Koen Maris wint in Zofingen !

In één woord : superprestatie ! Ploegmaat en trainingsmakker sedert bijna 10 jaar, en eindelijk heeft hij zijn grote doel bereikt door het duatlonequivalent van de Ironman Hawaii te winnen, de Powerman in het Zwitserse Zofingen.

Koen maakte er een spannende strijd van met de haast onklopbare Benny Vansteelant. Benny had doorgaans een kleine voorsprong, maar moest in het zicht van de finish Koen laten voorgaan ! Fysiek en mentaal heeft Koen allicht de wedstrijd van zijn leven gereden en gelopen. Ik ben er zowaar uitbundig blij van, al is het maar omdat ik goed besef hoeveel Koen doet en laat om zulke prestaties te kunnen leveren.

Tja, als we het op deze blog dan toch eens over mezelf mogen/moeten hebben : in het eerste deel van de week heb ik 3 duurlopen afgewerkt, opnieuw volgens het principe "rustig werken aan het goede gevoel", en inderdaad, stilaan kwam de souplesse erin, wat bewijst dat het niet altijd zinvol is om keihard te trainen. Ik heb in het verleden nog wel ondervonden dat ik soms heel goed presteer na een periode met enkel duurtrainingen. Vervelende bijkomstigheid was wel de hernieuwde pijn aan het scheenbeen... dus sedert donderdag niet meer gelopen.

Het voorbije weekend zat ik met de (schoon)familie in de Ardennen. Mooi weer, en dus toch 3 keer de koersfiets op. Ook daar viel het op dat ik dag na dag vlotter bergop reed. Geen lange trainingen, maar wel met de nodige intensiteit, op hellingen zoals de Stockeu, de Wanne, de Rosier...

Zo, veel lijn zit er in feite niet in de trainingen, deze zomer. Niettemin is de vorm nu opnieuw prima op de fiets. Het lopen zat vorige week duidelijk in de lift, benieuwd of ik deze week op dat elan verder kan gaan.

Tijdrit 18km Oostende

De voorbije week kwam het goede gevoel langzaam maar zeker terug : alles aan rustige intensiteit gedaan en voila. Omdat ik bij het loslopen dinsdag duidelijke pijn voelde aan mijn scheenbeen rechts heb ik wijselijk beslist om deze week niet meer te lopen. Intussen is de pijn haast volledig weg maar ik zal het toch in de gaten moeten houden. Aquajogging ga ik wel trachten in te lassen, hoe saai dat ook is...

Vandaag zondag was er een tijdrit van bijna 18km, dan nog vlakbij thuis ! Eens iets anders, en een goede test van de conditie en de benen.

Ik was bang om mij op te blazen en startte niet overdreven hard. De wind waaide redelijk, maar zat vooral in de zij, lichtjes tegen in de heenrit. 2 rondes op 't menu, en achteraf blijk ik halfweg de 23e tussentijd neer te zetten met 12'30. Soepel draaiend op 52/16 en 15.

De tweede ronde draaide het even goed, zo kon ik nog wel een tijdje doorgaan. Pas op anderhalve kilometer voor de meet ging de ketting op de 14. Efkes diep gaan maar goed volgehouden tot op de meet. Na de aankomst vroeg ik mij af of ik niet beter wat eerder de gaskraan volledig had opengedraaid...

Uiteindelijk werd ik 12e en mijn tweede ronde ging in 12'20, en dus sneller dan de eerste, trouwens goed voor de 4e tijd in die tweede ronde !! Sterk geëindigd, en dat geeft altijd een goed gevoel...

Top 5 was 20" veraf, top 3 30". De eerste twee kwamen van een andere planeet... Winnaar Stefaan Kerkhof ken ik nog van vroeger in de duatlons, en ook toen was hij een sterke fietser, maar dat hij op zo'n korte afstand liefst 2'30 (= 5 km/u) sneller rijdt (en dus 2' sneller dan nr 3 in de uitslag), tja daar stel ik mij wel vragen bij. Zeker als je ziet dat tussen plaatsen 3 en 24 slechts 1 minuut verschil zit...

De uitslag vind je binnenkort wel op http://www.krnso.be/Tijdrit/Tijdrit.htm

Powerman Geel

Mijn ietwat minder gevoel tijdens de voorbije week was gisteren tijdens de Powerman helaas nog steeds van de partij.

Ik beschikte gisteren enkel over een diesel, zonder turbo's.

Tijdens de eerste run zou ik sowieso niet forceren, en met een gemiddeld tempo van 3'29/km zat ik wel op schema, ware het niet dat ik daarmee toch een 20 seconden achterop hinkte bij ploegmaat Benny en Wim Lievens, kerels die ik doorgaans toch "moeiteloos" kan volgen in de eerste run.

Mede gezien de internationale bezetting wisselde in op stek 30. Op de fiets trok ik meteen serieus door omdat ik tot bij Benny en Wim wilde geraken. Ondanks een tempo van dik 40 km/u in de eerste 8 km kreeg ik ze zelfs niet in zicht ! Toen de Duitser Retzlaff en de Nederlander Van Rijswijck passeerden ging ik een paar kilometer mee, maar bij de doortocht na 15 km moest ik hen laten rijden, het ging mij een tikkeltje te snel. Nochtans ging mijn hartslag nooit boven de 170. Blijkbaar zat ik helemaal niet fris genoeg om eens een stukje in het rood te gaan. Hetzelfde gevoel als deze week op training dus, al zat er nochtans wel macht in de benen. Spijtig genoeg wel last van lage rugpijn, waardoor ik regelmatig eens moest rekken.

