Efkes updaten...

Tja, het is hier eigenlijk best stil hé ! Hoe het ermee zit ? Wel, na drie inspuitingen met traumeel en de nodige looprust, was ik rond 5 november opnieuw beginnen lopen. Rustig opbouwen, eerst 5km (een drietal keren), dan 8 km en tenslotte vorige week maandag 10 km.

Aanvankelijk had ik nog wat pijn achteraf, maar bij de 8km ging het tijdens en na het lopen prima. Vorige woensdag dan maar eens naar 't bosje bij de trainingsmakkers van den Hermes, tempo's van 3, 4 en 5' gelopen : conditie viel me eigenlijk nog mee (3'25"/km gelopen), maar na die 5' was de pijn in de liesstreek niet meer te harden, ik moest zelfs af en toe een stukje wandelen op weg naar huis :-(

Ik sta dus letterlijk nog geen stap verder qua herstel, maar ik jaag er mij (voorlopig) niet in op, verder zoeken naar de juiste behandeling dan maar...

Heeeeel occasioneel nog eens gefietst (MTB) en dat ging telkens best goed, heel plezant ook.

Niet te vergeten, het roeien gaat ook steeds beter en vorige zondag had ik voor 't eerst het gevoel van toch min of meer wat snelheid te maken, al zit ik nog niet verder dan "start to row" niveau. Niettemin is het wel dankzij het roeien dat de conditie op een behoorlijk niveau is gebleven.

Eens iets anders : roeien !

Intussen heb ik een diagnose voor de pijn, links aan het bekken : ontsteking aan het onderste bot, daar waar nogal wat spieren aanhechten. Elke looppoging, hoe kort ook (zelfs 200 meter) wordt afgestraft met 2 dagen (lichte) pijn. Ik zal nu een aantal inspuitingen krijgen met traumeel, iets homeopathisch, en ik hoop dat het daarmee opgelost zal zijn, want looprust is dus duidelijk niet voldoende gebleken.

Sport staat nu op een aanzienlijk lager pitje maar het deert mij eigenlijk niet. Het is in feite wel plezant om eens iets anders te doen dan steeds maar te focussen op trainen, werken en rusten. Zo komt er tijd voor andere dingen in de plaats.

Stil zitten kan ik echter niet, en omdat het mij al een tijdje fascineerde ben ik eerder deze maand beginnen roeien. De roeiclub is immers aan mijn deur, de aantrekkingskracht was er dus. Na 4 roeibeurten moet ik zeggen dat het mij zeer bevalt ! Het zal nog een hele tijd duren eer ik de juiste techniek onder de knie heb, maar het is eens iets anders, en daarenboven een complete sport waarbij mijn blessure ook geen hinder geeft.

Denk nu niet dat ik mij op competitie ga storten, dat is niet echt de bedoeling, het roeien onder de knie krijgen is momenteel al een uitdaging op zich.

Een rustige herfst

Niet veel verandering in de goede zin : de knie lijkt wel aan de beterhand maar jammer genoeg heb ik sedert een aantal weken opnieuw last in mijn bekken, zowat rond de lies, net zoals na de skivakantie. Een verkeerde beweging, half augustus, heeft dit vermoedelijk teweeggebracht.

10 dagen geleden had ik nog eens geprobeerd te lopen en de knie wilde best mee, maar er was een voortdurende lichte pijn in de lies.

Rusten (ik fiets nog op woensdag en in 't weekend) lijkt niet echt te helpen, of anders moet er maar wat meer tijd overgaan zeker ?

Soit, het fietsen gaat best en ik heb me al 2x geamuseerd op een MTB-tocht, maar ik mis het lopen toch, zeker nu bij dit ideale loopweer...

Geen nieuws, goed nieuws ?

Alles is relatief, maar goed nieuws kan je 't moeilijk noemen : de last aan mijn linkerknie blijft, en wordt nu zelfs erger bij 't fietsen. Het lopen had ik al aan de kant gelaten, het lijkt er nu op dat ik nu ook bij het fietsen letterlijk en figuurlijk een tandje lichter zal mogen schakelen.

Geen erg, al had ik graag de nochtans goede vorm getest in enkel duatlons zoals vandaag in Waardamme, de duatlon van Wetteren op 13/9 enzovoort...

Ik blijf hopen dat ik er snel van af geraak zodat de loopschoenen niet te lang in de kast hoeven ! Verdere plannen blijven dus in de kast.

Tijdrit Oostende

Net zoals vorig jaar heb ik dan toch maar meegedaan aan de tijdrit langs het kanaal, wat is er makkelijker dan een start op 200 meter van je deur ?

Na mijn gedwongen opgave in Geel was ik sneller gerecupereerd dan anders. De loopschoenen heb ik zoals gepland in de kast laten staan, van de extra verlofdag op 15 augustus heb ik geprofiteerd om nog eens naar de Vlaamse Ardennen te trekken met Jurgen.

Het is me tegenwoordig toch wel iets met lekke banden, want eerder op de week was ik na 1km lek gereden, en ik was nog maar vertrokken voor mijn opwarming voor de tijdrit en het was alweer prijs !

Dan maar snel een trainingswiel genomen en gelukkig nog net genoeg tijd om wat op te warmen.

Over de tijdrit zelf kan ik uiteraard kort zijn : snel starten en hopen dat je niet stilvalt. Resultaat was een 7e plaats met een gemiddelde van 42,2 km/u en daar kan ik alleen maar tevreden mee zijn want het parcours was wat veranderd met nu 5 (!) keerpunten van 180°.

Vandaag trek ik opnieuw de loopschoenen aan, ik plan om voorzichtig te starten en geleidelijk weer op te bouwen in de hoop dat de knie niet teveel tegenpruttelt.

Volgend weekend trekken we met de familie richting Ardennen, duimen jullie mee voor een mooi zomerweertje ?

Punaise zorgt voor anticlimax...

Na een kleine 50km op de fiets deed een punaise mijn voorwiel en wedstrijd de das om, helaas pindakaas...

