Pas voor de 2de keer stond ik aan de start van het BK duatlon voor ploegen, in het redelijk verre Landen. In 2002 maakte ik deel uit van de winnende ploeg van WTT.
Op 1 mei uiteraard met TDW, met een zeer homogeen team (Pieter Bracke, Benny Coopmans, Roel De Smet en ondergetekende) plus een wereldtopper in de persoon van Jurgen Dereere, die vanaf dit seizoen dus een ploegmakker is geworden.
Aangezien doorgaans de tijd van de 5de atleet beslissend is, zouden we zeer sterk staan. De reglementen voor 2008 schreven echter voor dat de tijd van de 3de atleet beslissend zou zijn.
Een blik op de startlijst deed dan ook onze ambities bijschaven aangezien TriGt met 4 snelle lopers uitpakte (Boulogne, D'Harveng (vorig zilver op BK duatlon), Choteau en Duvivier).
Niettemin gingen we ervoor !
We konden nog starten onder een zonnetje en meteen het commando nemen. TriGt bleef echter hoogstens 15meter achter ons lopen en na 5km hadden we dus enkel Atriac en CTDG wat achterstand kunnen aansmeren. Ik hield mij achteraan en moest toen nog niet forceren.
Na een doorgaans goede eerste wissel zat ik na 100m fietsen op kop. Eventjes gewacht tot de hergroepering van onze troepen, en het gas kon er 100% op. De hemelsluizen gingen echter eveneens volledig open en de hel barstte los.
Onder impuls van Jurgen (wie anders ?) lag het tempo bijzonder hoog en helaas moest Roel vrij snel definitief de rol lossen. In de beginfase had Pieter het ook af en toe wat lastig maar het leek zeker niet wenselijk om met 3 door te gaan. We raasden aan soms bijna 60km de smalle modderbaantjes af, om dan helemaal stil te staan in de ondergelopen bochten. Samenwerken zat er nauwelijks in, daarvoor waren de omstandigheden en het parcours te "slecht", en daarenboven waren we meestal al blij dat we Jurgens wiel konden houden !
TriGt had na verloop van tijd toch een dikke 100m achterstand, maar na een reeks bochten konden ze met 3 aansluiten, zij hadden blijkbaar ook ballast overboord moeten gooien.
Gelukkig kwam de zon er weer door, TriGt kwam ons voorbij maar al heel snel merkten we dat ze bergop niet echt vooruit kwamen. We beslisten dan om erop en erover te gaan, en dat lukte nog ook. Op de rechtere wegen die volgden konden we zo'n 20" uitlopen, toch een redelijke voorsprong voor de laatste 2,5km lopen.
Helaas beschikte ik zelf niet over een turbo zodat ik direct de rol moest lossen bij Jurgen en Benny. Pieter beet wat harder op zijn tanden en liep tot bij hen, maar TriGt kwam al vrij snel tot bij mij en ik zag machteloos toe hoe ze het gaatje helemaal dichtliepen en erover gingen.
Uiteindelijk strandde TDW op 13" van goud, zelf kwam ik als 4de TDWer met enkele tientallen meters achterstand nog wat later toe.
Met zo'n resultaat heb je altijd gemengde gevoelens, je wint geen zilver maar verliest goud. Veel moeten we ons echter niet verwijten, we zijn er allemaal vol voor gegaan. Met wat parcourskennis en andere wielen/banden (ik en Jurgen) hadden we gerust 30" sneller kunnen fietsen, nu was het soms zwemmen en knoeien in de bochten... maar zo zal TriGt ook wel probleempjes gekend hebben.
Persoonlijk ben ik wel redelijk tevreden van de wedstrijd, alleen wat teleurstelling dat ik niet bij machte was om in te pikken bij de passerende TriGt-ers om er nog een eindsprint van te maken.
Vooral nog een dikke merci aan Jurgen om ons op sleeptouw te hebben genomen, het scheelde meer dan een slok op een borrel !
Foto's via 3athlon.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten