Duatlon Ruddervoorde

Deel 1 : Aangezien ik een fietsarm weekend achter de rug had omwille van de Sint-Jansloop, vertrok ik 's maandags naar Gent met de fiets in de wagen. 's Avonds dus terug naar zee op de tijdritfiets, die van onder het stof was gehaald met het oog op de duatlon van Ruddervoorde. Ik had best goede benen en ondervond ook weer dat niets sneller gaat op vlakke wegen dan een tijdritfiets. Eén probleem : opnieuw lage rugpijn omwille van de extreme positie, op sommige momenten haast onhoudbaar... De volgende dag opnieuw naar Gent en opnieuw ging het heel vlot, mijn kruissnelheid was heel de tijd 34 à 36 km/u zonder forceren.

Deel 2 : trainen met een topper. Op de fiets heb ik geregeld het gezelschap van Koen Maris, voor atletiektrainingen af en toe Jurgen Dereere. Voorwaar geen slecht gezelschap... Uiteraard heb ik voldoende ervaring om niet te pogen hun tempo te volgen, maar het is niettemin steevast een goede training en het houdt je met de beide voeten op de grond. Laat het er ons op houden dat ik mijn kilometers zo'n 15 sec. "trager" afwerk dan Jurgen (en dan wellicht nog altijd dieper moet gaan dan hem).

Deel 3 : het vorige weekend had mij met wat frustratie achtergelaten. Zo'n mooi weer, en dan wat rondlummelen om mij te sparen voor de loopwedstrijd, om daar vervolgens niet echt goed te presteren. Daarom besloot ik om de Davitamon Classic te rijden met enkele ploegmakkers van wielerclub Douchy. Op donderdag dus maar een rustdag en op vrijdag 40' rustig gelopen.

Deel 4 : Davitamon Classic. 150km, een pak hoogtemeters, prachtig weer, prachtig parcours... Ik nam me voor om nergens te forceren en deed dus niet veel kopwerk. Niettemin werd er meer dan stevig doorgereden door de gebruikelijke tempobeulen van de club. Superbenen had ik niet maar het klimmen ging toch vrij vlot, met als bonus wat extra recuptijd tot ons bendje weer compleet was. In plaats van na de laatste helling rustig richting finish te rijden werd het tempo juist opgeschroefd, de teller stond meer boven de 40 als eronder... Ik was dan ook redelijk versleten na 5 uur en meer dan 30 gemiddeld. Dat beloofde niet veel goeds voor Ruddervoorde, maar ik had mij in elk geval geweldig geamuseerd !

Deel 5 : sleutelen. De Vistapedalen waar ik sedert dit jaar mee rijd, werden zondagmorgen op mijn tijdritfiets gemonteerd. Na vergelijking met de positie op mijn koersfiets bleek dat ik mijn zadel met 4,5 cm moest laten zakken. Het kan niet anders dan dat ik in feite wat te hoog zat dus. Even kort getest, nog eens nagemeten en dan maar hopen dat het in de wedstrijd OK zou zijn.

Deel 6 : de duatlon (inderdaad, ik kom eindelijk terzake ;-). Opnieuw prachtig weer en best warm, maar de NO-wind zorgde voor zuurstof en deze keer had ik niet echt last. Met luie benen raakte ik zoals verwacht niet echt snel op gang tijdens de eerste 5km. Ongeveer halfweg versnelde ik toch wat en in het gezelschap van Michael Dewilde wisselde ik rond de 10e positie. In het rood was ik niet geweest, wat mij hopelijk goede fietsbenen zou opleveren.

Op de fiets voelde ik direct dat er onverwacht veel "jus" in de benen zat. Michael Dewilde stoomde onhoudbaar naar de zege, maar zelf haalde ik snel Wim Lievens in en even later ook Stijn Beerens. In de 2e van 3 ronden kwam de jonge Rob Douwen terug. Hij ging dus nog wat sneller maar dat tempo kon ik wel volgen, uiteraard op zo'n 10 meter afstand. Ook het tempo van een sterkrijdende Van Gompel was net te houden en we haalden ploegmaat Benny Coopmans bij met nog een goede ronde te gaan. Intussen waren we ook op en over Tom Van Driessche en Bart Verkaemer gegaan.

