Dan toch als elite naar het WK

Omdat wereldtopper Rob Woestenborghs forfait geeft voor het komende WK wegens een blessure, ben ik alsnog opgeroepen om te starten bij de elite !

Ik besef natuurlijk dat ik niet echt een waardige vervanger ben voor Rob, die ik ook langs deze weg een goed herstel toewens, maar beschouw het als een eer om na zovele jaren duatlon toch eens een selectie als elite op zak te kunnen steken, al was het dit jaar wel iets makkelijker door 10 startplaatsen en enkele forfaits.

Nu, de wedstrijd blijft dezelfde, het zal een zware brok zijn ! Mijn ambities liggen uiteraard niet hoog in zo'n internationaal deelnemersveld, als ik het gevoel heb op mijn waarde te hebben gestreden zal ik tevreden zijn...

Vakantie en trainen...

Tijd om nog eens een berichtje te plaatsen zeker ?

Een mooie vakantie in Bretagne achter de rug, en elke dag wel iets van sport (lopen of fietsen) gedaan, doorgaans aan lage intensiteit.

De voorbije week was het dan tijd om én omvang én intensiteit te verhogen in functie van WK Geel. Een 5tal keer met Koen Maris getraind, één keer met Benny Coopmans erbij, het was plezant (en vermoeiend).

Alleen jammer dat de kniepijn die me ook bijna van het BK Kortrijk weerhield, toch weer de kop opstak. Nochtans had ik met weektotalen van 28 en 49 km (op reis) niet overdreven. De 15km van Wenduine liet ik dus aan me voorbijgaan, om wat extra dagen looprust in te bouwen.

Gelukkig was de pijn gisteren (zondag) zo goed als weg zodat ik startte in de ING Run in Oostende, weliswaar met zware benen, want veel gefietst de dagen ervoor.

Opnieuw (zeer) warm weer (zoals in 2005 en 2006 toen ik ook meeliep), ik zat direct in een goed tempo dat ook goed aanvoelde (6'29" na 2km) maar 25 à 30 man liep stilaan weg. Pas na 3km begon ik terug terrein goed te maken en op het zeer hete stuk vanaf het Casino tot het keerpunt in Mariakerke haalde ik redelijk wat anderen in, Koen als laatste.

Op de zeedijk hoorde ik Koen op korte afstand gelijke tred houden en omdat ik niet tot het uiterste wou gaan kwam hij terug zodat we samen nog een andere atleet opraapten. Zo eindigde ik in Koens zog, hij 18e, ik 19e. Nico Huyberechts eindigde kort achter ons.

Zo, behalve de kniepijn (in feite overbelasting van een pees onder de knieschijf, dankzij de marathon van Torhout wellicht) die mij ervan weerhoudt wat loopvolume te trainen, draait het lekker. Wordt vervolgd in Geel...

BK Duatlon Kortrijk

Het scheelde niet veel of ik had forfait gegeven, de benen herstelden toch moeilijk na de marathon en mijn linkerknie gaf echt pijn bij 't lopen. Dan maar rustig aan gedaan en hopen op beter. Pas 's morgens voor de wedstrijd was de pijn zo goed als weg en besliste ik om dan toch te starten... en ik heb er geen spijt van, achteraf gezien.

Een eerder ruig weertje, met regen tot vlak voor de start en een felle wind, het zou bikkelen worden op de fiets. Om 15u werden we op gang geschoten voor de eerste 11km lopen. Ik gaf mezelf de tijd om in mijn tempo te komen en liep aanvankelijk pas in zowat 25e positie maar schoof geleidelijk naar voor om na 3km op de 12e plaats te raken samen met Bart Verkaemer.

Een groep met Jochen Neyrinck, Johan Schoors enz liep een kleine 100m verder en ik hoopte die nog bij te halen tegen de wissel. En inderdaad, anderhalve km voor de wissel raakte ik er met de steun van Bart bij. Goed wisselen was zeer belangrijk want in de eerste fietskilometers stond er een felle tegenwind. Johan Schoors bvb had amper 5" achterstand maar dat kloofje kreeg hij niet meer dicht, ook Bart was niet mee.

Vooraan was Joeri Vansteelant op de fiets al direct verlost van d'Harveng, met daarachter Duvivier en Pauwels. Jeroen Maetens had duidelijk op reserve gelopen en op ons groepje gewacht. Met zessen (ook Choteau, de mij onbekende maar zeer sterke Colson en Demyttenaere, Neyrinck erbij) vormden we een mooi groepje.

Eerst haalden we snelle loper Duvivier bij (iets voor halfweg) en 5km later konden we hem samen met zijn ploegmaat Choteau afschudden. Nog eens 5km verder haalden we d'Harveng en Pauwels bij zodat we voor plaats 2 reden en met 7 man de wissel indoken. d'Harveng moest blijkbaar direct opgeven door een blessure, zelf raakte ik hoegenaamd niet op gang : de rest zag ik zo van me weglopen.

Geen paniek, het was nog ruim 7 km, maar pas na 2km kwam ik in het ritme en slaagde ik erin om de overgang van het bij momenten explosieve fietsen te verteren. De 40" die ik op die 2km had verloren kon ik echter alleen nog goedmaken op een stilvallende Jochen Neyrinck. Koen Demyttenaere kwam stilaan binnen schot maar de meet lag te "dicht" en zo werd ik toch zeer tevreden 6de. Jeroen Maetens kon Roel Pauwels afhouden voor zilver, het goud was voor een outstanding Joeri die liefst 6' voorsprong had op nummer 2 !!

Zeer tevreden dus, want dit was niet evident met die marathon in de benen en dus ook zonder specifieke training (bvb geen wissels/overgangen fietsen-lopen meer getraind sedert 1 juni). Nu mag de riem er efkes af... 2 weken Bretagne voor de boeg