En zeggen dat ik goed bezig was : een heel mooi tempo gelopen in de eerste 18,2 km (1u02'31"), gewisseld als 19de, en alhoewel het af en toe wel op de tanden bijten was om de sterke fietsers rondom mij bij te houden (Bystrup, Duchene, Retzlaff) voelde ik mij op dat fatale moment nog vrij fris.

Ondanks de ontgoocheling om op zo'n stomme manier te moeten stoppen houd ik dus wel een goed gevoel aan de wedstrijd over : ik liep en reed bij kerels die ik nog nooit had kunnen bijhouden. In vergelijking met de ITU wedstrijd in Torhout was vooral mijn fietsen gevoelig beter (gemiddeld 40,2 km/u toen ik lek reed) en in het lopen profiteerde ik duidelijk van mijn duurvermogen want de kloof op de subtoppers (vb Coddens, Nieuwkerk) bleef onder de minuut.

Soit, nu wat looprust om de knie eens deftig te laten genezen en we zien wel wat er nog volgt, ik heb momenteel niets op de kalender staan...

Aanschouw dit vehikel...

Nog enkele dagen en 't is zover !

Mijn opbouw naar Geel is dit jaar geheel anders dan vorig jaar, toen heb ik er eigenlijk een potje van gemaakt : op vakantie in juli geen meter gelopen en daarna nog veel te lang en te intensief doorgetraind in de betrachting de vermeende (?) achterstand nog in te halen met als resultaat dat ik niet uitgerust aan de start stond.

Dit jaar heel veel "trage" kilometers op reis (fietsen én lopen), dan een zeer stevige week met de ING Run als afsluiter (16 uur getraind !), vorige week dan al wat kilometers afgebouwd (10u getraind) en deze week is het al helemaal rustig. De linkerknie dankt mij want zelfs met slechts om de 3 dagen te lopen blijft de last om de hoek loeren, dat wordt sowieso een rustpauze na Geel.

Voor de fietsproef beschik ik sinds kort over een nieuw wapen, een Specialized Transition, met dank aan Joeri Vansteelant voor de inspiratie (gezien in Torhout en 'k was verkocht). Voor het WK mag ik van materiaalfreak Pieter De Neve (http://www.pieterdeneve.com/) diens supersonische Zippwielen gebruiken. Aanschouw derhalve het vehikel, aan de fiets zal het niet liggen zeker ?

Dan toch als elite naar het WK

Omdat wereldtopper Rob Woestenborghs forfait geeft voor het komende WK wegens een blessure, ben ik alsnog opgeroepen om te starten bij de elite !

Ik besef natuurlijk dat ik niet echt een waardige vervanger ben voor Rob, die ik ook langs deze weg een goed herstel toewens, maar beschouw het als een eer om na zovele jaren duatlon toch eens een selectie als elite op zak te kunnen steken, al was het dit jaar wel iets makkelijker door 10 startplaatsen en enkele forfaits.

Nu, de wedstrijd blijft dezelfde, het zal een zware brok zijn ! Mijn ambities liggen uiteraard niet hoog in zo'n internationaal deelnemersveld, als ik het gevoel heb op mijn waarde te hebben gestreden zal ik tevreden zijn...

Vakantie en trainen...

Tijd om nog eens een berichtje te plaatsen zeker ?

Een mooie vakantie in Bretagne achter de rug, en elke dag wel iets van sport (lopen of fietsen) gedaan, doorgaans aan lage intensiteit.

De voorbije week was het dan tijd om én omvang én intensiteit te verhogen in functie van WK Geel. Een 5tal keer met Koen Maris getraind, één keer met Benny Coopmans erbij, het was plezant (en vermoeiend).

Alleen jammer dat de kniepijn die me ook bijna van het BK Kortrijk weerhield, toch weer de kop opstak. Nochtans had ik met weektotalen van 28 en 49 km (op reis) niet overdreven. De 15km van Wenduine liet ik dus aan me voorbijgaan, om wat extra dagen looprust in te bouwen.

Gelukkig was de pijn gisteren (zondag) zo goed als weg zodat ik startte in de ING Run in Oostende, weliswaar met zware benen, want veel gefietst de dagen ervoor.

Opnieuw (zeer) warm weer (zoals in 2005 en 2006 toen ik ook meeliep), ik zat direct in een goed tempo dat ook goed aanvoelde (6'29" na 2km) maar 25 à 30 man liep stilaan weg. Pas na 3km begon ik terug terrein goed te maken en op het zeer hete stuk vanaf het Casino tot het keerpunt in Mariakerke haalde ik redelijk wat anderen in, Koen als laatste.

Op de zeedijk hoorde ik Koen op korte afstand gelijke tred houden en omdat ik niet tot het uiterste wou gaan kwam hij terug zodat we samen nog een andere atleet opraapten. Zo eindigde ik in Koens zog, hij 18e, ik 19e. Nico Huyberechts eindigde kort achter ons.

Zo, behalve de kniepijn (in feite overbelasting van een pees onder de knieschijf, dankzij de marathon van Torhout wellicht) die mij ervan weerhoudt wat loopvolume te trainen, draait het lekker. Wordt vervolgd in Geel...

BK Duatlon Kortrijk

Het scheelde niet veel of ik had forfait gegeven, de benen herstelden toch moeilijk na de marathon en mijn linkerknie gaf echt pijn bij 't lopen. Dan maar rustig aan gedaan en hopen op beter. Pas 's morgens voor de wedstrijd was de pijn zo goed als weg en besliste ik om dan toch te starten... en ik heb er geen spijt van, achteraf gezien.

Een eerder ruig weertje, met regen tot vlak voor de start en een felle wind, het zou bikkelen worden op de fiets. Om 15u werden we op gang geschoten voor de eerste 11km lopen. Ik gaf mezelf de tijd om in mijn tempo te komen en liep aanvankelijk pas in zowat 25e positie maar schoof geleidelijk naar voor om na 3km op de 12e plaats te raken samen met Bart Verkaemer.

Een groep met Jochen Neyrinck, Johan Schoors enz liep een kleine 100m verder en ik hoopte die nog bij te halen tegen de wissel. En inderdaad, anderhalve km voor de wissel raakte ik er met de steun van Bart bij. Goed wisselen was zeer belangrijk want in de eerste fietskilometers stond er een felle tegenwind. Johan Schoors bvb had amper 5" achterstand maar dat kloofje kreeg hij niet meer dicht, ook Bart was niet mee.