In de laatste ronde kon Van Gompel toch een gat slaan, en zelf haalden we nog net Jochen Neyrinck in aan de wissel. Ik verloor toch weer een goede 5 seconden in de wissel en had dus zo'n 30 meter achterstand op het kwartet Coopmans-Neyrinck-Lievens-Douwen. Blijkbaar stond Van Gompel geparkeerd met krampen.

Ik kwam opnieuw niet zo snel op gang en verloor aanvankelijk wat terrein maar op het stuk vals plat kon ik Lievens en Douwen inhalen. Nu draaide de motor op volle toeren, maar blijkbaar ook die van Benny en Jochen. Ik naderde amper. Met nog 500m te gaan had ik door dat het niet zou lukken en omdat Lievens al een eind achterop was drong ik niet meer aan.

Zodoende werd ik 4de en daarmee ben ik zeer blij. Vooral omwille van het fietsen. Het lijkt wel alsof ik pas nu de juiste positie op mijn tijdritfiets heb gevonden, want mijn rug heb ik niet gevoeld en ik kon veel kracht zetten. Ik miste dus wat scherpte tijdens het eerste lopen maar ik denk niet dat dit veel aan de uitslag zou hebben veranderd.

Blijkbaar is het op zich geen slecht idee om de dag voor een wedstrijd nog flink te trainen, al was het zaterdag natuurlijk van het goede wat teveel...

Sint-Jansloop

't Was afzien gisteren ! Terwijl het in het binnenland al enkele weken regelmatig 25°C is of zelfs meer, is het aan de kust doorgaans niet warmer dan zo'n 16°C geweest. Tot gisteren. Ook al was het in de schaduw misschien "maar" 18 à 20 graden, in de zon en met een licht rugwindje was het naar mijn normen al behoorlijk heet. Zeker in het seizoenbegin is de warmte nooit mijn bondgenoot. Het lijkt dan of ik plots minder energie heb.

Na een nochtans qua uren beperkte trainingsweek voelde ik bij de opwarming al dat er wat minder fut in zit dan gebruikelijk. Ik was van thuis op 't gemak naar de start gelopen, 4km. Er stonden veel goede lopers aan de start, waaronder duatleet Kris Coddens. De start ging dus best snel maar ik trachtte niet te forceren. Na enkele minuten liep ik zo'n 10 meter achter een vijftal, en halfweg de eerste van drie ronden sloot ik aan. Voor dit groepje liepen nog 3 anderen waaronder Coddens en Diaz Rodrigues, die de wedstrijd zou winnen.

In die eerste ronde voelde ik mij prima. De drievoudige "klim" naar de Soldatenberg ging vlot. Bij het begin van de tweede ronde werd er versneld onder impuls van Geert Deruddere, en dat was er voor mij te veel aan. Waar ik Geert vorig jaar telkens achter mij liet, is het dit jaar andere koek, terwijl ik nochtans zelf ook iets sneller loop dan in 2006...

In de hellingenzone van de 2e ronde moest ik wat gas terugnemen, het verschil met de eerste ronde was groot, nu was het al wroeten om bergop te lopen. Wim Mory kwam terug en nam met nog een andere loper zo'n 20 meter. Maar dan vond ik plots, wellicht niet toevallig op het vlakke gedeelte, mijn tweede adem en kon ik het gat dichtlopen en de tot dan aanklampende en op mijn hielen trappende Desaever achterlaten. Enkel Mory kon mee.

Ik dacht dat ik gelanceerd was voor de laatste ronde, maar van de eerste meter bergop moest ik Mory laten gaan. Het liep opnieuw voor geen meter meer en ik moest ook toezien hoe er mij nog iemand inhaalde in de laatste kilometer. Mory nam nog ruim 100 meter, het zegt genoeg.

