Met een 11de plaats (en 6de Belg) kan ik eindelijk eens tevreden terugblikken op een Luxemburgse duatlon. Want om de één of andere reden had ik nog nooit een goed gevoel overgehouden aan wedstrijden op Luxemburgse bodem...
We hebben er een leuk weekend van gemaakt door al op vrijdagavond naar Diekirch af te zakken. Met het vorige weekend in het achterhoofd (op zaterdag toen 150km gefietst) vond ik het geen probleem om met Marianne zo'n 3 uur te fietsen op zaterdag. Het wedstrijdparcours eens gereden en dan nog wat andere beklimmingen, jammer dat er aan zee zo geen parcoursen te vinden zijn...
Heel wat onbekende gezichten aan de start, maar veel deelnemers van mijn niveau, dus zou het knokken worden...
Bij het eerste lopen deed ik wat ik mezelf had ingeprent : meteen op eigen tempo lopen en zeker niet forceren. En het loonde, want vanaf de 2de van 5 ronden begon ik stelselmatig op te schuiven om na 32' te fiets op te springen, dik een minuut sneller dan vorig jaar, toen het wel een stuk warmer was.
Aangezien we meteen met een man of 5 bij elkaar kwamen te zitten, dacht ik dat het ideaal zou zijn om de vervelende strook vals plat en met tegenwind zonder al te veel energieverspilling door te komen. Helaas waren mijn 4 kompanen niet bijster sterk en toen ik bij de vierde aflossingsbeurt wat steviger overnam kon niemand mijn wiel houden. Solo verder dus...
Ondertussen waren de atleten voor ons (Nieuwkerk, Maetens en Neirynck hadden bij de wissel zo'n 30" bonus) natuurlijk verder uitgelopen en ik maakte me niet al te veel illusies om hen in te halen. Niettemin vlotte het heel goed op de klim en boven zag ik hen rijden. Toeschouwer Armand Vandersmissen klokte mij af op 40".
In de 2de ronde stond ik er alleen voor, al had ik toch wat steun van een onbekende belofte. Bij het begin van de derde ronde kwam de Fransman Rit aansluiten en samen zouden we de rest van de wedstrijd afwerken. We konden elkaar goed aflossen, ook op de klim.
Na de laatste wissel merkte ik wel dat een vrij grote groep met o.a. Wim Lievens toch nog vrij dicht was genaderd, maar ik voelde mij nog heel goed en wist dat ik stand zou houden. In eerste instantie kon ik wat uitlopen op de Fransman doch hij haalde mij in de laatste kilometer terug in en ik was niet bij machte hem bij te benen. Het leek wel alsof ik niet in overdrive kon gaan. Anderzijds was ik bij de aankomst quasi direct gerecupereerd en ook vandaag voel ik mij fris.
Resultaat : een elfde plaats met enkel sterke kerels voor mij en toch 6de Belg. Koen Maris won ondanks een valpartij, voor Coddens en Huub Maas.
http://www.triathlon.be/uitslagen/2007/view_uitslag.asp?wed_id=12
We hebben er een leuk weekend van gemaakt door al op vrijdagavond naar Diekirch af te zakken. Met het vorige weekend in het achterhoofd (op zaterdag toen 150km gefietst) vond ik het geen probleem om met Marianne zo'n 3 uur te fietsen op zaterdag. Het wedstrijdparcours eens gereden en dan nog wat andere beklimmingen, jammer dat er aan zee zo geen parcoursen te vinden zijn...
Heel wat onbekende gezichten aan de start, maar veel deelnemers van mijn niveau, dus zou het knokken worden...
Bij het eerste lopen deed ik wat ik mezelf had ingeprent : meteen op eigen tempo lopen en zeker niet forceren. En het loonde, want vanaf de 2de van 5 ronden begon ik stelselmatig op te schuiven om na 32' te fiets op te springen, dik een minuut sneller dan vorig jaar, toen het wel een stuk warmer was.
Aangezien we meteen met een man of 5 bij elkaar kwamen te zitten, dacht ik dat het ideaal zou zijn om de vervelende strook vals plat en met tegenwind zonder al te veel energieverspilling door te komen. Helaas waren mijn 4 kompanen niet bijster sterk en toen ik bij de vierde aflossingsbeurt wat steviger overnam kon niemand mijn wiel houden. Solo verder dus...
Ondertussen waren de atleten voor ons (Nieuwkerk, Maetens en Neirynck hadden bij de wissel zo'n 30" bonus) natuurlijk verder uitgelopen en ik maakte me niet al te veel illusies om hen in te halen. Niettemin vlotte het heel goed op de klim en boven zag ik hen rijden. Toeschouwer Armand Vandersmissen klokte mij af op 40".
In de 2de ronde stond ik er alleen voor, al had ik toch wat steun van een onbekende belofte. Bij het begin van de derde ronde kwam de Fransman Rit aansluiten en samen zouden we de rest van de wedstrijd afwerken. We konden elkaar goed aflossen, ook op de klim.
Na de laatste wissel merkte ik wel dat een vrij grote groep met o.a. Wim Lievens toch nog vrij dicht was genaderd, maar ik voelde mij nog heel goed en wist dat ik stand zou houden. In eerste instantie kon ik wat uitlopen op de Fransman doch hij haalde mij in de laatste kilometer terug in en ik was niet bij machte hem bij te benen. Het leek wel alsof ik niet in overdrive kon gaan. Anderzijds was ik bij de aankomst quasi direct gerecupereerd en ook vandaag voel ik mij fris.
Resultaat : een elfde plaats met enkel sterke kerels voor mij en toch 6de Belg. Koen Maris won ondanks een valpartij, voor Coddens en Huub Maas.
http://www.triathlon.be/uitslagen/2007/view_uitslag.asp?wed_id=12
1 opmerking:
Hallo Dirk,
Goed bezig dit seizoen!! Ligt het aan de pedalen?
Houd de VS-eer maar hoog zondag! Veel succes in H-Z!
Loïc
Een reactie posten