SP Duatlon Kortrijk : opgave

Opgave dus, en nochtans had ik er een goed oog in na een zeer rustige week.

Maar 's morgens bij het loslopen had ik al gevoeld dat mijn borstkas wat geklemd zat, al had ik toen nog niet voor ogen dat mijn ademproblemen uit 2006 opnieuw zouden opduiken.

Op een zwaar parcours werden we op gang geschoten voor 11km lopen. Aanvankelijk ging het zeer goed, maar na 3km blokkeerde ik toch en moest ik duidelijk vertragen, heel wat anders dan tijdens de voorbije loopwedstrijden, waar er minstens even snel werd gelopen.

Ik wisselde in 8e positie en na enkele km fietsen zag ik ploegmaats Benny en Pieter opduiken. Ondanks goede samenwerking kwamen er nog een drietal aansluiten en zelf haalden we 4 man bij die vooraan hadden moeten lossen.

Ik had in feite veel "poer" in de benen maar mijn adem werd nogal snel afgesneden bij een langere maximale inspanning. Ik voelde de bui al hangen en had een beklemd gevoel in de borstkas.

Bij de wissel voelde ik dat het "over" was, een déjà-vu van vele wedstrijden vorig jaar, vooral Halle en Kasterlee. Het was zinloos om verder te doen, daarvoor deed het teveel pijn. Opgave dus, nooit plezant, zeker niet als je dacht een mooie prestatie te kunnen neerzetten.

Niet getreurd, integendeel want het is nu tijd voor vakantie ! Dinsdag rijden we naar de Luberon (Provence) om daar wat van het leven te genieten...