Konterdamloop

Toch wel gewonnen zeker !

Ik stond ontspannen aan de start en nam met plezier de vele gelukwensen voor mijn marathon in ontvangst, het doet wel deugd als je prestatie gewaardeerd wordt...

Jurgen Dereere ging er een training van maken en op wisselend tempo lopen, zelf ik wou zo ontspannen mogelijk lopen en zien hoe het zou gaan en het tempo eraan aanpassen.

Al snel was Jurgen er van onder, en even later liep ik samen met Patrick De Vos. Enkele snelle klanten van het loopcriterium lieten verstek gaan, wat mooi meegenomen was om zonder diep te gaan toch vooraan te lopen. Ik koos voor een "makkelijk" tempo en bij het ingaan van de tweede ronde moest Voske lossen. Ik liet het tempo in ronde 3 wat zakken maar toen Kristof Slabbinck naderde, versnelde ik opnieuw. Tijdens de laatste kilometers begon ik de benen toch te voelen, de recuperatie na de marathon is dus zeker nog niet volledig en misschien was het niet het beste idee om hier de wedstrijd te lopen...

Op 500m van de meet haalde ik echter Jurgen bij, die al voor de wedstrijd te kennen gaf dat ik "mocht" winnen, en zo geschiedde dan ook :-) Nog eens bedankt voor die geste !

Nu nog een paar goede fietstrainingen en de nodige rust en dan zou het op het BK in Kortrijk wel treffelijk moeten gaan...

Bedankt...

... voor jullie reacties ! Ik heb me lang afgevraagd of ik ooit een marathon zou aankunnen omwille van mijn blessuregevoeligheid en de daarbij horende beperkte trainingsomvang qua lopen, maar om één of andere reden (wellicht de geleidelijke toename van de trainingsomvang) kunnen mijn benen blijkbaar wat meer verdragen tegenwoordig. Nu ja, sedert half maart loop ik gemiddeld 50 km per week, maar vergeet uiteraard de uren op de fiets niet, die zijn verantwoordelijk voor de uithouding.

Ik denk en hoop dat ik nog wel enkele marathons zal/kan lopen, en wie weet duik ik dan onder de (voor mij) magische 2u30'...

Na drie dagen fikse spierpijn (ik vraag me af hoe de meeste marathonlopers er in slagen om de dag nadien al opnieuw te lopen) gaat het nu wel beter, al voel ik me nog moe. Ik heb al 2 korte rustige fietstrainingen achter de rug, zo recupereren de benen volgens mij toch beter. De Konterdamloop van vrijdag pik ik wel mee, wellicht op een lager tempo dan anders om niets te forceren...

Voor de cijferfreaks wat cijfermateriaal van mijn Garmin Forerunner in schijven van 5 km (geen hartslagmeting) :

0-5 : 17'30"
5-10 : 17'58" 35'28"
10-15 : 17'38" 53'06"
15-20 : 17'58" 1u11'04"
20-25 : 17'26" 1u28'30"
25-30 : 17'48" 1u46'18"
30-35 : 18'06" 2u04'24"
35-40 : 18'11" 2u22'35"
40-42,5 : 9'00" 2u31'35"

Of het nu echt 300m te lang was zal ik nooit zeker weten... (maar volgens iedereen die met een gps liep dus wel). Volgens de borden kwam ik halfweg door in 1u15'30", tweede helft dus in 1u16'05".

2u31'34"

... is de tijd die ik heb neergezet in de marathon van Torhout !

Inderdaad, "eventjes" een marathon tussendoor. Een beslissing die ik op gevoel nam omdat het lopen heel goed gaat, de duatlonkalender een grote leegte vertoont in juni, en een goede gelegenheid om eens te testen wat ik jarenlang heb beweerd, met name dat een algemene duatlonvoorbereiding/training voldoende is om een marathon tot een goed einde te brengen. Behalve vorige zondag toen ik 23km rustig liep heb ik inderdaad geen enkele duurloop gedaan, de training bestond uit intervallen en wedstrijden, het duurvermogen is opgebouwd in de fietstrainingen, en natuurlijk pluk ik nog de vruchten van de vele kilometers in januari en februari.

De wedstrijd dan : 2 Oostblokkers kozen vrijwel direct het hazenpad en het favorietentrio Van Haecke-Colpaert-Sneppe liep mij ook wat te snel. Ik had immers beslist om op gevoel te lopen. Na 4km hadden zij al 25" voorsprong maar vanaf dan bleef de kloof gelijk.

Het werd dus een eenzame tocht, maar wel eentje met een continu mikpunt. De eerste 10km gingen in 35'20". Na 13km kwam ik iets dichter maar toen kwam de moeilijkste strook met redelijke tegenwind en veel vals plat. Aan Edewalle (km 19) kwam ik precies opnieuw dichter, ik versnelde ietwat en liep het gat dicht tegen km 22.

Mijn gps duidde geleidelijk meer afstand aan dan de borden, uiteindelijk zou er 42,500 km op de teller staan. 20km in 1u11'02".

