Nog eens doodgaan op de piste...

Vorig jaar nog bij Vlierzele Sportief was het maar logisch dat ik voortaan de kleuren van Hermes Oostende verdedig.

Plaats van gebeuren was het Zuid-Kempense Booischot waar de Beker van Vlaanderen voor "Masters" (wat een benaming in feite... maar toch beter dan "veteranen") werd georganiseerd.

Het moest natuurlijk weer lukken dat het voor mijn wedstrijd volledig opklaarde en nog redelijk warm werd, terwijl ik voor een goede tijd toch rekende op echt koel weer, genre 17°C.

Vooraf had ik als doel gesteld om te pogen een tempo van 3'10/km aan te houden.

De start was alvast prima en ik nestelde me meteen in het spoor van Peter De Vocht (vorig jaar winnaar in 15'16) maar toen hij na 300m al wat versnelde liet ik Gino Van Geyte (!) en Geert Stalmans ertussen. Eerste km in 3'10 : perfect.

Na 1500m werd er nog eens versneld en ik liet ze noodgedwongen lopen. Ik bleef echter lang hangen op 10 meter, 2e km ook in 3'10. Toen de kloof na 2500m weer groeide moest Stalmans de 2 beste ook laten gaan. Hij had intussen een goede 20 meter voorsprong. Eens de 3km (in 9'35" dus al wat verval) voorbij begin ik terug te komen op Stalmans en op 3 ronden voor 't einde had ik hem warempel te pakken.

Eventjes gerecupereerd en dan nog een dikke kilometer het verstand op min tien gezet en de laatste ronde op min twintig, met als beloning de derde plaats in 16'07. De eerste 2 hadden 15'49, Stalmans 4e in 16'16 en Hans Vieren 5e in 17' rond.

Opnieuw geweldig afgezien (rond km 3 à 4 wou ik liever stoppen dan doorgaan...), en dan nog zeer ver van de gehoopte 15'50 gebleven. Anderzijds zaten de omstandigheden misschien niet echt mee aangezien Van Geyte en De Vocht ook "slechts" 15'49 liepen...

Het zat onze club niet mee omdat onze verspringer zich zwaar blesseerde bij de aanloop van zijn eerste sprong, resultaat : 0 punten daar waar hij in staat werd geacht vooraan te eindigen. Waar een top 3 plaats er dus inzat eindigden we uiteindelijk op de 7de plaats en iedereen keerde moe maar tevreden westwaarts...