Rusten...

Eerst en vooral aan iedereen een bedankje voor de lovende woorden !

De voorbije week heb ik gerust, niet omdat ik moe was (ik voelde me integendeel fris) maar omdat ik half kreupel was. Geen enkele last aan hamstrings, kuiten, knieën of schenen (waar ik toch van verschiet), maar alle schade zat in de quadriceps, en hoe. Maandag kon ik amper stappen, dinsdag nog achterwaarts de trap af, enz. Zaterdagmorgen eens getest, maar na 1 km kalm lopen was er al te veel pijn. Vandaag gefietst en pas nu kan ik zeggen dat het leed geleden is en de spieren weer min of meer hersteld zijn. Al zal ik nog wel wat wachten om wat te lopen, woensdag misschien eens.

Ik vraag me soms af hoe mijn benen mij tot aan de meet hebben geholpen, vorige zondag. Soit, het is nu toch tijd om eens fysiek en mentaal rust te nemen, en al eens te kijken naar 2008.

Een voorjaarsmarathon zie ik nu wel zitten, vanaf mei dan duatlons, en wie weet in het najaar een volgende marathon ? Stilaan komt er wel een plannetje in mijn hoofd, en we zien wel hoe de duatlonkalender er zal uitzien.

Op www.marathonkasterlee.be staat er een kort filmpje over de marathon en uiteraard kom ik ook eventjes in beeld. Check it out, en tot later...

Marathon Kasterlee : debuteren en winnen !

Inderdaad, gewonnen ! Maar het kostte enorm veel moeite en karakter... Mijn tijd : 2u42'15".

Vooraf was ik er niet echt gerust in, want een smerige buikgriep had mij woensdag geveld. Op slag 2 kilo lichter en een pak reserves kwijt. Ik voelde me vandaag weer goed, maar de weegschaal gaf toch ruim 1 kilo lichter aan dan normaal.

Het was koud maar zonnig in Kasterlee. Samen met 1000 anderen (300 op de marathon en meer dan 700 op de halve) weg om 10 uur. Ik keek naar niemand en startte behouden, hartslag 155 à 157. Paul Mertens, vernoemd als favoriet, nam direct voorsprong, en ook Frankie Leus liet ik lopen.

Ik behield gewoon mijn tempo van 3'38/km en zo haalde ik Leus bij na 4 km en Mertens na 8 km. Na 10 km kwam ik door in 36'38". Die eerste 10 km lagen er toen redelijk bij omdat de grond nog bevroren was.

Aan km 11 werden we dan het bos ingestuurd, en het er lag er echt vettig bij. Talloze keren wegschuiven, steeds corrigeren, een goede passage zoeken, soms zelfs over een struik springen om de modder te ontwijken...

Het bleef goed gaan, hartslag steeds zo'n 163 en rustige ademhaling, maar aan km 14/15 voelde ik al pijn opkomen in de beide quadriceps. Het tempo zakte natuurlijk sterk tijdens de modderpassages, maar dat was voor iedereen het geval.

Ik haalde geregeld nog een snelle starter van de halve marathon bij, enkel Loïc Hélin kwam tot bij mij, en liep in zijn laatste kilometers nog wat weg.

Doortocht halfweg in 1u18'25, nog niets geforceerd, maar wel al echt pijnlijke benen. Dit ging heel zwaar worden...

Paul Mertens volgde op 50", niet bepaald een geruststellende voorsprong. Al van bij het begin van de tweede (en laatste) ronde moest ik op de tanden beginnen bijten om het tempo hoog te houden door de pijnsignalen van de benen te negeren.

Tot km 26 bleef ik 3'40/km lopen, en de kloof op Mertens groeide, dat kon ik zien in de uitgestrekte velden. De veldwegen lagen er nu vettig bij, zodat ik veel in het hobbelige gras moest lopen om niet steeds weg te glijden.

De volgende vlakke kilometers gingen nog aan 3'50/km, het werd stilaan zwaarder, ondanks de mooi op niveau blijvende hartslag. 30 km doorkomst in 1u51'48".

Maar dan kwam de hel... Met intussen haast verkrampende benen het modderbad in, ik moest zwaar op de tanden bijten en het tempo daalde tot boven de 4'/km. Enkel op de goedlopende stukken kon ik een mooi tempo maken, maar bergop en vooral bergaf was het enerzijds zwoegen en anderzijds de pijn verbijten. De sterkste afdaling moest ik zelfs bijna wandelend naar beneden omdat de slagen op de bovenbenen niet te harden waren.

Intussen begon Mertens te naderen, maar ik weigerde het hoofd te laten hangen : op de makkelijke stukken trok ik het tempo zo hoog mogelijk op, op de moeilijke probeerde ik de schade te beperken.

Doordat Marianne mij geregeld een drinkbus aangaf had ik geen tekort aan energie, alhoewel het naar het einde toe toch stevig bijtanken was. Maar de tank bleef voldoende gevuld, hartslag 163 tot aan de meet.

Pas in de laatste kilometer (4'10" en 1 miljoen naalden in de benen) was ik er gerust in toen Mertens nog op dik 200 meter bleek te zitten. Met gebalde vuist over de finish, opgelucht dat ik er was geraakt.

In de tweede ronde heb ik dus nog heel wat verval gekend (1u23'50) maar ik was al blij dat ik er zonder echte inzinking was geraakt, en de zege had kunnen veilig stellen.

Wel, 100% resultaat ondanks een korte/magere voorbereiding en die buikgriep, een goede start als marathonloper, want dit smaakt naar meer...

Bedankt aan iedereen voor de aanmoedigingen en de tips !