Vooraan was Joeri Vansteelant op de fiets al direct verlost van d'Harveng, met daarachter Duvivier en Pauwels. Jeroen Maetens had duidelijk op reserve gelopen en op ons groepje gewacht. Met zessen (ook Choteau, de mij onbekende maar zeer sterke Colson en Demyttenaere, Neyrinck erbij) vormden we een mooi groepje.

Eerst haalden we snelle loper Duvivier bij (iets voor halfweg) en 5km later konden we hem samen met zijn ploegmaat Choteau afschudden. Nog eens 5km verder haalden we d'Harveng en Pauwels bij zodat we voor plaats 2 reden en met 7 man de wissel indoken. d'Harveng moest blijkbaar direct opgeven door een blessure, zelf raakte ik hoegenaamd niet op gang : de rest zag ik zo van me weglopen.

Geen paniek, het was nog ruim 7 km, maar pas na 2km kwam ik in het ritme en slaagde ik erin om de overgang van het bij momenten explosieve fietsen te verteren. De 40" die ik op die 2km had verloren kon ik echter alleen nog goedmaken op een stilvallende Jochen Neyrinck. Koen Demyttenaere kwam stilaan binnen schot maar de meet lag te "dicht" en zo werd ik toch zeer tevreden 6de. Jeroen Maetens kon Roel Pauwels afhouden voor zilver, het goud was voor een outstanding Joeri die liefst 6' voorsprong had op nummer 2 !!

Zeer tevreden dus, want dit was niet evident met die marathon in de benen en dus ook zonder specifieke training (bvb geen wissels/overgangen fietsen-lopen meer getraind sedert 1 juni). Nu mag de riem er efkes af... 2 weken Bretagne voor de boeg

Konterdamloop

Toch wel gewonnen zeker !

Ik stond ontspannen aan de start en nam met plezier de vele gelukwensen voor mijn marathon in ontvangst, het doet wel deugd als je prestatie gewaardeerd wordt...

Jurgen Dereere ging er een training van maken en op wisselend tempo lopen, zelf ik wou zo ontspannen mogelijk lopen en zien hoe het zou gaan en het tempo eraan aanpassen.

Al snel was Jurgen er van onder, en even later liep ik samen met Patrick De Vos. Enkele snelle klanten van het loopcriterium lieten verstek gaan, wat mooi meegenomen was om zonder diep te gaan toch vooraan te lopen. Ik koos voor een "makkelijk" tempo en bij het ingaan van de tweede ronde moest Voske lossen. Ik liet het tempo in ronde 3 wat zakken maar toen Kristof Slabbinck naderde, versnelde ik opnieuw. Tijdens de laatste kilometers begon ik de benen toch te voelen, de recuperatie na de marathon is dus zeker nog niet volledig en misschien was het niet het beste idee om hier de wedstrijd te lopen...

Op 500m van de meet haalde ik echter Jurgen bij, die al voor de wedstrijd te kennen gaf dat ik "mocht" winnen, en zo geschiedde dan ook :-) Nog eens bedankt voor die geste !

Nu nog een paar goede fietstrainingen en de nodige rust en dan zou het op het BK in Kortrijk wel treffelijk moeten gaan...

Bedankt...

... voor jullie reacties ! Ik heb me lang afgevraagd of ik ooit een marathon zou aankunnen omwille van mijn blessuregevoeligheid en de daarbij horende beperkte trainingsomvang qua lopen, maar om één of andere reden (wellicht de geleidelijke toename van de trainingsomvang) kunnen mijn benen blijkbaar wat meer verdragen tegenwoordig. Nu ja, sedert half maart loop ik gemiddeld 50 km per week, maar vergeet uiteraard de uren op de fiets niet, die zijn verantwoordelijk voor de uithouding.

Ik denk en hoop dat ik nog wel enkele marathons zal/kan lopen, en wie weet duik ik dan onder de (voor mij) magische 2u30'...

Na drie dagen fikse spierpijn (ik vraag me af hoe de meeste marathonlopers er in slagen om de dag nadien al opnieuw te lopen) gaat het nu wel beter, al voel ik me nog moe. Ik heb al 2 korte rustige fietstrainingen achter de rug, zo recupereren de benen volgens mij toch beter. De Konterdamloop van vrijdag pik ik wel mee, wellicht op een lager tempo dan anders om niets te forceren...

Voor de cijferfreaks wat cijfermateriaal van mijn Garmin Forerunner in schijven van 5 km (geen hartslagmeting) :

0-5 : 17'30"
5-10 : 17'58" 35'28"
10-15 : 17'38" 53'06"
15-20 : 17'58" 1u11'04"
20-25 : 17'26" 1u28'30"
25-30 : 17'48" 1u46'18"
30-35 : 18'06" 2u04'24"
35-40 : 18'11" 2u22'35"
40-42,5 : 9'00" 2u31'35"

Of het nu echt 300m te lang was zal ik nooit zeker weten... (maar volgens iedereen die met een gps liep dus wel). Volgens de borden kwam ik halfweg door in 1u15'30", tweede helft dus in 1u16'05".

2u31'34"

... is de tijd die ik heb neergezet in de marathon van Torhout !

Inderdaad, "eventjes" een marathon tussendoor. Een beslissing die ik op gevoel nam omdat het lopen heel goed gaat, de duatlonkalender een grote leegte vertoont in juni, en een goede gelegenheid om eens te testen wat ik jarenlang heb beweerd, met name dat een algemene duatlonvoorbereiding/training voldoende is om een marathon tot een goed einde te brengen. Behalve vorige zondag toen ik 23km rustig liep heb ik inderdaad geen enkele duurloop gedaan, de training bestond uit intervallen en wedstrijden, het duurvermogen is opgebouwd in de fietstrainingen, en natuurlijk pluk ik nog de vruchten van de vele kilometers in januari en februari.

De wedstrijd dan : 2 Oostblokkers kozen vrijwel direct het hazenpad en het favorietentrio Van Haecke-Colpaert-Sneppe liep mij ook wat te snel. Ik had immers beslist om op gevoel te lopen. Na 4km hadden zij al 25" voorsprong maar vanaf dan bleef de kloof gelijk.

Het werd dus een eenzame tocht, maar wel eentje met een continu mikpunt. De eerste 10km gingen in 35'20". Na 13km kwam ik iets dichter maar toen kwam de moeilijkste strook met redelijke tegenwind en veel vals plat. Aan Edewalle (km 19) kwam ik precies opnieuw dichter, ik versnelde ietwat en liep het gat dicht tegen km 22.

Mijn gps duidde geleidelijk meer afstand aan dan de borden, uiteindelijk zou er 42,500 km op de teller staan. 20km in 1u11'02".

Aan km23 versnelde Van Haecke en ik bleef op mijn tempo lopen (toen 3'30/km) zodat ik alweer alleen liep. De 3 voor mij speelden duidelijk jojo met elkaar maar ze bleven in zicht.

Tot aan km 30 ging het vlot maar vanaf dan begonnen de bovenbenen flink pijn te doen, al had dat tot km 35 geen invloed op het tempo (ts km 25 en 35 : 35'55") Aan km 32 was Nico Serroen mij plots en snel voorbij gegaan, die leek zelfs in staat om het genoemde trio nog bij te benen.

Ik kon niet reageren want de benen weigerden een sneller tempo. Bovendien zaten er in de laatste 8 km nog geregeld licht stijgende stukken. Toch liep ik tussen km 35 en 40 nog aan 3'38/km (18'11").

Op dat moment zag ik nog steeds Van Haecke lopen, met telkens een kloofje op Sneppe, Colpaert en Serroen. Eigenlijk hebben zij de kloof geslagen tussen km 25 en 32, nadien bleef het duidelijk gelijk opgaan.

Met de meet in zicht durfde ik de pijn in de benen wat meer te negeren en ik haalde Serroen terug bij. Met nog een kilometer te gaan was Colpaert plots wat dichter en ik poogde hem nog te grazen te nemen. De laatste 500m waren echt beklijvend tussen de mensenmassa, ik kwam tot 5 meter van Colpaert in de laatste rechte lijn, zou hem voorbijgaan, tot plots mijn benen compleet verkrampten en ik meer huppelde dan liep en dus moest inbinden. Zo miste ik dus heel nipt de top 5, maar zette ik wel 2u31'34" neer !! Tijd van de winnaar ken ik niet, Van Haecke was 3e in 2u30'44".

Uiteraard ben ik heel tevreden, en eerlijk gezegd had ik er wel vertrouwen in dat het op die manier zou verlopen : meer dan genoeg energie en uithouding om gas te geven tot 't einde, maar met de vraag of de benen zouden meewillen tot 't einde. Aangezien de rest in feite trager eindigde dan ik mag ik niet klagen denk ik, mijn laatste kilometer zat rond 3'20" denk ik.

Terwijl ik dit na een korte nachtrust neertik valt de spierpijn veel beter mee dan na Kasterlee, dus da's al een meevaller. Volgende wedstrijd is het BK duatlon in Kortrijk maar ik zal niet starten mocht ik onvoldoende hersteld blijken te zijn...

Vuurtorenloop

Ik had het niet (meer) verwacht, maar ik haal tegenwoordig opnieuw mijn beste loopniveau zoals in 2001 !

Ook dankzij prima loopweer haalde ik in deze 10,9 km een gemiddelde van 3'15/km (35'25") en verbeterde ik vooral mijn tijd van vorig jaar met liefst 53".

Met een paar stevige fietstrainingen op maandag en woensdag in de benen had ik zeker niet gepiekt naar deze wedstrijd, maar toch zat ik duidelijk fris genoeg.

Ik maakte mij geen illusies om de alomtegenwoordige (want waar doet hij nièt mee ?) Stieperaere te kloppen, maar voor de 2de plaats wou ik wel een robbertje uitvechten...

Na een snelle start moest ik maximum 15 meter laten maar na 3km kwam ik opnieuw aansluiten bij Stieperaere, Van Peteghem, Broucke en Slabbinck. Ik nam direct de leiding en blijkbaar moesten de 2 laatstgenoemden de rol lossen. In die 2de ronde voelde ik me super, maar op 't einde ervan achtte Stieperaere zijn moment gekomen. Ik kon ook nog goed versnellen maar ik kon net niet aanklampen. Van Peteghem zag duidelijk sterretjes maar bleef aanvankelijk in mijn spoor.

Op 2,5km van de meet stak ik nog een tandje bij omdat de kloof niet groter werd dan 30 meter en ik dus nog kansen had. Van Peteghem moest er dan (eindelijk) af, maar echt naderen op een omkijkende Stieperaere deed ik niet en zo bleef de kloof amper 20 meter tot aan de finish. Niet verwacht dat ik zo dicht bij hem kon eindigen !

Nog eens doodgaan op de piste...

Vorig jaar nog bij Vlierzele Sportief was het maar logisch dat ik voortaan de kleuren van Hermes Oostende verdedig.

Plaats van gebeuren was het Zuid-Kempense Booischot waar de Beker van Vlaanderen voor "Masters" (wat een benaming in feite... maar toch beter dan "veteranen") werd georganiseerd.

Het moest natuurlijk weer lukken dat het voor mijn wedstrijd volledig opklaarde en nog redelijk warm werd, terwijl ik voor een goede tijd toch rekende op echt koel weer, genre 17°C.

Vooraf had ik als doel gesteld om te pogen een tempo van 3'10/km aan te houden.

De start was alvast prima en ik nestelde me meteen in het spoor van Peter De Vocht (vorig jaar winnaar in 15'16) maar toen hij na 300m al wat versnelde liet ik Gino Van Geyte (!) en Geert Stalmans ertussen. Eerste km in 3'10 : perfect.

Na 1500m werd er nog eens versneld en ik liet ze noodgedwongen lopen. Ik bleef echter lang hangen op 10 meter, 2e km ook in 3'10. Toen de kloof na 2500m weer groeide moest Stalmans de 2 beste ook laten gaan. Hij had intussen een goede 20 meter voorsprong. Eens de 3km (in 9'35" dus al wat verval) voorbij begin ik terug te komen op Stalmans en op 3 ronden voor 't einde had ik hem warempel te pakken.

