Powerman Geel

Mijn ietwat minder gevoel tijdens de voorbije week was gisteren tijdens de Powerman helaas nog steeds van de partij.

Ik beschikte gisteren enkel over een diesel, zonder turbo's.

Tijdens de eerste run zou ik sowieso niet forceren, en met een gemiddeld tempo van 3'29/km zat ik wel op schema, ware het niet dat ik daarmee toch een 20 seconden achterop hinkte bij ploegmaat Benny en Wim Lievens, kerels die ik doorgaans toch "moeiteloos" kan volgen in de eerste run.

Mede gezien de internationale bezetting wisselde in op stek 30. Op de fiets trok ik meteen serieus door omdat ik tot bij Benny en Wim wilde geraken. Ondanks een tempo van dik 40 km/u in de eerste 8 km kreeg ik ze zelfs niet in zicht ! Toen de Duitser Retzlaff en de Nederlander Van Rijswijck passeerden ging ik een paar kilometer mee, maar bij de doortocht na 15 km moest ik hen laten rijden, het ging mij een tikkeltje te snel. Nochtans ging mijn hartslag nooit boven de 170. Blijkbaar zat ik helemaal niet fris genoeg om eens een stukje in het rood te gaan. Hetzelfde gevoel als deze week op training dus, al zat er nochtans wel macht in de benen. Spijtig genoeg wel last van lage rugpijn, waardoor ik regelmatig eens moest rekken.

Het resultaat was wel dat we met 4 man overbleven, maar telkens ik van de kop kwam zakte het tempo serieus. Ik probeerde om er van weg te rijden maar telkens moest ik na 5 à 10 minuten toch inhouden, en ook dan ging ik niet in het rood. 2 minuten trager gefietst dan vorig jaar en de 30e fietstijd ...

Na de laatste wissel bleken mijn companen nog meer vermoeid dan ik, maar zelf kon ik moeilijk nog iemand remonteren want er was een kloof van haast 5 minuten gevallen op de groep voor ons, waar ze wel hadden kunnen aanhaken bij Retzlaff en co.

Die laatste 10 km waren zoals bij iedereen op karakter. Mijn hartslag bleef aanvankelijk zelfs steken op 155, terug wat verkramping helaas. Pas in de laatste kilometers leek ik op dreef te komen, maar ik schoof enkel wat plaatsen op omdat er nog een paar atleten, helemaal leeg allicht, moesten opgeven. De 20e looptijd was mijn deel.

Zodoende werd ik 23e, en tot mijn verrassing toch 8e Belg net als vorig jaar.

Ontgoocheld ben ik niet omdat ik weet en voel dat ik beter had gekund na een betere voorbereiding en een betere vorm van de dag.

Want met de jaren moet ik toch ondervinden dat het niet alle weken even vlot draait. Soms gaat het als vanzelf, zoals net na de vakantie, en soms moet ik de hele tijd forceren. Met de inspanningen van de voorbije 2 weken ben ik er wel van overtuigd dat de vorm binnenkort weer top zal zijn, we zien dan wel waar we die nog eens kunnen tonen...