6 à 7 beaufort wind in de rug, ik denk dat de eerste kilometer door de toppers werd gerond onder de 2'50. Zelf raakte ik zoals gewoonlijk niet meteen op dreef, maar na enkele kilometers kon ik mij in 8e positie handhaven, op korte afstand van Tom Van Driessche, Stijn Beerens en Bart Verkaemer. De 3 toppers waren al lang gaan vliegen, met Jochen Neirynck er eenzaam achter.

De eerste wissel verliep heel vlot en omdat ik niet geforceerd had zat ik direct in een goed fietsritme. Ik zat in 6e positie en fietste het gaatje op Tom vrij snel dicht. Langs de zeedijk reden we 53 km/u... need I say more ? Na het keerpunt was het andere koek ! Intussen waren Beerens en Verkaemer, en ook de zeer sterk fietsende Roel De Smet komen aansluiten. Jochen Neirynck wachtte ons op en zo reden we met zessen en deden we een poging om wat rond te rijden. Het tempo zakte soms tot 25 km/u, zo hard waaide het met geweldige windstoten.

Een eenling waagde nog een uitvalspoging maar veel haalde dat niet uit. In tegenstelling tot de Veloopzwem ging het fietsen prima, de benen voelden goed aan, ook al had ik enkel vrijdagavond een toerke gefietst. We bleven een voorsprong behouden op de achtervolgers, en de 3 toppers waren intussen al minuten uitgelopen.

De tweede wissel ging niet zo vlot, met als gevolg dat Jochen al meteen bijna 100m voorsprong had. Ook Tom en Stijn hadden zo'n 50m genomen. Ik zat echter direct in een goed ritme en liep stilaan het gat op de 2 TTLers dicht. Erop en erover, met een voorsprong van 30m aan het keerpunt. Plots liep Stijn Beerens mij opnieuw voorbij (!) maar hij viel direct stil zodat ik hem counterde en besliste om de laatste anderhalve kilometer voluit te lopen. Stijn kon niet volgen en door mijn inspanning naderde ik zelfs op Jochen. Hij bleef echter buiten schot en pakte de 4e plaats en luttele seconden later werd ik 5e. Mits een betere wissel had er nog een sprintje onder ons beiden ingezeten... Met een tijd van 16'28 op de laatste 5km ben ik echter heel tevreden.

Dereere (15' op de laatste 5km !!), Coddens en Maris waren minuten eerder in die volgorde gefinisht. Gezien het goed ging zal ik komende zondag meedoen in Geluwe. Met de voorspelde goede weer en vooral het zomeruur zal ik wel enkele fietstrainingen kunnen inlassen.