Duatlon Ronse

Vandaag stond de duatlon van Ronse op het programma. Helaas opnieuw een korte en dus sprintduatlon, maar aangezien de loopsnelheid stilaan terug is had ik er toch hoop op om dicht te eindigen vandaag.

De start was zoals gebruikelijk (lees : de eerste 400m onder 70") en eveneens zoals gebruikelijk kon ik niet mee met de top 10. Het zal evenmin verbazen dat ik nadien een lichte remonte kon doen en uiteindelijk na 3km kon wisselen als 11de, maar toch een halve minuut na de top 5.

Op de fiets draaide het niet zoals in Wetteren, ik zat echt wel op de limiet in de eerste 2 ronden. Eddy Buts sloot aan en reed een ronde later van ons weg, ik had niet de benen en adem om mee te gaan, jammer want het parcours was met een mooie helling wel mijn ding. Vooraan was de wederoptredende Woestenborghs aan een solonummer bezig en hij zou ogenschijnlijk zonder moeite winnen.

Het viertal na hem bleef binnen handbereik maar in het groepje van 9 waarin ik zat was er onvoldoende samenwerking, zodat we wisselden op nog steeds 30".

Ik maakte de beginnersfout om als (voor)laatste de wissel in te duiken. Doordat ik ook als 1 van de weinigen van schoenen wisselde had ik meteen 50 meter achterstand op de rest. Deze keer wou ik echt wel eens diep gaan (in tegenstelling tot in Wetteren) en ik kon 4 atleten remonteren. Ploegmaat Wesley De Mulder klampte aan en ik zag nog 3 atleten binnen handbereik maar in de laatste kilometer plafonneerde ik toch wat. Wesley had nog een goede eindsprint en werd 8e. Ik werd 10e, op amper 5" van de 7e plaats (en 30" van het podium). Domme wissel dus...

Toch ben ik zeer tevreden omdat ik op 't einde de 3e snelste looptijd realiseerde, zie :
http://www.triathlon.be/uitslagen/2009/view_uitslag_vtdl.asp?wed_id=70 Niet onlogisch dat ik na de aankomst wel wat tijd nodig had om te bekomen :)

Hiermee zit het duatlonseizoen er nu wel snel op, jammer dat er geen langere afstanden op de kalender stonden in september...

Volgend weekend een specialleke !

Dwars door het Westerkwartier

Toen ik eind juli de looptrainingen hervatte, wou ik wedstrijdklaar zijn tegen deze wedstrijd, of althans toch "volle bak" lopen. Na 4 rustige trainingsweken, gevolgd door 4 intensievere weken met vooral 2 duatlons, voelde ik dat ik er klaar voor was.

Deze wedstrijd is ook een beetje speciaal voor mij. Niet alleen was het in 2005 mijn allereerste wedstrijd van het Oostends Loopcriterium, in 2007 won ik er op de dag dat Benny Vansteelant het leven liet. Telkens weer een moment om alles te relativeren...

Met Dereere en Stieperaere aan de start waren de hoogste podiumplaatsen al besproken, Jurgen vloog blijkbaar en won met ruime voorsprong (27'31" voor 9km). Ik volgde aanvankelijk het tempo van Wim Coussement (eerste km in 3'13") en na 2km nam ik over. Even later probeerde ik te versnellen maar ik trapte alleen op mijn eigen adem. 't Was blijkbaar nog te vroeg voor mijn diesel... Een sterke Stijn Spriet nam over na 4km en in zijn zog trachtte ik te volgen. Coussement moest de rol lossen. Aangezien ik mezelf niet wou sparen nam ik na 5km hard over zodat Stijn er toch af moest. Nu was het een kwestie van volhouden en afzien, en dat lukte op beide punten :-)

Ik eindigde na 29'53", zowaar sneller dan in 2007 (30'04" toen) !

Volgende zondag nog eens een duatlon (Ronse) en hopelijk haal ik daar een goede uitslag want de loopafstanden zijn bijzonder kort (2,7 - 25 - 2,5).

BK 1/8e duatlon Wetteren 13.9.2009

Na Waardamme had ik dus begrepen dat er aan de loopsnelheid nog veel sleutelwerk was. Alhoewel een 1/8 duatlon voor mij toch (veel) te kort is, wou ik vooral toch beter doen dan in Waardamme en (bvb) in het lopen aansluiting vinden met de groep die toen 30" voor mij liep).

Op training eens 5x 400m gedaan (echt kapot gegaan, hoe absurd dit ook klinkt) en een paar dagen later 6x 200m.

Op de wedstrijddag zaten de benen net op tijd in frisse vorm. Het loopparcours kon voor 75% als veldloop tellen , met vele korte bochten, hellingen, gras en zand. De start was navenant : ik liep de benen vanonder mijn lijf maar verzeilde na amper 200 meter in zowat 40e (!!!!) positie. Na nog geen km zag ik bvb ploegmaat Benny Coopmans al 100 meter voor mij uit lopen.

Ik was dus weer bezig aan 10km tempo maar panikeerde of forceerde niet. De snelstarters hadden duidelijk wel geforceerd want velen vielen fors terug en ik kon zelf een heuse remonte doen en als 16e wisselen.

Op die manier zat ik meteen in een ruime groep en was opdracht 1 (aansluiting met de snellere lopers van Waardamme én de concurrenten voor de titel bij de H40) geslaagd. Op de fiets voelde ik de benen niet, maar al gauw bleek dat enkel Jurgen Boterberghe mee het tempo wou maken. Pieter Rijnders, topveldloper, zat toen alleen op kop en vocht moedig om solo zijn voorsprong te behouden , wat hem nog lukte ook : chapeau ! Na hem zat er een groep van 8, waarvoor ik een kleine halve minuut te kort kwam, wij reden dus op plaatsen 10 tot (pakweg) 23.

Omdat ik mezelf op voorhand geklopt wist in de laatste loopproef (amper 2,5km) zette ik alles op alles in het fietsen om voldoende voorsprong te nemen, ook al wist ik heel goed dat het zelden lukt om weg te rijden. Ik zat geen seconde stil en viel ofwel zelf aan of ging mee met (meestal) Boterberghe, maar meer dan 10" liepen we nooit uit, al zag het er 1x toch goed uit. Eerlijk gezegd gaf het wel een kick om zo tekeer te gaan, maar anderzijds was ik natuurlijk ook vermoeid na zoveel (uiteindelijk nutteloze) inspanningen.

Bij de wissel knalden de meesten weg als een speer en ik besloot om mij niet meer te forceren, veel zin had het toch niet en dus eindigde ik als 22e en als 4e H40.

Toch tevreden met het gevoel en de prestatie op zich, minder leuk was het om na de aankomst van mijn ploegmaat te horen dat hij tijdens het fietsen de kloof op mij dichtreed omdat hij zelf wou winnen bij de H40 (wat hem trouwens lukte), ondanks de afspraak voor de wedstrijd dat we als ploegmaats niet tegen elkaar zouden rijden...

Duatlon Waardamme 30.8.2009

Op 30.8 was 't zover : dan toch aan de start van een duatlon in 2009, benieuwd wat het zou geven.

Wel, ik wist het heel snel : van bij start holde ik achter de feiten aan, hoe kon iedereen toch zo snel lopen ?? Nu ja, ik slaagde er simpelweg niet in om sneller te lopen dan aan de intensiteit van een 10km-wedstrijd. Ik kon toch een zeer bescheiden remonte doen van plaats 20 naar 11, aan de kop van een groepje van 5 de wissel in na 4km lopen.

Blijkbaar een zeer goede wissel gedaan, want ik kon de achtervolging alleen inzetten. Ik zag mezelf het gat van een kleine 30" op de groep voor mij wel dichtknallen (overmoed !) maar zo'n vaart liep het niet. Ten eerste waren de benen toch wat afgesneden door het snelle lopen en ten tweede begon de groep voor mij goed samen te werken zodat de kloof na 19km fietsen nog iets gegroeid was.

Het laatste loopgedeelte ging ik als een speer... gedurende 200 meter, de resterende 2,5km ging zeer moeizaam en met verkrampend bovenlichaam. 11e dus, had er toch iets meer van verwacht en dus was de boodschap : snelheid trainen !