In finishte als 9de en moest mij toch enkele minuten zetten om te bekomen. Ik hou dus geen al te best gevoel over aan de wedstrijd, zeker als ik zie dat ik 1'20 moest toegeven op Deruddere, terwijl ik in de Hermesloop met "Veloopzwembenen" amper 30" verloor.

Maar blijkbaar zijn hellingen mijn ding niet, ook in de duatlons waar het op en neer gaat tijdens het lopen draait het nooit echt lekker. En voor de rest zullen we het maar op de eerste warmte steken zeker ?

Volgende zondag is er de duatlon in Ruddervoorde en ik vraag me af hoe ze het stayerverbod gaan doen naleven, want na amper 5km lopen zal er bijzonder weinig afscheiding zijn. Vorig jaar was het mijn eerste duatlon en was het 9°C en zonnig, dit jaar zou het 25°C worden...

Een week zonder wedstrijd

Sedert de Veloopzwem heb ik elk weekend een wedstrijd gedaan, maar vorige week stond er niets op het programma. Er kon dus weer eens wat meer volume getraind worden, ook dankzij het goede weer en de extra verlofdag op Paasmaandag.

Zo kon ik mijn fietskilometers eindelijk eens wat aandikken met ritjes van 87 (maandag), 112 (zaterdag) en 106 km (zondag). Zaterdag waren we met TDW op pad langs vlakke wegen, zondag met de "toeristen" al is dat laatste relatief want het gemiddelde van de rit was 33,5 km/u.

Woensdag heb ik voor het eerst sinds lange tijd nog eens op de piste getraind. 10x 400m en dus afzien geblazen, want mijn benen zaten niet echt fris. Telkens in 1'10 - 1'11, dan ging het enkele jaren geleden doorgaans toch sneller. Snelheid moet je dus echt wel trainen ! Ik denk wel dat mijn loopniveau met dergelijke trainingen nog een klein tikje beter kan worden. Ik moest er wel de zere benen bijnemen, zelfs tot zaterdag voelde ik het.

Komende zondag doe ik mee aan de Sint-Jansloop in Oostende, wellicht een vrij zware wedstrijd want dikwijls bergop-bergaf, hoe raar dat ook moge klinken voor een wedstrijd aan zee... Dat betekent dan wel dat er geen lange fietstrainingen op het weekendmenu zullen staan en dat vind ik dan weer wat jammer, maar op de Sint-Jansloop wil ik echt eens met frisse benen meedoen !

Wijkloop van 't Hazegras

Zo, de voorbije week was de moeite ! Verhuizen kost altijd meer tijd en energie dan je op voorhand zou denken. Ondertussen wonen we een week in ons nieuwe huis en is de chaos min of meer verdwenen.

Veel tijd om te sporten was er niet, en eerlijk gezegd denk je er ook niet echt aan. Woensdagavond toch anderhalf uur gefietst, en op donderdag en vrijdag een twintigtal minuutjes losgelopen, maar wat een zware verhuisbenen ! Omdat de Wijkloop van 't Hazegras vlakbij werd georganiseerd, wou ik toch meedoen als doorgedreven trainingsprikkel.

In alle verhuisbezigheden was ik het uur uit het oog verloren waardoor ik er maar net op tijd in slaagde aan de start te staan, met name een minuut op voorhand. Zonder deftige opwarming en met nog steeds zware benen, vlotte het niet echt. Al snel nam een groepje van 5 man een dikke 50m voorsprong. Dan kon ik de afstand wat gelijk houden en een paar anderen voorbijlopen. In de 2de van 4 ronden (totale afstand 11 km) viel ik echter wat stil, ik voelde me moe en mijn ademhaling verkrampte, ook al bleef mijn hartslag te laag voor een wedstrijd, zo'n 162 à 165 tegenover doorgaans 170 à 177. Ik heb dan niet geforceerd, waardoor mijn achtervolgers opnieuw een beetje naderden en waardoor de kopgroep van 5 een serieuze voorsprong nam.