Aan km23 versnelde Van Haecke en ik bleef op mijn tempo lopen (toen 3'30/km) zodat ik alweer alleen liep. De 3 voor mij speelden duidelijk jojo met elkaar maar ze bleven in zicht.

Tot aan km 30 ging het vlot maar vanaf dan begonnen de bovenbenen flink pijn te doen, al had dat tot km 35 geen invloed op het tempo (ts km 25 en 35 : 35'55") Aan km 32 was Nico Serroen mij plots en snel voorbij gegaan, die leek zelfs in staat om het genoemde trio nog bij te benen.

Ik kon niet reageren want de benen weigerden een sneller tempo. Bovendien zaten er in de laatste 8 km nog geregeld licht stijgende stukken. Toch liep ik tussen km 35 en 40 nog aan 3'38/km (18'11").

Op dat moment zag ik nog steeds Van Haecke lopen, met telkens een kloofje op Sneppe, Colpaert en Serroen. Eigenlijk hebben zij de kloof geslagen tussen km 25 en 32, nadien bleef het duidelijk gelijk opgaan.

Met de meet in zicht durfde ik de pijn in de benen wat meer te negeren en ik haalde Serroen terug bij. Met nog een kilometer te gaan was Colpaert plots wat dichter en ik poogde hem nog te grazen te nemen. De laatste 500m waren echt beklijvend tussen de mensenmassa, ik kwam tot 5 meter van Colpaert in de laatste rechte lijn, zou hem voorbijgaan, tot plots mijn benen compleet verkrampten en ik meer huppelde dan liep en dus moest inbinden. Zo miste ik dus heel nipt de top 5, maar zette ik wel 2u31'34" neer !! Tijd van de winnaar ken ik niet, Van Haecke was 3e in 2u30'44".

Uiteraard ben ik heel tevreden, en eerlijk gezegd had ik er wel vertrouwen in dat het op die manier zou verlopen : meer dan genoeg energie en uithouding om gas te geven tot 't einde, maar met de vraag of de benen zouden meewillen tot 't einde. Aangezien de rest in feite trager eindigde dan ik mag ik niet klagen denk ik, mijn laatste kilometer zat rond 3'20" denk ik.

Terwijl ik dit na een korte nachtrust neertik valt de spierpijn veel beter mee dan na Kasterlee, dus da's al een meevaller. Volgende wedstrijd is het BK duatlon in Kortrijk maar ik zal niet starten mocht ik onvoldoende hersteld blijken te zijn...

Vuurtorenloop

Ik had het niet (meer) verwacht, maar ik haal tegenwoordig opnieuw mijn beste loopniveau zoals in 2001 !

Ook dankzij prima loopweer haalde ik in deze 10,9 km een gemiddelde van 3'15/km (35'25") en verbeterde ik vooral mijn tijd van vorig jaar met liefst 53".

Met een paar stevige fietstrainingen op maandag en woensdag in de benen had ik zeker niet gepiekt naar deze wedstrijd, maar toch zat ik duidelijk fris genoeg.

Ik maakte mij geen illusies om de alomtegenwoordige (want waar doet hij nièt mee ?) Stieperaere te kloppen, maar voor de 2de plaats wou ik wel een robbertje uitvechten...

Na een snelle start moest ik maximum 15 meter laten maar na 3km kwam ik opnieuw aansluiten bij Stieperaere, Van Peteghem, Broucke en Slabbinck. Ik nam direct de leiding en blijkbaar moesten de 2 laatstgenoemden de rol lossen. In die 2de ronde voelde ik me super, maar op 't einde ervan achtte Stieperaere zijn moment gekomen. Ik kon ook nog goed versnellen maar ik kon net niet aanklampen. Van Peteghem zag duidelijk sterretjes maar bleef aanvankelijk in mijn spoor.

Op 2,5km van de meet stak ik nog een tandje bij omdat de kloof niet groter werd dan 30 meter en ik dus nog kansen had. Van Peteghem moest er dan (eindelijk) af, maar echt naderen op een omkijkende Stieperaere deed ik niet en zo bleef de kloof amper 20 meter tot aan de finish. Niet verwacht dat ik zo dicht bij hem kon eindigen !

Nog eens doodgaan op de piste...

Vorig jaar nog bij Vlierzele Sportief was het maar logisch dat ik voortaan de kleuren van Hermes Oostende verdedig.

Plaats van gebeuren was het Zuid-Kempense Booischot waar de Beker van Vlaanderen voor "Masters" (wat een benaming in feite... maar toch beter dan "veteranen") werd georganiseerd.

Het moest natuurlijk weer lukken dat het voor mijn wedstrijd volledig opklaarde en nog redelijk warm werd, terwijl ik voor een goede tijd toch rekende op echt koel weer, genre 17°C.

Vooraf had ik als doel gesteld om te pogen een tempo van 3'10/km aan te houden.

