Met de niet-stayerduatlon van Wevelgem met afstanden 10-40-5 stond mijn eerste echt zware wedstrijd op het menu. Ik had goed kunnen trainen tot en met het Pinksterweekend, met nadien vrij veel rust om fit aan de start te staan. Ook mentaal was ik klaar om er tegenaan te gaan...
De start was niet te hevig, de toppers besloten blijkbaar om niet al te hard van stapel te lopen, Kris Coddens op kop. Niettemin ging ook dat tempo wat te snel zodat de kloof met uiteindelijk 5 koplopers stilaan groeide.
Zelf had ik snel gezelschap van Johan Schoors, met Jochen Neyrinck steeds zo'n 25 meter voor ons uit. Het tempo bleef "comfortabel" snel en uiteindelijk doken we met drieën de wisselzone in op een dikke minuut van de kop van de wedstrijd.
Na een goede wissel nam ik de leiding van ons trio bij het fietsen en pas na 4km kwam Jochen mij voorbij en wat later ook Johan. Eerst leek het tempo goed houdbaar, maar na 15 km moest ik op een strook met harde tegenwind toch een gaatje laten, dat nadien al snel groeide tot een heuse kloof : nog te weinig macht in de benen, of misschien ook omdat ik nog wat last had van de onderrug.
Na 25km kon ik wel Duvivier inhalen, die zoals verwacht in het fietsen terugviel.
Achter mij (!) zag ik telkens Koen Maris op ongeveer dezelfde afstand rijden, maar in de laatste ronde reed hij het gat toch opeens dicht, met de nobele onbekende Julien Goossens in zijn zog.
Ik was blij dat het fietsen erop zat, want de soms felle wind maakte het toch een zware dobber.
Na een wat manke wissel was ik toch als eerste weg op plaats 7, maar de kloof op Neyrinck, Schoors en Boulogne was toch een dikke minuut. Coddens, Vandersmissen en Maetens hadden op hun beurt een serieuze voorsprong en zouden in die volgorde ook finishen.
Ik kon makkelijk die Goossens afhouden en Koen was zelfs verdwenen (bleek een sanitaire stop te hebben ingelast). In het begin van de tweede ronde zag ik dan dat Duvivier toch kwam opzetten, en ploegmaat Pieter Bracke in gedachten (door Duvivier nog net voor de meet bijgehaald in de duatlon van Elsegem) zette ik dan toch de gaskraan volledig open waardoor hij geen meter dichter meer kwam.
Jochen - op plaats 6 - viel zelfs wat stil maar hij behield nog voldoende marge zodat ik tevreden als 7de eindigde, een plaats waarop ik vooraf had gehoopt.
Conclusie is dat er enkel nog wat werk is aan het fietsen, het lopen ging echt vlot.
Met een drukke werkweek voor de boeg zal het zoeken zijn naar herstel én naar de nog nodige training voor ITU Torhout op 1 juni, waar we 10-5-30-5-30 (!!!) op ons bord krijgen (www.memorialbennyvansteelant.be)
Uitslag : http://www.triathlon.be/uitslagen/2008/view_uitslag.asp?wed_id=15
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Als dit een criterium is kan je de eerste zijn in het eindklassement. 7de zijn is ook al klasse van je. :-) . Mijn knie doet geen pijn meer ,maar ik ben op mijn goede . liep op training vlot onder de 20min op 5km.
Een reactie posten