Eventjes gerecupereerd en dan nog een dikke kilometer het verstand op min tien gezet en de laatste ronde op min twintig, met als beloning de derde plaats in 16'07. De eerste 2 hadden 15'49, Stalmans 4e in 16'16 en Hans Vieren 5e in 17' rond.

Opnieuw geweldig afgezien (rond km 3 à 4 wou ik liever stoppen dan doorgaan...), en dan nog zeer ver van de gehoopte 15'50 gebleven. Anderzijds zaten de omstandigheden misschien niet echt mee aangezien Van Geyte en De Vocht ook "slechts" 15'49 liepen...

Het zat onze club niet mee omdat onze verspringer zich zwaar blesseerde bij de aanloop van zijn eerste sprong, resultaat : 0 punten daar waar hij in staat werd geacht vooraan te eindigen. Waar een top 3 plaats er dus inzat eindigden we uiteindelijk op de 7de plaats en iedereen keerde moe maar tevreden westwaarts...

ITU Torhout 1 juni

Met deze wedstrijd was ik toch wat meer bezig dan met de vorige : enerzijds de herinnering aan Benny Vansteelant, anderzijds het toch zware menu.

Een blik op de deelnemerslijst leerde direct dat een top 20 super moeilijk zou worden, ook al stonden er maar 31 atleten op die lijst.

Na een emotionele minuut stilte werden we om 14u30 op gang geschoten, met ideale weersomstandigheden : weinig wind en zo'n 17°C.

Ik zocht meteen mijn eigen looptempo achteraan de bende. Na 10km die heel vlot gingen, wisselde ik in het gezelschap van 2 Denen en Koen Demyttenaere na 32'40.

Op de fiets leek ik aanvankelijk vlot mee te kunnen maar na dik 5 km waren de 2 Denen gaan vliegen. Koen Demyttenaere kloeg dan wel over slechte benen, na 10km liet hij mij wel achter zodat ik helemaal alleen reed en ook mijn eigen tempo kon rijden. En dat tempo was, althans in vergelijking met de mannen voor mij, te traag. Ik voelde net zoals in Wevelgem dat ik nog heel wat kracht tekortkom op de fiets. Geen seconde in ademnood, hartslag onder controle, maar de benen wilden niet mee.

Vlak voor de wissel na 30km kwamen een Zwitser en een Brit aansluiten. Ik voelde meteen dat ik nog steeds heel goede loopbenen had en de volgende 5 km gingen dus vlot, ik liep zelfs een minuut uit op die 2.

Bij de derde wissel kwamen de eerste tekenen van vermoeidheid : het tempo op de fiets kwam nog wat lager te liggen en heel vaag voelde ik wat krampen loeren. Ik had ook iets te laat energie bijgetankt zodat ik halfweg die 30 km een dipje te verwerken kreeg en nauwelijks nog kracht kon zetten. Gelukkig kwamen de suikers dan toch in mijn bloed en ging het opnieuw wat beter, maar de Brit en de Zwitser vielen mij opnieuw op de nek met nog 3 km te fietsen.

En hop, nóg eens 5 km lopen : nu was het verschil met de eerste 2 runs groot, alles begon zeer te doen en je voelt echt dat je hele lichaam begint te zakken. Doordat de Zwitser nog weerwerk bood moest ik wel nog flink doorlopen zodat ik uiteindelijk die derde run slechts 18" trager afwerkte dan de tweede, en in het zicht van de meet nog een stervende Japanner in het vizier kreeg die echter buiten schot was.

Na 2u45' kwam ik - dodelijk vermoeid - over de meet als 18de, op 14'59" van een beresterke en supergemotiveerde Joeri Vansteelant, die met ruime voorsprong won voor Bart Aernouts en Jurgen Dereere.

Meer zat er niet in, dus moet/mag ik tevreden zijn. Het is na Wevelgem en Torhout wel duidelijk dat snel fietsen niet vanzelf komt, hierop meer trainen is dus de boodschap als ik goed wil presteren op het WK in Geel in augustus, want daar is het bijna 80 km tijdrijden.

Ik zou er graag opnieuw bij de elite starten, maar de kans daartoe is zeer klein aangezien er "slechts" 10 plaatsen zijn voor de Belgen. Al was ik gisteren 9de Belg na het uitvallen van Rob Woestenborghs...

Duatlon Wevelgem 18 mei

Met de niet-stayerduatlon van Wevelgem met afstanden 10-40-5 stond mijn eerste echt zware wedstrijd op het menu. Ik had goed kunnen trainen tot en met het Pinksterweekend, met nadien vrij veel rust om fit aan de start te staan. Ook mentaal was ik klaar om er tegenaan te gaan...

De start was niet te hevig, de toppers besloten blijkbaar om niet al te hard van stapel te lopen, Kris Coddens op kop. Niettemin ging ook dat tempo wat te snel zodat de kloof met uiteindelijk 5 koplopers stilaan groeide.

Zelf had ik snel gezelschap van Johan Schoors, met Jochen Neyrinck steeds zo'n 25 meter voor ons uit. Het tempo bleef "comfortabel" snel en uiteindelijk doken we met drieën de wisselzone in op een dikke minuut van de kop van de wedstrijd.

Na een goede wissel nam ik de leiding van ons trio bij het fietsen en pas na 4km kwam Jochen mij voorbij en wat later ook Johan. Eerst leek het tempo goed houdbaar, maar na 15 km moest ik op een strook met harde tegenwind toch een gaatje laten, dat nadien al snel groeide tot een heuse kloof : nog te weinig macht in de benen, of misschien ook omdat ik nog wat last had van de onderrug.

Na 25km kon ik wel Duvivier inhalen, die zoals verwacht in het fietsen terugviel.

Achter mij (!) zag ik telkens Koen Maris op ongeveer dezelfde afstand rijden, maar in de laatste ronde reed hij het gat toch opeens dicht, met de nobele onbekende Julien Goossens in zijn zog.