Het resultaat was wel dat we met 4 man overbleven, maar telkens ik van de kop kwam zakte het tempo serieus. Ik probeerde om er van weg te rijden maar telkens moest ik na 5 à 10 minuten toch inhouden, en ook dan ging ik niet in het rood. 2 minuten trager gefietst dan vorig jaar en de 30e fietstijd ...

Na de laatste wissel bleken mijn companen nog meer vermoeid dan ik, maar zelf kon ik moeilijk nog iemand remonteren want er was een kloof van haast 5 minuten gevallen op de groep voor ons, waar ze wel hadden kunnen aanhaken bij Retzlaff en co.

Die laatste 10 km waren zoals bij iedereen op karakter. Mijn hartslag bleef aanvankelijk zelfs steken op 155, terug wat verkramping helaas. Pas in de laatste kilometers leek ik op dreef te komen, maar ik schoof enkel wat plaatsen op omdat er nog een paar atleten, helemaal leeg allicht, moesten opgeven. De 20e looptijd was mijn deel.

Zodoende werd ik 23e, en tot mijn verrassing toch 8e Belg net als vorig jaar.

Ontgoocheld ben ik niet omdat ik weet en voel dat ik beter had gekund na een betere voorbereiding en een betere vorm van de dag.

Want met de jaren moet ik toch ondervinden dat het niet alle weken even vlot draait. Soms gaat het als vanzelf, zoals net na de vakantie, en soms moet ik de hele tijd forceren. Met de inspanningen van de voorbije 2 weken ben ik er wel van overtuigd dat de vorm binnenkort weer top zal zijn, we zien dan wel waar we die nog eens kunnen tonen...

Dwars door Mariakerke

De aanloop naar de Powerman van Geel ging niet over rozen. De recuperatie na de Sean Kelly was heel traag en alle intensieve stukken tijdens de trainingen voelden geforceerd aan.

Dinsdag in 't bosje 4x 1500m gedaan (3 keer rond de kleine lac), afgezien. Woensdagavond mee met de snelle mannen van Douchy, op de fiets dus. Tot mijn "schande" 2x moeten afhaken, het tempo lag geweldig hoog en er zat nikske macht in de benen. 1 keer gelukkig een hoekje kunnen afsnijden, maar 15km verder was ik er weer af, we reden al 48 km/u en er werd nog eens versneld, de beentjes konden niet volgen...

Niet goed voor de moral ! Donderdag rust en vrijdag Dwars door Mariakerke. Veel bekende gezichten en met het plan om niet te forceren.

Naar mijn doen dus (heel) rustig gestart en dan beginnen opschuiven omdat velen hun snelle aanvangstempo niet volhielden. Veel verbaasde gezichten bij 't passeren en hier en daar de bekenden aangemoedigd (oa Clint en Lorenzo, toch beter iets trager starten allebei !). In feite heel plezant om zonder afzien te lopen...

Na 7km zag ik enkel in de verte nog een groepje, dan maar beslist om er nog naartoe proberen te raken. De gaskraan dus wat meer open gedraaid, met de slotkilometer in zicht was de kloof nog redelijk groot, dus maar alle registers opengetrokken waardoor ik bij oa Sonny Matton kwam op 500m van de meet. Eerlijk gezegd, de inspanning van de laatste kilometer deed serieus pijn, waardoor het goede gevoel wat achterwege bleef. Aankomst in 34'28 of zoiets, klassering mij niet duidelijk ergens plaats 25 denk ik, dus toch wel "genoeg" punten in mijn categorie allicht om een mogelijke eindzege in het Lopcriterium niet weg te gooien. Dominique Verbeke blijft echter steeds van de partij zijn, zodat ik toch ook aan mijn 12 wedstrijden moet raken, vandaar mijn deelname want de strandloop doe ik niet mee.

Ik ben eens benieuwd voor morgen, hopelijk willen adem en benen mee !

Trainen voor de Powerman

Na maandenlang wedstrijden en daarna verlof, heb ik nog eens een ouderwetse trainingsweek achter de rug, wat meer volume dus, maar in feite niks spectaculairs, met name een tiental uur... er zijn er die dat op 3 dagen afhaspelen.

Iets te weinig gelopen naar mijn zin (dinsdag 14 km met wat snelheid, maar voor 't overige slechts wat losgelopen), maar wel goed gefietst met redelijk wat intensiteit.

Dat was vooral het geval tijdens de 130 km lange Sean Kelly Classic in de Ardennen. Door het hoge niveau van mijn fietskompanen (bedankt jongens !!), Koen Maris op kop, was het een zware training ! Het licht ging zelfs uit na amper 70 km, maar door wat te eten kwam ik er terug door, al was het beste er toch af na zo'n 115 km. Vorig jaar ging het toch vlotter. Beter een matige repetitie en volgende zondag een goede wedstrijd dan omgekeerd, zullen we maar zeggen !

Intussen zijn de beentjes nog altijd aan het herstellen van de Sean Kelly, maar morgen staat er nog een laatste stevige looptraining op het menu, en woensdag hopelijk nog wat snelheid opdoen op de fiets.

Vrijdagavond loop ik wellicht als training, zeker niet te rap dus, toch de stratenloop Dwars door Mariakerke-Raversijde, kwestie van mijn leidende positie in het loopcriterium niet zomaar weg te gooien...

Met nog wat rustdagen ertussen zou het met de frisheid voor de Powerman te Geel (www.powerman.be ) wel snor moeten zitten.

We will see...