In de derde ronde ging het opnieuw beter en liep ik weg van de naaste achtervolgers, die tot op enkele meters waren genaderd, halfweg koers. Omdat ik bij het ingaan van de laatste ronde zag dat de loper voor mij verzwakte, kreeg ik precies nieuwe energie en het was pas tijdens de laatste 2 km dat ik eindelijk onder stoom kwam en op het gebruikelijke wedstrijdtempo raakte, al raakte mijn hartslag nog steeds niet tot het omslagpunt. Ik naderde nog sterk maar strandde uiteindelijk op enkele seconden van de 5e plaats.

Rekening houdend met het gevoel (vermoeide verhuisbenen) kon ik zeker tevreden zijn. Op Pasen en Paasmaandag heb ik dan telkens meegereden met wielerclub Douchy, rustige ritjes van 70 en 85km.

Duatlon Geluwe 1 april

Het was een geslaagde wedstrijd voor Triatlon Duatlon Wetteren ! In het zonnige Geluwe stond de overwinning van Koen Maris in feite op voorhand al vast, meer nog : Koen finishte met bijna 5' bonus op de rest...

De start leek mij nog sneller te gaan als anders en zoals gebruikelijk kon ik een paar snelle starters inhalen. Ik liep deze keer toch wel echt op de limiet (hogere hartslag dan in Oostende), al had ik geen moeite om mijn companen te volgen en ook de kop te nemen, met name Bart Verkaemer, Tom Van Driessche en een op de tanden bijtende ploegmaat Benny Coopmans. Voor ons liepen enkel Jochen Neyrinck en Frederik De Vuyst, maar de kloof was beperkt, zo'n 10 seconden bij de wissel. Achter ons gaapte toch een kloof van bijna 100 meter. Koen had toen haast al een minuut voorsprong (hij liep 3'03/km, wij 3'13/km).

Ik was benieuwd hoe het fietsen mij zou vergaan, want de wind en het golvende landschap maakte het zeker niet makkelijk (als je ziet dat Koen de superman gemiddeld 37,5km/u reed...). Ik reed meteen samen met ploegmaat Benny, die fors doortrok op de brug over de snelweg, en Tom Van Driessche moest meteen overboord. Een kilometer verder hadden we Neyrinck en De Vuyst te pakken. De kasseistrook bergop was niet het dada van de TDW'ers, Neyrinck reed opnieuw wat weg, maar De Vuyst vloog er zo af. Verkaemer voelde blijkbaar de kasseien niet want net op die strook reed hij het gaatje (na een trage wissel) dicht. We haalden Neyrinck snel weer bij en reden dus met vieren goed rond. De samenwerking was vrij goed, al zorgde het lamentabele bochtenwerk van Verkaemer voor onnodige verbrokkeling. Hij reed echter heel goed, vooral op de kasseien, maar woekerde ook met zijn krachten. Benny en ik speelden het verstandig door geen zottigheden uit te halen.

In de laatste ronde ging het tempo er toch een beetje uit en ik begon de kilometers te voelen. De vermoeidheid was er en ik voelde toen al dat de laatste loopproef op karakter zou zijn. Met nog 2 km voor de boeg werden we bijgehaald door De Waele en Van Gompel, die er zelfs in slaagde om nog weg te rijden en een tiental seconden te nemen.

Mijn wissel was OK maar ik voelde dat het overleven zou worden. Benny en Jochen liepen stilletjesaan verder weg, ik had het echt zwaar en moest serieus op de tanden bijten, want ik wou de top-5 plaats niet laten schieten. Halfweg kwam Van Gompel zichzelf tegen zodat ik nog een plaats opschoof. Benny vocht zich prachtig naar de tweede plek voor Jochen.

Ik was content dat ik er was ! Lang geleden, maar na de meet moest ik toch even languit gaan liggen om te bekomen... Vorige week kon ik tijdens de laatste 5km nog knallen, maar vandaag na 40km op een moeilijk parcours was het toch even anders ! Moe maar tevreden, meer zat er vandaag niet in. Volgende afspraak wellicht in Ruddervoorde.

En nu verhuizen !

Uitslag vind je hier : http://www.triathlon.be/uitslagen/2007/view_uitslag_vtdl.asp?wed_id=5