Strandloop

Even getwijfeld om deel te nemen, omwille de hoge belasting die het strandlopen met zich meebrengt, maar ik wou toch eens testen om te zien hoe het zou gaan om een wedstrijd lang stevig door te lopen, zeg maar op wedstrijdtempo.

Bij de start kon ik redelijk vooraan blijven. Er stond een stevige tegenwind die het tempo wat drukte en dat kwam mij goed uit. Na 500m was het dan met de wind in de rug op het strand zelf, het eerste deel liep nog vlot maar vanaf de passage ter hoogte van de finish was het strand echt zacht, zware kost dus. Na die strook zat ik ongeveer 11e maar van zodra we terug op de dijk konden lopen schoof ik meteen op naar plaats 7.

Ik was echt verbaasd hoe vlot het ging, ondanks de tegenwind. Er zat echt veel macht in de benen en zuurstof in de longen... Dereere gaf er de brui aan en ik trachtte de kloof van 15" op een duo voor mij dicht te lopen. In de slotronde haalde ik er eentje bij (Dieter Colle) maar Wim Coussement versnelde ook zodat het kloofje zo'n 30-40 meter bleef en ik 5e werd.

Belangrijker nog was het feit dat ik geen enkel pijntje voelde, ook nadien niet. Ik voel enkel aan mijn scheenbenen dat ze het signaal geven van niet te snel de kilometers op te drijven. Best luisteren, want ik ben er ooit al in geslaagd een stressfractuur op te lopen na een weektotaal van max. 30 km...zoals de voorbije week.

Volgende zondag dus mijn eerste duatlon van 2009 : het komt er dus onverwachts toch van. Zonder hoge ambities, altijd afwachten hoe de benen de wissels verteren zonder specifieke training.