Ik was blij dat het fietsen erop zat, want de soms felle wind maakte het toch een zware dobber.

Na een wat manke wissel was ik toch als eerste weg op plaats 7, maar de kloof op Neyrinck, Schoors en Boulogne was toch een dikke minuut. Coddens, Vandersmissen en Maetens hadden op hun beurt een serieuze voorsprong en zouden in die volgorde ook finishen.

Ik kon makkelijk die Goossens afhouden en Koen was zelfs verdwenen (bleek een sanitaire stop te hebben ingelast). In het begin van de tweede ronde zag ik dan dat Duvivier toch kwam opzetten, en ploegmaat Pieter Bracke in gedachten (door Duvivier nog net voor de meet bijgehaald in de duatlon van Elsegem) zette ik dan toch de gaskraan volledig open waardoor hij geen meter dichter meer kwam.

Jochen - op plaats 6 - viel zelfs wat stil maar hij behield nog voldoende marge zodat ik tevreden als 7de eindigde, een plaats waarop ik vooraf had gehoopt.

Conclusie is dat er enkel nog wat werk is aan het fietsen, het lopen ging echt vlot.

Met een drukke werkweek voor de boeg zal het zoeken zijn naar herstel én naar de nog nodige training voor ITU Torhout op 1 juni, waar we 10-5-30-5-30 (!!!) op ons bord krijgen (www.memorialbennyvansteelant.be)

Uitslag : http://www.triathlon.be/uitslagen/2008/view_uitslag.asp?wed_id=15

10km Snaaskerke

De voorbije week heb ik min of meer kunnen inschatten wat een topper aftraint in een zware week. Wat Jurgen Dereere loopt en fietst is voor de daarnaast nog werkende mens nauwelijks denkbaar. Meest verbazend is nog de hoge intensiteit waarop elke dag wel een training wordt afgewerkt.

Het doet deugd om af en toe samen te kunnen trainen, ook al is het niveau zo verschillend. Deze week samen op de piste afgezien, en ook in de Vlaamse Ardennen, waar ik mijn ogen toch serieus mocht opentrekken voor zoveel krachtsvertoon... respect !

Jurgen stond na een zeer zware week vandaag (10 mei) ook aan de start van de 10km in Snaaskerke, waar het net als overal hoogzomer was. De bezetting was vrij sterk maar ik had er goed oog in want ondanks de hitte voelde ik me best goed de laatste dagen.

Na een razendsnelle start liepen al direct zo'n 15 man weg, en ik er wat achter, rapper ging niet. Er vielen er al snel enkele terug, maar zo'n man of 10 liep verder weg.

Geen nood, ik begon aan een remonte en na 4 km liep ik op de 10de plaats. Toen kreeg ik last van de warmte maar na de eerste ronde kon ik bij de enige (!!) bevoorrading 2 bekertjes water over het hoofd kappen en ging het opnieuw beter.

Iets verderop haalde ik Jeffrey Hoppe en Karel Moerman bij. In de verte liepen Didier Verstraete en Steven Broucke en ik zag dat ik wat dichter was gekomen.

Pas na 8km draaide het echt heel vlot en liep ik het gat op hen vrij snel dicht. Met nog een dikke kilometer te gaan kon ik dankzij Marianne een volle drinkbus water over mijn hoofd kieperen en meer had ik niet nodig om nu zelfs Bart Bleyaert op te rapen. Eindelijk kon ik eens de gaskraan volledig opendraaien en de turbo's laten fluiten ! Ik kwam op 300m van de meet ook nog bij Bart Maene die ik ook mits nog een extra eindsprint kon afschudden, zodat ik eindigde op plek 4 in 34'10.

Vooraan was Jurgen schijnbaar moeiteloos winnaar geworden in zowat 31'40, voor Dieter Brouckaert en Davy Stieperaere.

Uitslag : http://users.ugent.be/~pdevuyst/uit08/gis10mei.pdf

Met de conditie zit het dus wel snor, benieuwd of het volgende week in de duatlon van Wevelgem ook zo vlot zal gaan, want dat is tenslotte de bedoeling ;-)

Zilver voor TDW op BK duatlon voor ploegen

Pas voor de 2de keer stond ik aan de start van het BK duatlon voor ploegen, in het redelijk verre Landen. In 2002 maakte ik deel uit van de winnende ploeg van WTT.

Op 1 mei uiteraard met TDW, met een zeer homogeen team (Pieter Bracke, Benny Coopmans, Roel De Smet en ondergetekende) plus een wereldtopper in de persoon van Jurgen Dereere, die vanaf dit seizoen dus een ploegmakker is geworden.

Aangezien doorgaans de tijd van de 5de atleet beslissend is, zouden we zeer sterk staan. De reglementen voor 2008 schreven echter voor dat de tijd van de 3de atleet beslissend zou zijn.

Een blik op de startlijst deed dan ook onze ambities bijschaven aangezien TriGt met 4 snelle lopers uitpakte (Boulogne, D'Harveng (vorig zilver op BK duatlon), Choteau en Duvivier).

Niettemin gingen we ervoor !

We konden nog starten onder een zonnetje en meteen het commando nemen. TriGt bleef echter hoogstens 15meter achter ons lopen en na 5km hadden we dus enkel Atriac en CTDG wat achterstand kunnen aansmeren. Ik hield mij achteraan en moest toen nog niet forceren.

Na een doorgaans goede eerste wissel zat ik na 100m fietsen op kop. Eventjes gewacht tot de hergroepering van onze troepen, en het gas kon er 100% op. De hemelsluizen gingen echter eveneens volledig open en de hel barstte los.

Onder impuls van Jurgen (wie anders ?) lag het tempo bijzonder hoog en helaas moest Roel vrij snel definitief de rol lossen. In de beginfase had Pieter het ook af en toe wat lastig maar het leek zeker niet wenselijk om met 3 door te gaan. We raasden aan soms bijna 60km de smalle modderbaantjes af, om dan helemaal stil te staan in de ondergelopen bochten. Samenwerken zat er nauwelijks in, daarvoor waren de omstandigheden en het parcours te "slecht", en daarenboven waren we meestal al blij dat we Jurgens wiel konden houden !