De start was alvast prima en ik nestelde me meteen in het spoor van Peter De Vocht (vorig jaar winnaar in 15'16) maar toen hij na 300m al wat versnelde liet ik Gino Van Geyte (!) en Geert Stalmans ertussen. Eerste km in 3'10 : perfect.

Na 1500m werd er nog eens versneld en ik liet ze noodgedwongen lopen. Ik bleef echter lang hangen op 10 meter, 2e km ook in 3'10. Toen de kloof na 2500m weer groeide moest Stalmans de 2 beste ook laten gaan. Hij had intussen een goede 20 meter voorsprong. Eens de 3km (in 9'35" dus al wat verval) voorbij begin ik terug te komen op Stalmans en op 3 ronden voor 't einde had ik hem warempel te pakken.

Eventjes gerecupereerd en dan nog een dikke kilometer het verstand op min tien gezet en de laatste ronde op min twintig, met als beloning de derde plaats in 16'07. De eerste 2 hadden 15'49, Stalmans 4e in 16'16 en Hans Vieren 5e in 17' rond.

Opnieuw geweldig afgezien (rond km 3 à 4 wou ik liever stoppen dan doorgaan...), en dan nog zeer ver van de gehoopte 15'50 gebleven. Anderzijds zaten de omstandigheden misschien niet echt mee aangezien Van Geyte en De Vocht ook "slechts" 15'49 liepen...

Het zat onze club niet mee omdat onze verspringer zich zwaar blesseerde bij de aanloop van zijn eerste sprong, resultaat : 0 punten daar waar hij in staat werd geacht vooraan te eindigen. Waar een top 3 plaats er dus inzat eindigden we uiteindelijk op de 7de plaats en iedereen keerde moe maar tevreden westwaarts...

ITU Torhout 1 juni

Met deze wedstrijd was ik toch wat meer bezig dan met de vorige : enerzijds de herinnering aan Benny Vansteelant, anderzijds het toch zware menu.

Een blik op de deelnemerslijst leerde direct dat een top 20 super moeilijk zou worden, ook al stonden er maar 31 atleten op die lijst.

Na een emotionele minuut stilte werden we om 14u30 op gang geschoten, met ideale weersomstandigheden : weinig wind en zo'n 17°C.

Ik zocht meteen mijn eigen looptempo achteraan de bende. Na 10km die heel vlot gingen, wisselde ik in het gezelschap van 2 Denen en Koen Demyttenaere na 32'40.

Op de fiets leek ik aanvankelijk vlot mee te kunnen maar na dik 5 km waren de 2 Denen gaan vliegen. Koen Demyttenaere kloeg dan wel over slechte benen, na 10km liet hij mij wel achter zodat ik helemaal alleen reed en ook mijn eigen tempo kon rijden. En dat tempo was, althans in vergelijking met de mannen voor mij, te traag. Ik voelde net zoals in Wevelgem dat ik nog heel wat kracht tekortkom op de fiets. Geen seconde in ademnood, hartslag onder controle, maar de benen wilden niet mee.

Vlak voor de wissel na 30km kwamen een Zwitser en een Brit aansluiten. Ik voelde meteen dat ik nog steeds heel goede loopbenen had en de volgende 5 km gingen dus vlot, ik liep zelfs een minuut uit op die 2.

Bij de derde wissel kwamen de eerste tekenen van vermoeidheid : het tempo op de fiets kwam nog wat lager te liggen en heel vaag voelde ik wat krampen loeren. Ik had ook iets te laat energie bijgetankt zodat ik halfweg die 30 km een dipje te verwerken kreeg en nauwelijks nog kracht kon zetten. Gelukkig kwamen de suikers dan toch in mijn bloed en ging het opnieuw wat beter, maar de Brit en de Zwitser vielen mij opnieuw op de nek met nog 3 km te fietsen.

En hop, nóg eens 5 km lopen : nu was het verschil met de eerste 2 runs groot, alles begon zeer te doen en je voelt echt dat je hele lichaam begint te zakken. Doordat de Zwitser nog weerwerk bood moest ik wel nog flink doorlopen zodat ik uiteindelijk die derde run slechts 18" trager afwerkte dan de tweede, en in het zicht van de meet nog een stervende Japanner in het vizier kreeg die echter buiten schot was.

Na 2u45' kwam ik - dodelijk vermoeid - over de meet als 18de, op 14'59" van een beresterke en supergemotiveerde Joeri Vansteelant, die met ruime voorsprong won voor Bart Aernouts en Jurgen Dereere.

Meer zat er niet in, dus moet/mag ik tevreden zijn. Het is na Wevelgem en Torhout wel duidelijk dat snel fietsen niet vanzelf komt, hierop meer trainen is dus de boodschap als ik goed wil presteren op het WK in Geel in augustus, want daar is het bijna 80 km tijdrijden.

Ik zou er graag opnieuw bij de elite starten, maar de kans daartoe is zeer klein aangezien er "slechts" 10 plaatsen zijn voor de Belgen. Al was ik gisteren 9de Belg na het uitvallen van Rob Woestenborghs...