Halve marathon Deinze-Aalter

Vandaag stond dus deze halve marathon op het herfstmenu. De voorbije week stond in het teken van de recuperatie, met complete rustdagen op maandag, donderdag en zaterdag. Dinsdag 8 km heel rustig, de benen waren echt wel kapot na de 33 km van vorige zondag. Woensdag nog eens het zwembad opgezocht, en vrijdagavond toch 14 km gelopen om niet helemaal vast te roesten.

Een blik op de deelnemerslijst leerde mij dat Bart Bleyaert de te kloppen man zou zijn. Maar ook de wind was vandaag een fameuze tegenstander. Noordwestenwind, en dat bij een parcours dat eerst 15 km naar het noorden gaat, en dan 6 km naar het westen... Gelukkig bleef het droog tijdens de wedstrijd.

Een ruime kopgroep liep de eerste kilometers aan zo'n 3'33/km maar ik was toch ongedurig en versnelde 2 keer fors na nog geen 5 km, met als resultaat dat ik samen met Bleyaert verder kon. We losten goed af en liepen in eerste instantie nauwelijks uit op de achtervolgers, misschien 50 meter na 10 km. Dit was allemaal met wat reserve, ideaal dus, maar ook logisch omdat fors kopwerk niet veel uithaalde bij zo'n harde tegenwind. Sommige kilometers gingen in 3'42, andere dan weer in 3'32.

Daarna begonnen we elkaar wat te testen en na 12 km versnelde ik redelijk fors, Bleyaert liet eerst een gaatje maar kwam dan toch makkelijk terug. Na 15 km moesten we de brug over het Schipdonkkanaal over, en Bleyaert nam 10 meter maar ik kon redelijk makkelijk terug aansluiten.

Een kilometer verder kwamen we dan écht in de wind te lopen : nu zat de wind rechts op kop, recht van over het water, zonder beschutting. Bleyaert zette zich helemaal links en versnelde, ik moest hem meter voor meter laten gaan.

Die laatste 5 km werd het dan ook wel afzien : ondanks een zowat maximale inspanning daalden mijn kilometertijden van 3'28 over 3'38 naar 3'49, amai wat een tegenwind ! Gelukkig kwam er dan een dikke kilometer met rugwind, maar Bleyaert inhalen zat er hoegenaamd niet in, hij liep steeds verder weg en eindigde verdiend als winnaar in 1u15'18".

Na 1u16'02 zat het er ook voor mij op, 'k was content dat ik er was !

Ik kan tevreden zijn, de eerste 15 km gingen heel vlot, de hartslag niet in 't rood. De laatste 6 km waren daarentegen lastig, zeker als je je concurrent zo ziet weglopen...

Voila, nu mogen de benen het rustig aan doen tijdens de week, en hopelijk willen ze volgende zondag "vlot" 42 km lopen.

Hier vind je nog een link van mijn gps : http://trail.motionbased.com/trail/activity/4402375 Wel eigenaardig dat op deze link 21.5 km aangegeven wordt, terwijl er toch wel degelijk 21.29 werd aangegeven op het display. Op die link kun je vanalles aanklikken en zelfs het parcours zien via satellietbeelden...

Trainingsupdate

Nog 2 weken te gaan, en de zwaarste arbeid zit er intussen op. De voorbije week heeft alvast enkele persoonlijke trainingsrecords opgeleverd.

Zo heb ik (op 4 trainingen nota bene) op één week 86 km afgemaald. Een opwarmertje of rustweek voor de echte marathonloper, voor mij dus zowat het dubbele van een doorsnee week. Tevens mijn langste looptraining ooit gedaan, namelijk 33 km.

De 4 trainingen waren trouwens niet van de poes. Junkkilometers probeer ik te vermijden, dus elke training moet zijn nut hebben !

Voor de geïnteresseerden overloop ik de voorbije week eens :

Maandag : 55' aquajoggen

Dinsdag : 5x 3250m aan hf 160-165 met 1'30 pauze, zware kost !

Woensdag : 17km met daarin 5 intervallen (1000-1500-2000-1500-1000) aan 3'40/km

Donderdag : rustige groepsrit op de koersfiets 2u45

Vrijdag : 14 km waarvan 10 km in 36', dit kostte (heel) veel moeite, de trainingen begonnen door te wegen.

Zaterdag : rustdag om wat te bekomen !

Zondag : 33 km waarvan de laatste 5 km aan hf 160-165. Oef...

Zowat alle kilometers heb ik off road gelopen om de benen te sparen, en blijkbaar ben ik blessurevrij door deze week geraakt, al was het met moeite en mits regelmatige ijskoeling van de scheenbenen.

Uiteraard zit de vermoeidheid in het lijf, en de trainingen begonnen moeizamer te gaan, maar de weg naar de supercompensatie kan beginnen. Halfweg deze week nog eens 6x 1000m doen, maar voor 't overige 3 rustdagen en nog 2 korte duurloopjes. Op die manier kan ik zondag uitgerust aan de halve marathon Deinze-Aalter beginnen. Die moet dan de ultieme prikkel worden om er helemaal te staan op 18 november. Veel rust in de laatste week, om genoeg energie te hebben voor de 42,195 km.

Veel lopers vragen naar mijn ambities. Uiteraard ga ik naar de marathon met een zekere ambitie, maar vooral met het besef dat er bij de eerste keer wel wat kan mislopen. Veel zal ook afhangen van het weer en de vorm van de dag. Wat het ook wordt, ik zal al blij zijn dat ik dan toch eens een marathon heb gelopen. En nu duimen dat verkoudheden en griepjes op afstand blijven...