TriGt had na verloop van tijd toch een dikke 100m achterstand, maar na een reeks bochten konden ze met 3 aansluiten, zij hadden blijkbaar ook ballast overboord moeten gooien.

Gelukkig kwam de zon er weer door, TriGt kwam ons voorbij maar al heel snel merkten we dat ze bergop niet echt vooruit kwamen. We beslisten dan om erop en erover te gaan, en dat lukte nog ook. Op de rechtere wegen die volgden konden we zo'n 20" uitlopen, toch een redelijke voorsprong voor de laatste 2,5km lopen.

Helaas beschikte ik zelf niet over een turbo zodat ik direct de rol moest lossen bij Jurgen en Benny. Pieter beet wat harder op zijn tanden en liep tot bij hen, maar TriGt kwam al vrij snel tot bij mij en ik zag machteloos toe hoe ze het gaatje helemaal dichtliepen en erover gingen.

Uiteindelijk strandde TDW op 13" van goud, zelf kwam ik als 4de TDWer met enkele tientallen meters achterstand nog wat later toe.

Met zo'n resultaat heb je altijd gemengde gevoelens, je wint geen zilver maar verliest goud. Veel moeten we ons echter niet verwijten, we zijn er allemaal vol voor gegaan. Met wat parcourskennis en andere wielen/banden (ik en Jurgen) hadden we gerust 30" sneller kunnen fietsen, nu was het soms zwemmen en knoeien in de bochten... maar zo zal TriGt ook wel probleempjes gekend hebben.

Persoonlijk ben ik wel redelijk tevreden van de wedstrijd, alleen wat teleurstelling dat ik niet bij machte was om in te pikken bij de passerende TriGt-ers om er nog een eindsprint van te maken.

Vooral nog een dikke merci aan Jurgen om ons op sleeptouw te hebben genomen, het scheelde meer dan een slok op een borrel !

Foto's via 3athlon.be

Duatlon Oostende : amai !

Nu de marathonplannen in de koelkast zijn opgeborgen, is de tijd gekomen om opnieuw te focussen op enkele duatlons. In Oostende wou ik eens testen hoe het in feite stond met de conditie, aangezien ik zowel qua lopen (de blessure van 4 weken terug) als qua fietsen (heel weinig kilometers tot zo'n 3 weken geleden) niet goed wist wat te verwachten.

De voorbije weken werden gevuld met vooral rustige en korte duurlopen, één keer een intervaltraining op de piste, maar vooral een hoop fietskilometers, met de 280 (!) km van de Ronde van Vlaanderen als ultieme (en overdreven) training.

Geen absolute toppers à la Dereere of Coddens aan de start, maar wel bvb Roel Pauwels, enkele jaren geleden nog dicht bij de wereldtop en nu blijkbaar aan een comeback bezig na hartproblemen, en nog een berg bekenden, waaronder ploegmakkers Benny en Roel (De Smet).

Ondanks de felle tegenwind werd er zoals gebruikelijk fors gestart, maar na 500m viel het wat stil met daarna met bruuske versnellingen. Ik schoof op naar de top 3 en met rugwind kon ik Roel Pauwels in het vizier houden en terug aansluiten halfweg. De volgende strook tegenwind losten we elkaar af, maar na het keerpunt nam Roel stilaan een kleine voorsprong.

Zo zat ik toch kortbij in de wissel, en de anderen zaten ook niet ver (50m). Ik kwam onmiddellijk bij Roel en trok fors door. Roel werkte gelukkig goed mee en dat was nodig tegen de felle westenwind. Pas bij het keerpunt bij Raversijde keek ik naar de concurrentie : die was toch verder dan gevreesd !

We bleven goed samenwerken en onverwachts bleven we uitlopen op de rest : dat had ik absoluut niet durven hopen. Roel plaatste nog een felle demarrage in de laatste ronde maar ik kon hem direct bijbenen.

Samen de wissel in, waar Roel zich vergiste van ingang waardoor ik enkele seconden won, die ik weer verspeelde bij het wisselen. Roel had een gaatje van 10 meter en zoals ik verwachtte liep hij onmiddellijk uit. Bij het eerste keerpunt had ik 10" achterstand en halfweg 20". Vanaf dan bleef de kloof onveranderd 100 meter, en achter mij was het ploegmaat Benny die zoals vanouds bij de laatste loopproef zijn gezellen in de steek kon laten en naar plek 3 lopen.

Plaatsen 2, 3 en 8 (Roel de Smet) voor de club (TDW) : mooi zo !

Een hele opsteker dus, en blijkbaar rendeer ik toch beter wanneer de intensiteit van de trainingen vrij laag blijft.

Ik heb nog geen idee wat de volgende wedstrijd wordt : zal afhangen van de goesting van 't moment...

Zomeruur

... nu de lente nog ! De blessure lijkt stilaan achter de rug. Ik heb de voorbije week voorzichtig hervat met een paar trage korte duurloopjes, en de al weinige last verminderde tijdens de week verder.

Zaterdag heb ik eens van het goede weer (nu ja, die keiharde wind !!) geprofiteerd, en een zeer lange fietstraining gedaan. Redelijk vlot volgehouden ondanks de weinige fietskilometers deze winter, dus wie weet rij ik volgend weekend wel de Ronde van Vlaanderen. Eerst zien of het weer niet te guur wordt.

Deze week is de eerste met het zomeruur, en nu kan ik eens denken aan enkele korte fietstrainingen 's avonds, en ondertussen rustig de looptrainingen opbouwen.

Ik wacht nog af hoe alles evolueert om te zien wanneer ik terug aan een wedstrijd meedoe.

... en ook geen marathon

Zo, de sportarts is duidelijk : minstens een week niet lopen en dan rustig herbeginnen, met andere woorden geen snelheid of lange afstanden.

Linker adductoren inderdaad overrokken door een val + daarbij de loopbelasting zorgt voor overbelasting en ontsteking.

Soepel fietsen mag, en natuurlijk moet het lukken dat het deze week eerder winter dan lente is...

Ach, allemaal niet erg, die tweede marathon loop ik dan wel in het najaar !

