2u31'34"

... is de tijd die ik heb neergezet in de marathon van Torhout !

Inderdaad, "eventjes" een marathon tussendoor. Een beslissing die ik op gevoel nam omdat het lopen heel goed gaat, de duatlonkalender een grote leegte vertoont in juni, en een goede gelegenheid om eens te testen wat ik jarenlang heb beweerd, met name dat een algemene duatlonvoorbereiding/training voldoende is om een marathon tot een goed einde te brengen. Behalve vorige zondag toen ik 23km rustig liep heb ik inderdaad geen enkele duurloop gedaan, de training bestond uit intervallen en wedstrijden, het duurvermogen is opgebouwd in de fietstrainingen, en natuurlijk pluk ik nog de vruchten van de vele kilometers in januari en februari.

De wedstrijd dan : 2 Oostblokkers kozen vrijwel direct het hazenpad en het favorietentrio Van Haecke-Colpaert-Sneppe liep mij ook wat te snel. Ik had immers beslist om op gevoel te lopen. Na 4km hadden zij al 25" voorsprong maar vanaf dan bleef de kloof gelijk.

Het werd dus een eenzame tocht, maar wel eentje met een continu mikpunt. De eerste 10km gingen in 35'20". Na 13km kwam ik iets dichter maar toen kwam de moeilijkste strook met redelijke tegenwind en veel vals plat. Aan Edewalle (km 19) kwam ik precies opnieuw dichter, ik versnelde ietwat en liep het gat dicht tegen km 22.

Mijn gps duidde geleidelijk meer afstand aan dan de borden, uiteindelijk zou er 42,500 km op de teller staan. 20km in 1u11'02".

Aan km23 versnelde Van Haecke en ik bleef op mijn tempo lopen (toen 3'30/km) zodat ik alweer alleen liep. De 3 voor mij speelden duidelijk jojo met elkaar maar ze bleven in zicht.

Tot aan km 30 ging het vlot maar vanaf dan begonnen de bovenbenen flink pijn te doen, al had dat tot km 35 geen invloed op het tempo (ts km 25 en 35 : 35'55") Aan km 32 was Nico Serroen mij plots en snel voorbij gegaan, die leek zelfs in staat om het genoemde trio nog bij te benen.

Ik kon niet reageren want de benen weigerden een sneller tempo. Bovendien zaten er in de laatste 8 km nog geregeld licht stijgende stukken. Toch liep ik tussen km 35 en 40 nog aan 3'38/km (18'11").

Op dat moment zag ik nog steeds Van Haecke lopen, met telkens een kloofje op Sneppe, Colpaert en Serroen. Eigenlijk hebben zij de kloof geslagen tussen km 25 en 32, nadien bleef het duidelijk gelijk opgaan.

Met de meet in zicht durfde ik de pijn in de benen wat meer te negeren en ik haalde Serroen terug bij. Met nog een kilometer te gaan was Colpaert plots wat dichter en ik poogde hem nog te grazen te nemen. De laatste 500m waren echt beklijvend tussen de mensenmassa, ik kwam tot 5 meter van Colpaert in de laatste rechte lijn, zou hem voorbijgaan, tot plots mijn benen compleet verkrampten en ik meer huppelde dan liep en dus moest inbinden. Zo miste ik dus heel nipt de top 5, maar zette ik wel 2u31'34" neer !! Tijd van de winnaar ken ik niet, Van Haecke was 3e in 2u30'44".

Uiteraard ben ik heel tevreden, en eerlijk gezegd had ik er wel vertrouwen in dat het op die manier zou verlopen : meer dan genoeg energie en uithouding om gas te geven tot 't einde, maar met de vraag of de benen zouden meewillen tot 't einde. Aangezien de rest in feite trager eindigde dan ik mag ik niet klagen denk ik, mijn laatste kilometer zat rond 3'20" denk ik.

Terwijl ik dit na een korte nachtrust neertik valt de spierpijn veel beter mee dan na Kasterlee, dus da's al een meevaller. Volgende wedstrijd is het BK duatlon in Kortrijk maar ik zal niet starten mocht ik onvoldoende hersteld blijken te zijn...