Geen halve marathon...

Spijtig genoeg heb ik verstek moeten laten gaan voor de Zwinstedenloop, waar de laatste serieuze test op het menu stond in functie van Rotterdam.

De pijn in de linker lies, vooral aanwezig sedert Oostende-Brugge, wil namelijk niet minderen, en leek zaterdag nog erger dan de dagen ervoor. 21km voluit lopen zou meer kwaad dan goed doen.

Ik had gedacht dat de pijn wel zou wegebben na een bezoek aan de kiné, maar blijkbaar vergt het herstel veel tijd. Ik vermoed dat dit nog een gevolg is van een stevige valpartij tijdens het skieën toen ik in een ongewilde spreidstand terechtkwam...

Komt de marathon nu ook in het gedrang ?

Dat wordt afwachten, want afhankelijk van hoe het herstel verloopt, intussen zal ik wat meer trachten te fietsen want daarbij is de hinder zeer beperkt. Wie weet zorgen een vijftal looploze dagen wel voor de oplossing...

Oostende-Brugge

Oei, al een maand sedert ik hier nog iets gepost heb...

Wel, om kort samen te vatten : na de vorige wedstrijd heb ik een week van 90 en één van 70 km kunnen trainen (dit ging zelfs vrij vlot qua recup), daarna werd het ritme gebroken door een weekje skieën.

Of beter gezegd : leren skieën. Letterlijk met (veel) vallen en opstaan, maar naar het einde toe ging het al vrij vlot. Zeven dagen zon en sneeuw hebben deugd gedaan.

Na de terugreis, vorig weekend, was ik echter doodmoe en ook mijn onderstel had het zwaar te verduren gehad in de skibotten. Het liep nogal stroef maar woensdag ging het bij de intervaltraining al veel beter zodat ik wel redelijk veel vertrouwen had in de wedstrijd Oostende-Brugge. Goed gerust tijdens de laatste 3 dagen ( 8km gelopen slechts) en dan knallen met de wind in de rug.

De bezetting was nog sterker dan de vorige jaren, zo werd gezegd. Er werd inderdaad zeer heftig gestart, km 1 ging voor mij in 3'07 en dan liepen de eersten al 150 meter verder !

De opdracht is in feite simpel : gas geven en hopen dat het tempo niet (teveel) zakt. En zo liep ik in een klein groepje met de broers De Ketelaere. Na 10km (doorkomst in 32'30" !!) werd er wat versneld en geleidelijk aan moest ik passen. Ik voelde toch wat gebrek aan frisheid op dat moment, want ik liep op omslagpunt en moest dus in feite toch wat kunnen versnellen.

Op karakter dus de laatste 5km solo in, en ik kon dankzij een lange sprint nog net mijn plek behouden, 39e in 53'21" (nettotijd). Een goede 2' sneller dan vorig jaar, toen er een aardige zij- en tegenwind stond.

Eindelijk nog eens een PR, het moest er wel van komen want mijn beste prestatie in O-B dateerde uit 2001 toen ik 54'13 liep bij tegenwind en ijzige kou. Die prestatie is dus zeker nog hoger in te schatten als die van vandaag.

Als les in bescheidenheid : de Keniaanse winnaar was al 7'25 eerder over de aankomstlijn gevlogen (gemiddeld 21 km/u) !! Daar word je toch even stil van...

Over 2 weken staat de halve marathon te Sluis op het menu, in de tussentijd worden er weer kilometers gemaald want het wordt tijd om de lengte van de lange duurlopen over de 2u te krijgen.

Normaal gezien loop ik daarna geen wedstrijden meer, om op 13 april fris aan de start van de marathon te kunnen staan. Tenzij ik niet aan de roep van de Hazegrasloop (22 maart) kan weerstaan, zal afhangen van de trainingen...

Thuismatch

De eerste wedstrijd van 2008 was een thuismatch, de corrida van 't sas. Veel schoon volk aan de start, en aan de resultaten te zien zijn er weinigen die deze winter stilgezeten hebben. Sommigen zijn er echt met rasse schreden op vooruit gegaan.

Zelf kan ik tevreden zijn met mijn 6de plaats. Ik startte voor mijn doen als een raket, maar werd toch los uit de voeten gelopen en liep 10de na 500m. Na een km schoof ik op naar plaats 7 op zo'n dikke 50 meter van de kopgroep en die kloof bleef de hele wedstrijd dan zowat dezelfde, op 't einde naderde ik zelfs nog een beetje. Bart Bleyaert was de enige die nog terugviel (duidelijk te snel gestart), zodat ik tevreden 6de werd in 19'41.

Stieperaere klopte verrassend Dereere in de spurt, al hoorde ik later dat Jurgen de hele week niet getraind had... Winnende tijd 19'03, met die achterstand kan ik leven want iedereen liep wel voluit.

Nu volgen een goede tien dagen met zoveel mogelijk loopkilometers, want daarna gaan we een week skieën. Dan nog een weekje heropbouw en daar is Oostende-Brugge al.

Op (loop)schema

In deze wedstrijdloze periode valt er in feite niet veel te melden : iedereen weet dat het snel donker is, dat het hard waait of ijskoud is, en dat er niettemin getraind wordt...

De eerste 2 weken van dit jaar heb ik in elk geval mijn gewenste kilometers gelopen, telkens 72 km waaronder een wekelijkse lange duurloop van 26 resp. 29 kilometer. Conditioneel leverde dat niet het minste probleem op (zo haal ik zeker dezelfde tijden en hartslagen als begin november), maar de onderbenen protesteren na die 29 km (vorige zaterdag) zodat ik enkele dagen de loopschoenen aan de kant heb gelaten en al een eerste keer het zwembad ben moeten induiken om toch iets te trainen.

Fietsen blijft (helaas) beperkt tot 1x per week, maar het lopen heeft nu eenmaal de voorkeur tot en met de marathon.

Zo, hopelijk blijven ziektes en blessures uit, en dan zal het met de vorm langzaam maar zeker de goede kant uitgaan : met name dicht bij mijn beste loopvorm ooit. Of dat zal lukken... wordt vervolgd !